Job 18
1 Unya si Bildad nga taga-Shua mitubag ug miingon,
Then Bildad the Shuhite replied:
2 “Kanus-a ka ba moundang sa imong pagsulti? Pagpakabana, ug pagkahuman mosulti kami.
“How long until you end these speeches? Show some sense, and then we can talk.
3 Nganong giisip man kami ingon nga mga mananap; nganong nahimo na man kaming mga hungog sa imong panan-aw?
Why are we regarded as cattle, as stupid in your sight?
4 Ikaw nga misakit sa imong kaugalingon diha sa imong kasuko, kinahanglan ba nga isalikway ang kalibotan alang kanimo o angay bang balhinon ang mga bato gikan sa ilang mga nahimutangan?
You who tear yourself in anger— should the earth be forsaken on your account, or the rocks be moved from their place?
5 Tinuod gayod, mapalong ang suga sa tawong daotan; ang agipo sa iyang kalayo dili na modan-ag.
Indeed, the lamp of the wicked is extinguished; the flame of his fire does not glow.
6 Mongitngit ang suga sa iyang tolda; mapalong ang lampara sa iyang ibabaw.
The light in his tent grows dark, and the lamp beside him goes out.
7 Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon mamahimong hamubo; ang iyang kaugalingong laraw mopatumba kaniya.
His vigorous stride is shortened, and his own schemes trip him up.
8 Kay malit-ag ang iyang mga tiil ngadto sa usa ka pukot; magalakaw siya padulong sa bung-aw.
For his own feet lead him into a net, and he wanders into its mesh.
9 Ang lit-ag mokupot kaniya sa tikod; ang bitik mogapos kaniya.
A trap seizes his heel; a snare grips him.
10 Anaay higot nga giandam sa yuta alang kaniya; ug alang kaniya ang lit-ag sa dalan.
A noose is hidden in the ground, and a trap lies in his path.
11 Ang kalisang magpahadlok kaniya sa bisan asang bahin; dakpon nila siya diha sa iyang mga tikod.
Terrors frighten him on every side and harass his every step.
12 Ang iyang kadato mamahimong kagutom, ug ang katalagman giandam na sa iyang kilid.
His strength is depleted, and calamity is ready at his side.
13 Ang mga bahin sa iyang lawas pagalamyon; tinuod gayod, ang kamagulangan sa kamatayon magalamoy sa iyang mga bahin.
It devours patches of his skin; the firstborn of death devours his limbs.
14 Langkaton siya gikan sa luwas niyang tolda ug gipalakaw paingon sa hari sa mga kalisang.
He is torn from the shelter of his tent and is marched off to the king of terrors.
15 Ang ubang mga tawo magpuyo na sa iyang tolda human nila masabwagi ug asupre sa iyang pinuy-anan.
Fire resides in his tent; burning sulfur rains down on his dwelling.
16 Mangauga ang iyang mga ugat sa ilalom; pagaputlon ang iyang sanga sa ibabaw.
The roots beneath him dry up, and the branches above him wither away.
17 Ang iyang handumanan mangahanaw ibabaw sa kalibotan; mangapapas na ang iyang ngalan sa mga kadalanan.
The memory of him perishes from the earth, and he has no name in the land.
18 Papahawaon siya gikan sa kahayag ngadto sa kangitngit ug abugon niining kalibotana.
He is driven from light into darkness and is chased from the inhabited world.
19 Dili siya makabaton ug anak nga lalaki o mga apo nga lalaki taliwala sa iyang katawhan, ni adunay mahibiling banay sa iyang gipuy-an.
He has no offspring or posterity among his people, no survivor where he once lived.
20 Kadtong nagpuyo sa kasadpan mangahadlok sa mahitabo kaniya sa umaabot nga adlaw; kadtong nagpuyo sa sidlakan mangalisang pinaagi niini.
Those in the west are appalled at his fate, while those in the east tremble in horror.
21 Tinuod gayod nga mao kana ang pinuy-anan sa mga tawong dili matarong, ang mga dapit niadtong wala masayod sa Dios.
Surely such is the dwelling of the wicked and the place of one who does not know God.”
