< Isaias 51 >

1 Patalinghogi ako, kamo nga nagtinguha sa pagkamatarong, kamo nga nangita kang Yahweh: tan-awa ang bato kung diin kamo gitipak ug gibuak sa kubkubanan ug mga bato.
Höret auf Mich, ihr, die ihr der Gerechtigkeit nachsetzet, die ihr Jehovah suchet. Blicket auf den Fels, aus dem ihr gehauen seid, und auf die ausgehöhlte Grube, daraus ihr seid gegraben.
2 Tan-awa si Abraham, nga inyong amahan ug si Sara, nga nagmabdos kaninyo; kay sa dihang wala pa silay anak, gitawag ko na siya. Gipanalanginan ko siya ug gipasanay.
Blicket auf Abraham, euren Vater, und auf Sarah, die mit euch gekreißet; denn ihn, den einen habe Ich gerufen und ihn werde Ich segnen und ihn mehren.
3 Oo, hupayon ni Yahweh ang Zion; hupayon niya ang tanan niyang awaaw nga mga dapit; gihimo niya ang iyang kamingawan nga sama sa Eden, ug ang iyang mga patag nga disyerto nga haduol sa walog sa Suba sa Jordan gihimo niya nga sama sa tanaman ni Yahweh; makita ang kalipay ug pagmaya kaniya, ang pagpasalamat, ug ang tingog sa panag-awit.
Denn Jehovah wird Zion trösten, wird trösten alle seine Öden, und machen seine Wüste wie Eden, und seine Einöde wie den Garten Jehovahs; Freude und Fröhlichkeit findet man darin, Bekenntnis und die Stimme des Lobgesangs.
4 “Patalinghogi ako, akong katawhan; ug paminawa ako, akong katawhan! Kay maghatag ako ug kasugoan, ug himoon kong masayon ang hustisya alang sa kanasoran.
Horchet auf Mich, ihr Mein Volk, und nehmt es Mir zu Ohren, ihr, Mein Volksstamm: denn von Mir wird ausgehen das Gesetz, und Mein Gericht will Ich einsetzen zum Licht der Völker.
5 Haduol na ang akong pagkamatarong; mogula na ang akong kaluwasan, ug ang akong mga bukton magahukom sa kanasoran; magpaabot kanako ang baybayon; kay ang akong mga bukton magtinguha sa pagpaabot kanila.
Nahe ist Meine Gerechtigkeit, Mein Heil zieht aus und Meine Arme richten die Völker; die Inseln hoffen auf Mich und warten auf Meinen Arm.
6 Iyahat ang inyong mga mata sa langit, ug tan-awa ang kayutaan, kay mahanaw ang kalangitan sama sa aso, magisi ang kalibotan sama sa panapton, ug mangamatay ang mga lumulopyo niini sama sa mga langaw. Apan ang akong kaluwasan magpadayon hangtod sa kahangtoran, ug ang akong pagkamatarong dili matapos sa pagpamuhat.
Erhebt eure Augen zum Himmel und blicket auf die Erde unten; denn die Himmel schwinden dahin wie Rauch und wie ein Kleid veraltet die Erde, und die, so auf ihr wohnen, sterben ebenso dahin; Mein Heil aber ist in Ewigkeit und Meine Gerechtigkeit wird nicht zerbrechen.
7 Paminaw kanako, kamo nga nasayod kung unsa ang matarong, kamong katawhan nga adunay balaod sa inyong mga kasingkasing; Ayaw kahadloki ang mga pagtamay sa mga tawo, ni maguol sa ilang pagpatuyang.
Höret Mir zu, die ihr kennet Gerechtigkeit, du Volk, in dessen Herze Mein Gesetz ist, fürchtet die Schmach des Menschen nicht, und entsetzet euch nicht vor ihren Verhöhnungen;
8 Kay sama sa panapton nga anayon sila, ug sama sa balhibo sa karnero nga kaonon sila sa ulod; apan ang akong pagkamatarong ug ang akong kaluwasan molungtad hangtod sa kahangtoran ngadto sa tanang kaliwatan.”
Denn wie das Kleid wird sie die Motte fressen, und fressen wird sie die Schabe wie die Wolle; Meine Gerechtigkeit aber ist in Ewigkeit, und Mein Heil in das Geschlecht der Geschlechter.
9 Pagmata, pagmata, bistihi ang inyong mga kaugalingon sa kalig-on, pinaagi sa bukton ni Yahweh. Pagmata sama sa mga adlaw kaniadto, sa kaliwatan sa karaang kapanahonan. Dili ba ikaw ang mibuntog kang Rahab, nga maoy mitusok sa mapintas nga mananap?
Erwache, erwache, ziehe Stärke an, Arm Jehovahs, erwache wie in der Vorzeit Tagen, den Geschlechtern der Ewigkeiten. Bist Du es nicht, Der Rahab zerhauen, den Drachen erschlagen hat?
10 Wala ba nimo gipahubas ang dagat, ang katubigan sa kinahiladmang bahin, ug naghimo ug dalan sa kinahiladman sa dagat aron makalatas ang mga niluwas?
Bist Du es nicht, Der das Meer, die Wasser des großen Abgrundes vertrocknete; Der die Tiefen des Meeres zum Wege machte, auf dem die Erlösten hinüberzogen?
11 Mobalik ang mga niluwas ni Yahweh ug moabot sa Zion uban ang panaghilak sa kalipay ug pagmaya hangtod sa kahangtoran sa tibuok nilang pagkatawo; matagamtaman nila ang pagmaya ug kalipay, ug mokalagiw ang kasub-anan ug ang pagbangotan.
