Jeremias 10
1 “Paminawa ang pulong ni Yahweh nga gipahibalo kaninyo, balay sa Israel.
Hear ye the word which Yahweh hath spoken unto you, O house of Israel: —
2 Miingon si Yahweh niini, 'Ayaw pagtuon sa mga pamaagi sa mga nasod, ug ayaw kadismaya pinaagi sa mga timailhan nga anaa sa kalangitan, kay nakuyawan ang kanasoran pinaagi niini.
Thus, saith Yahweh—Unto the way of the nations, become not ye accustomed, Nor at the signs of the heavens, be ye dismayed, —Because the nations are dismayed at them.
3 Kay walay pulos ang relihiyoso nga tulomanon niining mga tawhana. Namutol sila ug kahoy diha sa lasang, ug ang magkukulit nagkulit sa kahoy.
For as for the prescribed customs of the peoples, vanity, they are, —For a tree out of the forest, one cutteth down, Work for the hands of a skilled workman with the axe:
4 Unya dayandayanan nila kini ug plata ug bulawan. Gipalig-on nila kini pinaagi sa martilyo ug mga lansang aron dili kini matumba.
With silver and with gold, he decketh it, —With nails and with hammers, they fasten them, that it may not totter.
5 Ang gibuhat sa ilang mga kamot sama sa mga tawo-tawo nga anaa sa uma sa pipino, tungod kay dili usab sila makasulti, ug pagaalsahon sila kay dili man sila makalakaw. Ayaw kahadlok kanila, kay dili man sila modala ug daotan, ni makahimo sa bisan unsang maayo.”'
Mere palm-trunks turned, they are and cannot speak, They must needs be, carried, for they cannot take a step, Be not afraid of them, for they cannot do harm, And even to do good, is not in their power.
6 Walay usa nga sama kanimo, Yahweh. Bantogan ka, ug bantogan sa gahom ang imong ngalan.
None, there is, like unto thee, O Yahweh, —Great, art, thou, And, great, is thy Name, for might.
7 Kinsa may dili mahadlok kanimo, hari sa kanasoran? Kay mao kini ang angay kanimo, kay walay sama kanimo taliwala sa mga maalamong tawo sa kanasoran o sa tanan nilang mga harianong gingharian.
Who would not revere thee, O King of nations? For, thee, doth it beseem; Forasmuch as among all the wise men of the nations And throughout all their royal estate, None, there is like unto thee.
8 Managsama silang tanan, tampalasan sila ug buangbuang, mga tinun-an sa mga diosdios nga walay pulos apan kahoy lamang.
But at once, do they become brutish and stupid, —An example of utmost vanity, is, a tree!
9 Nagdala sila ug dinukdok nga plata nga gikan sa Tarshis, ug bulawan nga gikan sa Ufaz nga hinimo sa mga hanas nga magkukulit, ang mga kamot sa mga tigpanindot. Asul ug tapul nga tila ang ilang mga bisti. Gibuhat kining tanan nga mga butang sa hanas nilang mga tawo.
Silver spread into plates, from Tarshish is brought, And gold, from Uphaz, Work for the craftsman and for the hands of the smith, —Blue and purple, is their clothing, Work for the skilled, are they all.
10 Apan si Yahweh ang tinuod nga Dios. Siya ang buhi nga Dios ug walay kataposang hari. Matay-og ang kalibotan sa iyang kasuko, ug dili makasugakod ang kanasoran sa iyang kasuko.
But, Yahweh, is God in truth, He, is a God that, liveth, And a King of times age-abiding, —At his anger, quaketh the earth, And nations cannot endure his wrath.
11 Sultihan mo sila sama niini, “Ang mga dios nga wala nagbuhat sa kalangitan ug kalibotan mahanaw gikan sa yuta ug sa ilalom niining kalangitan.”
Thus, shall ye say unto them, The gods that made not the heavens, And the earth, Shall perish out of the earth, And from under these heavens!
12 Apan siya ang nagbuhat sa kalibotan pinaagi sa iyang gahom, ug gitukod niya ang kalibotan pinaagi sa iyang kaalam, ug pinaagi sa iyang kahibalo gibuklad niya ang kalangitan.
He that made the earth by his power, That established the world by his wisdom, —And by his understanding stretched out the heavens,
13 Makapadahunog ang iyang tingog sa katubigan diha sa kalangitan, ug gipaalisngaw niya ang mga gabon gikan sa yuta. Nagpakilat siya alang sa ulan ug nagpadala ug hangin gikan sa iyang balay nga tipiganan.
