Isaias 41

1 “Pamatia ako sa hilom, kamong mga kabaybayonan; tugoti nga bag-ohon sa mga kanasoran ang ilang kusog; tugoti sila nga moanhi ug mosulti; managtigom kita aron mahusay ang atong gilantugian.

Be silent [and hearken] unto me, O ye Coastlands, And let the Races of Men renew their strength, —Let them approach, then, let them speak, Together, for controversy, let us draw near: —

2 Kinsa man ang mipatungha kaniya gikan sa sidlakan, ug nag-ingon nga matarong ang iyang binuhatan? Gigunitan niya ang mga nasod ug gitabangan nga mabuntog niya ang mga hari. Gihimo niya sila nga abog pinaagi sa iyang espada, sama sa tahop nga gipalid sa iyang pana.

Who roused up one from the East, In righteousness, called him to his feet, —Set before him nations And over kings, caused him to rule, His sword, made [them] like dust, His bow like driven chaff:

3 Gigukod niya sila ug luwas nga nakalatas, pinaagi sa kusog niyang pagdagan nga daw wala magtunob sa dalan ang iyang mga tiil.

He pursued them passed along safely, —Upon the path of his own feet, entered he not?

4 Kinsa man ang nagbuhat ug nagtapos niini nga mga buluhaton? Kinsa man ang nagpatawag sa mga kaliwatan gikan pa sa sinugdan? Ako, si Yahweh, ang nahiuna, ug ang ulahi, Ako mao siya.

Who hath wrought and performed, Calling the generations, in advance? I, Yahweh, [who am] First, And with them who are last, I, am the Same!

5 Nakakita ang mga Isla ug nangahadlok; nangurog ang kinatumyan sa kalibotan; miabot sila ug nanuol.

Coastlands have seen, so they fear, The ends of the earth, are in dread, —They have drawn near, and have come:

6 Mitabang ang matag-usa sa iyang silingan, ug miingon ang matag-usa ngadto sa uban, 'Pagmalig-on.'

Every man, to his neighbour, giveth help, —And to his brother, saith Take courage!

7 Busa gidasig sa tigpanday ang tiggama sa bulawan, ug siya nga nagtrabaho gamit ang maso nagdasig kaniya nga naggamit sa pandayan, ug miingon sa tigsumpay sa puthaw, 'Maayo kini.' Gilansangan nila kini busa dili na kini mahagsa.

So, the carver, hath encouraged, the goldsmith, he that maketh smooth with the hammer, him that smiteth the anvil, —Saying of the welding, It is, good, Then hath he fastened it with nails—it must not totter!

8 Apan ikaw, Israel, akong sulugoon, si Jacob nga akong gipili, ang kaliwat ni Abraham nga akong higala,

But, thou, Israel, my Servant, Jacob whom I have chosen, —The seed of Abraham my loving one;

9 pagadad-on ko ikaw gikan sa kinatumyan sa kalibotan, ug ikaw nga akong gitawag gikan sa lagyong mga dapit, ako moingon, 'Ikaw akong sulugoon;' gipili ko ikaw ug wala gisalikway.

Thou whom I have taken hold of from the ends of the earth, And from the extremities thereof, have called thee, —And said to thee, My Servant, thou! I have chosen thee and not cast thee off,

10 Ayaw kahadlok, kay magauban ako kanimo. Ayaw kabalaka, kay ako ang imong Dios. Lig-onon ko ikaw ug tabangan, ituboy ko ikaw pinaagi sa tuo ug matarong kong kamot.

Do not fear, for with thee, I am! Look not around, for, I, am thy God, —I have emboldened thee, Yea I have helped thee, Yea I have upheld thee with my righteous right-hand.

11 Tan-awa, maulawan sila ug mawad-ag dungog, ang tanan nga nasuko kanimo; mahimong walay mga pulos ug mangahanaw, tanan niadtong nakigbatok kanimo.

Lo! they shall turn pale and be ashamed—All they who have been incensed against thee, —They shall become as nothing and perish—The men who have been thine accusers:

12 Mangita ka ug dili makaplagan kadtong nakigbatok kanimo; mangahanaw kadtong makig-away batok kanimo, sa pagkatibuod mahanaw gayod.

Thou shalt seek them, but shalt not find them—The men who have contended with thee, They shall become as nothing, and as a thing of nought—The men who have warred against thee;

13 Tungod kay ako, si Yahweh ang imong Dios, magagunit sa tuo mong kamot, ug moingon kanimo, 'Ayaw kahadlok; tabangan ko ikaw.'

For I, Yahweh thy God am firmly grasping thy right-hand, —Who am saying unto thee Do not fear! I, have become thy helper!

14 Ayaw kahadlok, ikaw Jacob nga usa ka ulod, ug kamong katawhan sa Israel; tabangan ko kamo—mao kini ang gipamulong ni Yahweh, ingon nga inyong manluluwas, ang Labing Balaan sa Israel.

Do not fear, Thou worm Jacob, Ye men of Israel, —I, have become thy helper, Declareth Yahweh, And thy redeemer The Holy One of Israel.

15 Tan-awa, himoon ko ikaw nga sama sa hait nga giukanan, bag-o ug duhay-sulab; giukon mo ang mga kabukiran ug dugmokon kini; himoon mo ang mga kabungtoran nga sama sa uhot.

