Isaias 42
1 Tan-awa, akong sulugoon, nga akong gituboy; akong pinili, nahimuot ako kaniya. Gibutang ko ang akong Espiritu kaniya; magdala siyag hustisya ngadto sa mga kanasoran.
Ziet nu mijn Dienaar, wien Ik verknocht ben, Mijn Uitverkorene, die Mij behaagt! Ik heb op Hem mijn geest gelegd, En de volken zal Hij de wet verkonden.
2 Dili siya mohilak ni mosinggit, ni madungog ang iyang tingog diha sa mga kadalanan.
Men hoort Hem schreeuwen noch roepen, Zelfs zijn stem niet verheffen op straat;
3 Dili niya balion ang mga nabuak nga bugang, ug dili niya palungon ang nagkapalong nga pabilo: matinud-anon siya nga mopakanaog sa iyang hukom.
Hij zal het geknakte riet niet breken, De kwijnende vlaspit niet doven. Trouw draagt Hij de wet voor zich uit,
4 Dili gayod siya mawad-ag paglaom ni maluya hangtod nga matukod niya ang kaangayan sa kalibotan; ug nagpaabot ang mga kabaybayonan sa iyang balaod.
Onvermoeid en nooit gebroken, Totdat Hij op aarde de wet heeft gevestigd, En de landen zijn lering verbeiden!
5 Mao kini ang giingon ni Yahweh—ang nagbuhat sa mga langit ug nagpahimutang niini, ang naghimo sa kalibotan ug sa tanang bunga niini, ang naghatag ug gininhawa sa katawhan ug kinabuhi niadtong nagpuyo niini:
Zo spreekt Jahweh, die de hemelen schiep en ze spande, Die de aarde vormde met wat er groeit, Die adem geeft aan het volk, dat er woont, En levensgeest aan die er wandelen.
6 “Ako, si Yahweh, nagtawag kanimo sa pagkamatarong ug naggunit sa imong kamot. Ampingan ko ikaw ug himoon ko kanimo ang usa ka kasabotan alang sa katawhan, ingon nga kahayag alang sa mga Gentil,
Ik Jahweh, heb U in mijn ontferming geroepen, U bij de hand gevat en beschut; U gesteld tot Verbond met het volk, En tot Licht voor de naties:
7 aron sa pagbuka sa mga mata sa buta, ug paghatag ug kagawasan sa mga binilanggo, ug gikan sa mangitngit nga bilanggoan.
Om blinden de ogen te openen, Om gevangenen uit de kerker te verlossen, En uit donkere krochten Die in duisternis zitten.
8 Ako si Yahweh, mao kini ang akong ngalan; ug dili ko ipaambit sa uban ang akong himaya ni ang pagdayeg nga alang kanako ug ngadto sa mga kinulit nga mga diosdios.
Ik ben Jahweh; Dit is mijn Naam! Mijn glorie sta Ik niemand af, Aan geen beelden mijn eer.
9 Tan-awa, ang mga butang nga nahitabo kaniadto, karon mosulti na usab ako sa mga bag-ong panghitabo. Sa dili pa kini mahitabo moingon ako kaninyo mahitungod niini.”
Zie, vervuld is wat vroeger voorspeld was, Thans kondig Ik nieuwe dingen aan; Nog eer ze ontkiemen, Heb Ik ze ù laten weten!
10 Pag-awit ug bag-ong awit ngadto kang Yahweh, ug ang pagdayeg nga alang kaniya gikan sa kinatumyan sa kalibotan; kamo nga anaa sa ilawom sa kadagatan, ug ang tanang ania niini, ug kamong tanan nga anaa sa kabaybayonan, ug kadtong nagpuyo niini.
Zingt een nieuw lied Ter ere van Jahweh; Heft een lofzang voor Hem aan Op de grenzen der aarde: Gij die de zee beploegt en bevolkt, Met de eilanden, en die er op wonen!
11 Tugoti ang disyerto ug ang mga siyudad nga mosinggit, ang mga baryo nga gipuy-an sa Kedar, pagsinggit sa kalipay! Paawita ang mga lumolupyo sa Sela; pasinggita sila nga anaa sa kinatumyan sa mga bungtod.
De steppe jubele met haar steden, De legerplaats waar Kedar woont; Laat de bewoners van Séla juichen, Jubileren van de toppen der bergen:
12 Tugoti sila nga himayaon si Yahweh ug mopahayag sa ilang mga pagdayeg diha sa kabaybayonan.
Laat hen glorie brengen aan Jahweh, Aan de eilanden zijn lof verkonden!
13 Mogawas si Yahweh ingon nga manggugubat; ingon nga manggugubat kutawon niya ang iyang kadasig. Mosinggit siya, oo, magngulob siya diha sa singgit sa gubat; pakit-on niya sa iyang gahom ang iyang mga kaaway.
