< Job 17 >
1 Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
My spirit shall be wasted, my days shall be shortened, and only the grave remaineth for me.
2 Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
I have not sinned, and my eye abideth in bitterness.
3 Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
Deliver me O Lord, and set me beside thee, and let any man’s hand fight against me.
4 Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
Thou hast set their heart far from understanding, therefore they shall not be exalted.
5 Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
He promiseth a prey to his companions, and the eyes of his children shall fail.
6 Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
He hath made me as it were a byword of the people, and I am an example before them.
7 Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
My eye is dim through indignation, and my limbs are brought as it were to nothing.
8 Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
The just shall be astonished at this, and the innocent shall be raised up against the hypocrite.
9 Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
And the just man shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
10 Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
Wherefore be you all converted, and come, and I shall not find among you any wise man.
11 Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
My days have passed away, my thoughts are dissipated, tormenting my heart.
12 Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
They have turned night into day, and after darkness I hope for light again.
13 Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol )
If I wait hell is my house, and I have made my bed in darkness. (Sheol )
14 sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
If I have said to rottenness: Thou art my father; to worms, my mother and my sister.
15 nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
Where is now then my expectation, and who considereth my patience?
16 Mouban ba kanako ang paglaom paingon sa ganghaan sa Sheol sa dihang mopadulong kita sa abug?” (Sheol )
All that I have shall go down into the deepest pit: thinkest thou that there at least I shall have rest? (Sheol )