Job 17
1 Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are mine.
2 Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
Are there not mockers around me? and doth [not] mine eye abide in their provocation?
3 Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
Lay down now [a pledge], be thou surety for me with thyself: who is he that striketh hands with me?
4 Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
For thou hast hidden their heart from understanding; therefore thou wilt not exalt [them].
5 Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
He that betrayeth friends for a prey — even the eyes of his children shall fail.
6 Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
And he hath made me a proverb of the peoples; and I am become one to be spit on in the face.
7 Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
And mine eye is dim by reason of grief, and all my members are as a shadow.
8 Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
Upright men [shall be] astonished at this, and the innocent shall be stirred up against the ungodly;
9 Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
But the righteous shall hold on his way, and he that hath clean hands shall increase in strength.
10 Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
But as for you all, pray come on again; and I shall not find one wise man among you.
11 Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
My days are past, my purposes are broken off, the cherished thoughts of my heart.
12 Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
They change the night into day; the light [they imagine] near in presence of the darkness.
13 Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol h7585)
If I wait, Sheol is my house; I spread my bed in the darkness: (Sheol h7585)
14 sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
I cry to the grave, Thou art my father! to the worm, My mother, and my sister!
15 nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
And where is then my hope? yea, my hope, who shall see it?