Jahweh rukt uit als een held, Als een krijger blakend van strijdlust; Bulderend heft Hij de strijdkreet aan, En daagt zijn vijanden uit:
14 Nagpakahilom ako sa dugayng panahon; nagpuyo ako ug nagpugong sa akong kaugalingon; karon mohilak ako sama sa babaye nga manganak, mohingal ug moutong.
Lang heb Ik gezwegen, Mij stil gehouden, en bedwongen! Maar nu zal Ik gillen als een barende vrouw, Nu zal Ik briesen en snuiven;
15 Lumpagon ko ang mga kabukiran ug kabungtoran ug palayaon ko ang tanan nilang mga tanom; himoon ko nga isla ang mga suba ug pahubson ko ang mga linaw.
Ik zal bergen en heuvels verschroeien, En al hun groen doen verdorren; Ik maak de stromen tot steppen, Leg de waterplassen droog.
16 Dad-on ko ang mga buta sa dalan nga wala nila nasayran; giyahan ko sila sa mga dalan nga wala nila nasayran. Himoon ko nga kahayag ang kangitngit sa ilang atubangan, ug tul-iron ang hiwi nga mga dapit. Himoon ko kining mga butanga, ug dili ko gayod sila isalikway.
Maar de blinden zal Ik leiden Op wegen, die ze niet kennen; En op onbekende paden Doe Ik ze gaan; De duisternis voor hen uit verkeer Ik in licht, De krochten in vlakten. Al deze dingen zal Ik volbrengen, Daarvan laat Ik niet af!
17 Tumban mo sila, ug maulawan sa hingpit, kadtong misalig sa kinulit nga hulagway, ug moingon sa gibuhat nga hulagway, “Kamo mao ang among diosdios.”
Dan zullen wijken, blozend van schaamte, Die op de goden vertrouwen, En die tot de afgoden zeggen: Gij zijt onze God!
18 Paminaw, kamong mga bungol; ug tan-aw, kamong mga buta, aron inyong makita.
Gij, doven, hoort; Gij blinden, opent de ogen en ziet!
19 Kinsa man ang buta apan ang akong sulugoon? O bungol sama sa mensahero nga akong gipadala? Kinsa mang buta nga sama sa akong gipakigsaaran, o buta sama sa sulugoon ni Yahweh?
Wie is er blind als mijn dienaar, Wie zo doof als die over hem heersen; Wie zo blind als mijn vertrouwde, Wie doof als de dienaar van Jahweh!
20 Makakita ka sa daghang mga butang, apan dili makasabot; abri ang mga igdulongog, apan walay nakadungog.
Grootse dingen hebt gij gezien, Maar er geen acht op geslagen; Uw oren waren geopend, Maar ge hebt niet gehoord:
21 Ikalipay ni Yahweh ang pagdayeg sa iyang hustisya ug paghimaya sa iyang balaod.
Het had Jahweh in zijn goedheid behaagd, Een wet u te schenken, groots en verheven!
22 Apan kini ang katawhan nga nakawatan ug natulisan; silang tanan nalit-agan, ug pangbilanggoon; mahimo silang mga binihag ug walay bisan usa nga makaluwas kanila, ug walay moingon, “Dad-a sila pabalik!”
Toch werd het een volk, berooid en beroofd, Allen in holen gestoken, in kerkers verborgen; Ze werden tot buit, en er was niemand, die hielp, Leeggeplunderd, en er zei niemand: Geef terug.
23 Kinsa diha kaninyo ang maminaw niini? Kinsa man ang naminaw ug nakadungog sa umaabot?
Wie heeft onder u toen geluisterd, Er acht op geslagen, het voor de toekomst verstaan?
24 Kinsa man ang nagtugyan kang Jacob ngadto sa kawatan, ug sa Israel ngadto sa mga tulisan? Dili ba si Yahweh, kung diin kita nakasala, ug siya ang gidumilian nga sundon, ug gisupakan sa pagsunod sa iyang balaod?
Wie gaf Jakob aan de plundering prijs, En Israël aan de berovers? Was het Jahweh niet, Tegen wien ze hadden gezondigd; Wiens wegen ze niet wilden gaan, Wiens bevelen ze niet wilden horen?
25 Busa gibubo niya ang iyang labihang kasuko batok kanila, pinaagi sa pagguba tungod sa gubat. Nagdilaab kini libot kanila, apan wala sila makaamgo niini; misunog kini kanila, apan wala nila kini tipigi sa ilang kasingkasing.
Toen goot Hij zijn ziedende toorn over hem uit, En het geweld van de krijg; Hij zette hem aan alle kanten in vlammen, Maar hij kwam niet tot inzicht; Hij stak hem in brand, Maar hij wilde het niet ter harte nemen!
