Job 17
1 Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
Mi aliento está corrompido, mis días son cortados, y me está aparejado el sepulcro.
2 Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
Ya no hay conmigo sino escarnecedores, en cuyas amarguras se detienen mis ojos.
3 Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
Pon ahora, dame fianzas contigo; ¿quién tocará ahora mi mano?
4 Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
Porque a éstos has tú escondido su corazón de entendimiento; por tanto, no los ensalzarás.
5 Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
El que denuncia lisonjas a su prójimo, los ojos de sus hijos desfallezcan.
6 Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante de ellos he sido como tamboril.
7 Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y todos mis pensamientos han sido como sombra.
8 Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se despertará contra el hipócrita.
9 Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
El justo retendrá su carrera, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
10 Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
Pero volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
11 Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
Mis días se pasaron, y mis pensamientos fueron arrancados, los designios de mi corazón.
12 Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
Me pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
13 Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol h7585)
Si yo espero, el sepulcro es mi casa; en las tinieblas hice mi cama. (Sheol h7585)
14 sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; a los gusanos: Mi madre y mi hermano.
15 nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?
