Job 16
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Då svara Job og sagde:
2 “Nakadungog na ako sa daghang mga butang nga ingon niana; kamong tanan walay pulos nga manghuhupay.
«Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
3 Aduna bay katapusan ang walay hinungdan nga mga pulong? Unsa bay nakapahagit kaninyo nga mitubag man kamo sama niini?
Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
4 Makasulti usab ako sama sa inyong gibuhat, kung kamo pa ang anaa sa akong kahimtang; Makatigom ako ug usahon ang mga pulong batok kaninyo ug magpanglingo sa akong ulo sa pagbugalbugal kaninyo.
Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
5 O, pagadasigun ko gayod kamo sa akong baba! Pagahupayon ko gayod ang inyong kasubo gikan sa akong mga ngabil!
eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
6 Kung mosulti ako, ang akong pagsubo dili mokunhod; kung magpadayon ako sa pagsulti, sa unsang paagi ako matabangan?
Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
7 Apan karon, O Dios, gipasubo mo ako; gikuha mo ang tanan kong pamilya.
Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
8 Gihimo mo akong uga, nga maoy usa ka pagpamatuod batok kanako; ang kapayat sa akong kalawasan mibatok kanako, ug nagpamatuod kini batok sa akong panagway.
Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
9 Gikuniskunis ako sa Dios sa iyang kapungot ug gilutos ako; mikagot ang iyang ngipon kanako; gisigaan ako sa mga mata sa akong kaaway samtang iya akong gikuniskunis.
Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
10 Nagnganga ang baba sa mga tawo; gisagpa nila ang akong aping uban ang pagpakaulaw; nagkatigom sila batok kanako.
og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
11 Gitugyan ako sa Dios sa dili diosnon nga mga tawo, ug gilabay ako ngadto sa mga kamot sa mga tawong daotan.
Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
12 Anaa ako sa kaharuhay, ug iya akong gipikas. Tinuod gayod, gituok niya ang ako ug gidugmok ako sa pino; gihimo usab niya ako ingon nga iyang ig-onon.
Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
13 Ang iyang mga magpapana nag-alirong kanako sa tanang higayon; gitusok sa Dios ang akong mga kidney ug wala niya ako luwasa; giula niya ang akong apdo sa yuta.
Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
14 Gibalikbalik niya sa pagdugmok ang akong pader; midasmag siya kanako sama sa manggugubat.
Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
15 Gitahi ko ang sako nga bisti sa akong panit; Gihulog ko ang akong budyong ngadto sa yuta.
Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
16 Ang akong panagway mipula na sa paghilak; sa akong mga mata anaa ang landong sa kamatayon
Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
17 bisan walay pagpanlupig ang akong mga kamot, ug putli ang akong mga pag-ampo.
endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
18 Yuta, ayaw taboni ang akong dugo; ayaw papahulaya ang akong paghilak.
Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
19 Bisan karon, tan-awa, ang akong saksi atua sa langit; siya nga nagsaksi alang kanako atua sa kahitas-an.
Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
20 Gibiaybiay ako sa akong mga higala, apan ang akong mata mihilak ngadto sa Dios.
Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
21 Maghangyo ako nianang saksi sa langit aron mangatarungan alang niining tawhana uban sa Dios sama sa gibuhat sa usa ka tawo ngadto sa iyang silingan!
Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
22 Kay sa paglabay sa pipila ka mga katuigan, moadto ako sa dapit nga kung diin dili na ako mobalik pa.
Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
