Job 10

1 Gikapuyan na ako sa akong kinabuhi; ipadayag ko na ang akong sumbong; mosulti na ako sa kapaitan sa akong kalag.

My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.

2 Mosulti ako sa Dios, 'Ayaw dayon ako hukmi; ipakita una kanako nganong gipasanginlan mo ako.

I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.

3 Maayo ba kini alang kanimo nga makapanlupig kanako, aron tamayon ang buhat sa imong mga kamot samtang mipahiyom ikaw sa mga laraw sa mga daotan?

Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?

4 Aduna ka bay mga mata nga unodnon? Makita mo ba ang sama sa nakita sa tawo?

Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

5 Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa katawhan o ang imong mga katuigan sama ba sa katuigan sa mga tawo,

Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,

6 nga nagpangita ka man sa akong kalapasan ug nagsusi sa akong mga sala,

That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;

7 bisan tuod nasayod ka nga ako dili sad-an ug walay usa nga makaluwas kanako gikan sa imong kamot?

Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?

8 Ang imong mga kamot naghulma ug nag-umol kanako, apan nagalaglag ka man kanako.

Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!

9 Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo nga giumol mo ako sama sa lapok; dad-on mo ba ako pag-usab sa abug?

Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.

10 Dili ba gibubo mo man ako sama sa gatas ug gipagahi daw sama sa keso?

Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

11 Giputos mo ako sa panit ug sa unod ug gisumpay mo ang akong kabukogan uban ang kaugatan.

Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;

12 Gihatagan mo ako sa kinabuhi ug matinud-anong kasabotan; ang imong pagtabang nagbantay sa akong espiritu.

Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;

13 Apan kining mga butanga gitagoan mo sa imong kasingkasing— nasayod ako nga mao kini ang imong gihunahuna:

And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.

14 nga kung makasala ako, timan-an mo kini; dili mo ako ipalingkawas sa akong kasaypanan.

If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.

15 Kung daotan man ako, alaot ako; bisan kung ako matarong pa, dili ko mahangad ang akong ulo, sanglit kay puno man ako sa kaulawan ug nagtan-aw sa akong kaugalingong pag-antos.

If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —

16 Kung ang akong ulo mohangad lamang sa iyang kaugalingon, mogukod ka kanako sama sa usa ka liyon; ikaw nagpadayag na usab kanako sa imong pagkagamhanan.

And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.

17 May bag-o kang mga saksi batok kanako ug misamot ang imong kasuko batok kanako; gigubat mo ako uban sa mga bag-ong kasundalohan.

Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.

18 Nan, nganong gipagawas mo pa man ako sa tagoangkan? Namatay na lamang unta ako ug wala na untay mata nga nakakita kanako.

And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.

19 Wala na lamang unta ako gipakatawo; Gihatod na lamang unta ako gikan sa tagoangkan paingon sa lubnganan.

I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

20 Dili ba hamubo na lamang ang akong mga adlaw? Nan undanga na, pasagdi ako nga mag-inusara, aron nga makapahulay ako sa makadiyut,

Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,

21 sa dili pa ako molakaw sa dapit ug dili na mobalik, ngadto sa yuta sa kangitngit ug sa anino sa kamatayon,

Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;

22 ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, sa yuta sa anino sa kamatayon, walay kahapsayan diin ang kahayag sama sa tungang gabii.”'

A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.