Und die Erlösten Jehovahs kehren zurück und kommen gen Zion mit Jubelsang, und ewige Fröhlichkeit auf ihrem Haupt. Freude und Fröhlichkeit erreichen sie, es fliehen Gram und Seufzen.
12 “Ako, ako mao ang maghupay kaninyo. Nganong mahadlok man kamo sa mga tawo, nga mamatay lamang, ang mga anak sa mga tawo, nga gibuhat sama sa sagbot?
Ich, Ich bin euer Tröster. Wer bist du, daß du dich fürchtest vor einem Menschen, der doch stirbt; vor dem Sohne des Menschen, wie Gras dahingegeben?
13 Nganong gikalimtan man ninyo si Yahweh nga inyong Magbubuhat, nga maoy nagbukhad sa kalangitan ug nagpahimutang sa mga patukoranan sa kalibotan? Anaa kamo sa hilabihang kalisang matag adlaw tungod sa kainit nga kapungot sa mga nagdaogdaog sa dihang makahukom siya sa pagguba. Hain na man ang kapungot sa nagdaodaog?
Und du vergaßest Jehovah, Der dich gemacht, Der die Himmel ausgespannt und die Erde gegründet; und schauderst beständig den ganzen Tag vor dem Grimme des Ängstigers, wenn er bereit ist, zu verderben? Und wo ist nun der Grimm des Ängstigers?
14 Luwason dayon ni Yahweh ang moyukbo kaniya; dili siya mamatay ug mahulog sa bung-aw, ni makulangan sa tinapay.
Der herausführt, wird eilen, zu öffnen. Und er wird nicht sterben in der Grube, und es wird ihm nicht an seinem Brot mangeln.
15 Kay ako si Yahweh nga imong Dios, nga maoy nagkutaw sa dagat aron nga modahunog ang mga balod niini—Yahweh nga Makagagahom ang iyang ngalan.
Denn Ich bin Jehovah, dein Gott, Der das Meer aufregt, daß seine Wogen toben. Jehovah der Heerscharen ist Sein Name.
16 Gibutang ko ang akong mga pulong sa imong baba, ug gitabonan ko ikaw sa landong sa akong mga kamot, aron akong matanom ang kalangitan, mapahimutang ang patukoranan sa kalibotan, ug moingon sa Zion, 'Kamo ang akong katawhan.”
Und Ich lege Meine Worte in deinen Mund und decke dich im Schatten Meiner Hand, zu pflanzen den Himmel und die Erde zu gründen, und zu Zion zu sprechen: Mein Volk bist du!
17 Pagmata, pagmata, tindog Jerusalem, ikaw nga miinom gikan sa panaksan sa iyang kasuko nga gihatag ni Yahweh; ikaw nga miinom gikan sa panaksan, nga gitilok gikan sa kopa nga makahubog.
Erwecke dich, erwecke dich, stehe auf, Jerusalem, die du getrunken aus Jehovahs Hand den Becher Seines Grimmes; die Hefe des Bechers des Taumelns hast du getrunken, ausgeschlürft.
18 Walay usa sa tanan niyang mga anak nga lalaki nga iyang gihimugso ang mogiya kaniya; walay usa sa tanang mga anak nga lalaki nga iyang gipadako ang mogunit sa iyang mga kamot.
Es leitet sie keiner von all den Söhnen, die sie gebar; und keiner faßt sie bei der Hand von all den Söhnen, die sie großgezogen.
19 Kining duha ka katalagman mahitabo kanimo—kinsa ba ang magsubo uban kanimo? — ang kaawaaw ug pagkagun-ob, ug ang kagutom ug ang espada. Kinsa ba ang maghupay kanimo?
Diese zwei sind es, die dir begegnen. Wer hätte Mitleid mit dir? Verheerung und Zerbrechen, und Hunger und das Schwert. Wer möchte dich trösten?
20 Naluya ang imong mga anak nga lalaki; nanghigda sila sa matag eskina, sama sa binaw nga nalit-ag sa pukot; napuno sila sa kasuko ni Yahweh, pinaagi sa pagbadlong sa imong Dios.
Erschöpft liegen deine Söhne an den Häuptern aller Gassen, wie im Netz der Büffel, voll vom Grimm Jehovahs, von dem Drohen deines Gottes.
21 Apan karon paminawa kini, ikaw nga dinaogdaog ug palahubog, apan wala miinom sa bino:
Darum höre doch dies, Elende und Trunkene, aber nicht vom Wein.
22 Ang imong Ginoo nga si Yahweh, nga imong Dios, nga nagpakiluoy alang sa iyang katawhan, miingon niini, “Tan-awa, gikuha ko ang kopa sa pagsarasay gikan sa imong kamot—ang panaksan, nga mao ang kopa sa akong kasuko—aron nga dili ka moinom niini pag-usab.
So spricht dein Herr Jehovah und dein Gott, Der hadert für Sein Volk: Siehe, Ich nehme von deiner Hand den Taumelbecher, die Hefen des Bechers Meines Grimmes, du sollst ihn nicht noch fürder trinken.
23 Itugyan ko kini ngadto sa kamot sa imong mga tiglutos, kadtong nag-ingon kanimo, 'Paghigda, aron makalakaw kami ibabaw kanimo'; gihimo mong sama sa yuta ang imong likod ug sama sa dalan nga ilang pagalakwan.”
Und gebe ihn in die Hand derer, die dich grämten, die zu deiner Seele sprachen: Beuge dich nieder, daß wir darübergehen, und lege wie die Erde deinen Rücken und wie eine Gasse denen, die vorübergehen.

< Isaias 51 >