Lo! I have made of thee a new pointed threshing sledge, owning teeth, —Thou shalt thresh mountains and crush them, And, hills—like chaff, shalt thou make:

16 Alig-igon mo sila, ug padparon sila sa hangin palayo; pagakatagon sila sa hangin. Maglipay kamo diha kang Yahweh, magmaya kamo sa Labing Balaan sa Israel.

Thou shalt fan them and, a wind, shall carry them away, And, a whirlwind, scatter, them, —But, thou, shalt exult in Yahweh, And, in the Holy One of Israel, shalt thou boast thyself.

17 Ang mga dinaogdaog ug timawa nangita ug tubig, apan wala makakaplag, ug ang ilang mga dila nauga sa kauhaw; Ako, si Yahweh, motubag sa ilang mga pag-ampo; Ako, ang Dios sa Israel, dili mobiya kanila.

As for the oppressed and the needy. Seeking water when there is none, Their tongue with thirst being parched I—Yahweh, will answer them, The God of Israel, I will not forsake them:

18 Paagason ko ang mga tubod diha sa mga bakilid nila nga yuta, ug mga tubod taliwala sa mga walog; himoon ko nga mapuno ug tubig ang disyerto, ug patubigan ko ang mga nagmala nga yuta.

I will open, On bare hills rivers, and In the midst of plains, fountains, —I will make The desert, a lake of water, and Parched land, springs of water;

19 Patuboon ko ang mga sedro sa kamingawan, ang mga akasya, mga mirtol, ug ang mga olibo nga kahoy. Patuboon ko usab ang mga sepros sa patag nga disyerto, ug mga palo de tsina ug uban pang mga kahoy.

I will set in the desert! Cedar, acacia, and myrtle, and oil-tree, —I will place, in the waste plain, Cypress, holm-oak, and sherbin-cedar, together

20 Buhaton ko kini aron makita sa katawhan, maila, ug masabtan sa tanan, nga ang kamot ni Yahweh mao ang nagbuhat niini, ang Labing Balaang Dios sa Israel ang naghimo niini.

That men may see and observe and consider and understand at once, That, the hand of Yahweh, hath done this, That the Holy One of Israel hath created it.

21 “Ipadayag ang imong sumbong,” Nag-ingon si Yahweh, “Ipadayag ang imong mga pangatarongan alang sa imong diosdios,” Nag-ingon ang Hari ni Jacob.

Bring near your contention, Saith Yahweh, —Advance your defences, Saith the King of Jacob:

22 Tugoti sila nga dalahon ang ilang mga pangatarongan nganhi kanamo; paanhia sila ug pasultiha kung unsa ang mahitabo, aron nga masayran namo kining mga butanga. Pasultiha sila kanamo mahitungod sa ilang unang gipanagna, aron nga mapamalandungnan nato kini aron masayran kung kini natuman.

Let them advance them, and tell us, What shall happen, —Things known in advance—what they were, tell ye, That we may lay them to our heart and mark the after-story of them, Or, things yet to come, let us hear:

23 Pagsultig mga butang mahitungod sa umaabot, aron nga masayran namo kung mga dios ba gayod kamo; pagbuhat kamo ug maayo o daotan, aron nga mahadlok kami ug mahibulong.

Tell ye the events which shall be here-after, That we may perceive that gods, ye are, —Surely ye must do something—good or bad, That we may be amazed and behold it, at once.

24 Tan-awa, walay pulos kamo nga mga diosdios ug ang mga butang nga inyong gibuhat kawang; gikasilagan ang tawo nga nagpili kaninyo.

Lo! ye, are, of nought, And your work is a puff of breath, —An abomination, he that chooseth you!

25 Motuboy ako ug usa gikan sa amihan, ug moabot siya; gipatawag ko siya gikan sa sidlakan nga nagsangpit sa akong ngalan, ug tamakan niya ang mga magmamando sama sa lapok, sama sa magkukulon nga naghimog kulon.

I have roused up one from the North, and he hath come, From the rising of the sun, calleth he on my Name, —And he hath come, on deputies, as though they were mortar, And as a potter treadeth clay.

26 Kinsa man ang nagsulti niini gikan sa sinugdanan, aron nga masayod kami? Sa wala pa kini nga panahon, aron nga makasulti kami, “Husto siya”? Sa pagkatinuod wala gayoy nagmando kanila bahin niini, oo, walay nakadungog kaninyo nga nagsulti sa bisan unsang butang.

Who hath told in advance, that we might know, And beforetime, that we might say Right! Nay, there is none who can tell. Nay, there is none who can let us hear, Nay, there is none who can understand what ye utter.

27 Miingon ako pag-una sa Zion, “Tan-awa anaa sila dinhi;” nagpadala ako ug mensahero sa Jerusalem.

He who is First, [can say], To Zion, Lo! there they are! And to Jerusalem, A herald of good-tidings, do I give.

28 Sa dihang milan-aw ako, walay bisan usa ang anaa, nga gikan kanila nga mihatag ug maayong tambag, kinsa man, sa dihang nangutana ako, ang nagtubag.

So I look, And there is not, a Man! Even among these And there is none to advise, —That, when I ask them, can answer a word.

29 Tan-awa, silang tanan wala gayoy pulos, ingon man usab ang ilang binuhatan; ang ilang gipangpurma nga mga hulagway usa lamang ka hangin ug walay bili.

Lo! as to all of them, Vanity—nothingness, are their works, Wind and emptiness, their molten images!