At the voice that he uttered, there was a tumult of waters in the heavens, And he caused vapours to ascend from the ends of the earth, —The lightnings for rain, he made, And brought forth wind out of his treasuries.
14 Nahimong walay alamag ug walay kahibalo ang matag tawo. Pakaulawan ang matag trabahante sa puthaw pinaagi sa iyang mga diosdios. Kay malimbongon ang iyang binuhat nga mga larawan; wala kini kinabuhi.
Every son of earth hath become too brutish to discern, Every goldsmith, hath been put to shame by a graven image, —For a falsehood, is his molten image, Seeing there is no breath in them.
15 Wala silay pulos, ang buhat sa mga mabiaybiayon; malaglag sila panahon nga silotan na sila.
Vanity, they are, the handiwork of mockeries, —In the time of their visitation, shall they perish.
16 Apan ang Dios, ang bahin ni Jacob, dili sama niini, kay siya ang tighulma sa tanang mga butang. Ang Israel ang tribo sa iyang panulondon; si Yahweh nga pangulo sa kasundalohang anghel ang iyang ngalan.
Not like these, is the portion of Jacob, For the fashioner of all things, is, he, And, Israel, is his inherited sceptre, —Yahweh of hosts, is his name.
17 Tigoma ang inyong binugkos ug biya sa yuta, kamong katawhan nga nagpuyo ilalom sa pagsulong.
Fold up, from the ground thy travelling carpet, —O inhabitress of the fortress;
18 Kay miingon si Yahweh niini, “Tan-awa, isalikway ko ang mga lumolupyo sa yuta niini nga panahon. Sakiton ko sila, ug bation nila kini.”
For, thus, saith Yahweh, Behold me! slinging out the inhabitants of the land at this throw, —And I will distress them that they may discover it.
19 Alaot ako! Tungod sa nangabali kong kabukogan, nagnana ang akong samad. Busa miingon ako, “Sa pagkatinuod kasakit kini, apan kinahanglan antoson ko kini.”
Woe to me! for my grievous injury, Severe, is my wound, —But, I, said, Verily, this, is an affliction and I must bear it:
20 Nabungkag ang akong tolda, ug naputol ang tanan nga mga pisi niini. Gikuha nila ang akong mga anak gikan kanako, busa wala na gayod sila. Wala nay bisan kinsa nga motukod sa akong tolda o sa pagtaod sa mga tabil sa akong tolda.
My tent, is laid waste, And all my tent-cords, are broken, —My children, are gone forth from me and they, are not. There is none, To stretch out any more my tent, Or to set up my curtains.
21 Kay hungog ang mga magbalantay sa karnero ug wala sila nangita kang Yahweh; busa wala sila miuswag, ug nagkatibulaag ang tanan nilang kahayopan.
For the shepherds, have become brutish, And Yahweh, have they not sought, —For this cause, have they not prospered, And, all their flock, is scattered.
22 Miabot ang balita, “Tan-awa! Moabot na kini, moabot ang hilabihang linog nga gikan sa yuta sa amihanan aron sa pagguba sa mga siyudad sa Juda ug mahimong mga tagoanan alang sa ihalas nga mga iro.”
The noise of a rumour! lo it hath come! Even a great commotion out of the land of the North, —To make the cities of Judah, A desolation, A den of jackals.
23 Nasayod ako, Yahweh, nga ang dalan sa tawo wala naggikan sa iyang kaugalingon. Walay tawo nga molakaw nga makagiya sa iyang kaugalingong mga lakang.
I know O Yahweh, That not to a son of earth, pertaineth his own path, —Not, to the man who walketh, also to direct his own steps.
24 Badlonga ako, Yahweh, uban sa katarong, dili sa imong kasuko o laglagon mo ako.
Chastise me, O Yahweh But yet in measure, —Not in thine anger, lest thou make me few.
25 Ibubo ang imong hilabihan nga kasuko ngadto sa mga nasod nga wala makaila kanimo ug ngadto sa mga pamilya nga wala nagsangpit sa imong ngalan. Kay gitukob nila ug gilamoy si Jacob aron sa paglaglag kaniya sa hingpit ug gigun-ob ang iyang puloy-anan.
Pour out thy wrath—Upon the nations that know thee not, and Upon the families that, upon thy Name, have not called, —For they have devoured Jacob Yea they have devoured him and consumed him, And, his habitation, have they made desolate.
