Isaias 17
1 Ang pahayag mahitungod sa Damascus.
The oracle on Damascus, —Lo! Damascus, is to be removed from being a city, And shall become a heap of ruins:
2 Biyaan na ang mga siyudad sa Aroer. Mahimo kining mga dapit diin mohigda ang mga panon sa karnero, ug walay bisan usa nga makapalisang kanila.
Forsaken, are the desolate cities, —For flocks, shall they serve, Which shall lie down and have none to make them afraid.
3 Mahanaw ang lig-ong mga siyudad gikan sa Efraim, ang gingharian gikan sa Damascus, ug ang nahibilin sa Aram—mahisama sila sa himaya sa katawhan sa Israel—mao kini ang pahayag ni Yahweh nga labawng makagagahom.
Then shall the fortress cease from Ephraim, And the kingdom from Damascus and the remnant of Syria, —Like the glory of the sons of Israel, shall they be, —Declareth Yahweh of hosts.
4 Moabot kini sa adlaw nga mokunhod ang himaya ni Jacob, ug moniwang ang katambok sa iyang unod.
And it shall come to pass in that day, That the glory of Jacob, shall be diminished, And, the fatness of his flesh, shall be wasted;
5 Mahisama kini sa dihang tapokon sa mag-aani ang nagbarog nga trigo, ug anihon niya ang mga uhay sa trigo. Mahisama kini sa dihang adunay manghagdaw ug uhay sa mga trigo diha sa Walog sa Refaim.
And it shall come to pass—That, as the harvestman gathereth standing corn, And with his arm—the ears, he reapeth, Yea it shall come to pass—That, so, shall he be who gleaneth ears, in the vale of Rephaim;
6 Mahibilin ang mga hagdaw, bisan pa niana, sama sa dihang uyogon ang kahoy nga olibo: duha o tulo nga olibo ang anaa sa pinakaibabaw nga sanga, upat o lima ang anaa sa kinatas-an nga mga sanga sa mabungahon nga kahoy—mao kini ang gipahayag ni Yahweh, ang Dios sa Israel.
Yet shall there be left therein, a gleaning. As in the beating of an olive-tree, —Two-three berries in the head of the tree-top, —Four—five, among her fruitful boughs, Declareth Yahweh God of Israel.
7 Nianang adlawa motan-aw ang kalalakin-an sa ilang Magbubuhat, ug motutok ang ilang mga mata ngadto sa Usa nga Balaan sa Israel.
In that day, shall the son of earth look to him that made him, —And his eyes unto the Holy One of Israel, be turned;
8 Dili na sila motan-aw ngadto sa mga halaran, ang buhat sa ilang mga kamot, ni motan-aw kung unsay nahimo sa ilang mga kulamoy, ang mga poste nga Asera o ang mga hulagway sa adlaw.
And he shall not look unto the altars the work of his own hands, —Nor to what his own fingers have made, shall his eye be turned, Whether Sacred Stems or Sun-pillars.
9 Nianang adlawa ang ilang lig-on nga mga siyudad mahisama sa biniyaang bakilid nga kakahoyan ngadto sa ibabaw sa kabungtoran, nga gisalikway tungod sa katawhan sa Israel ug mahimo kana nga biniyaan.
In that day, shall his fortified cities become Like a neglected bough and a topmost branch, Which they neglected because of the sons of Israel, —So shall there be desolation.
10 Kay gikalimtan nimo ang Dios sa imong kaluwasan, ug wala gitagad ang bato nga imong kusog. Busa nagtanom ka ug matahom nga mga tanom, ug gipagawas ang mga sanga sa paras nga nadawat gikan sa langyaw,
Because thou didst forget the God of thy salvation, And thy Rock of refuge, thou didst not remember, For this cause, shalt thou plant very pleasant plants, And, the slip of a stranger, shalt thou set:
11 sa adlaw nga magtanom ka, ug magkoral, ug mag-atiman sa yuta. Sa dili madugay motubo ang imong binhi, apan mapakyas ang ani sa adlaw sa kasakitan ug sa hilabihan nga kasub-anan.
In the day when thou plantest, fence thou in, And in the morning, cause thou, thy slip, to blossom, —A harvest will have waved in the day of destiny, and mortal pain.
12 Pagkaalaot! Ang panagsinggit sa daghang katawhan, nga nagdahunog sama sa dahunog sa kadagatan, ug ang pagdagan sa mga nasod, mihaguros sama sa hinaguros sa dagkong katubigan!
Alas! the booming of many peoples, Like the booming of the seas, shall they boom, —And the rushing of nations! Like the rushing of mighty waters, shall they rush.
13 Modahunog ang mga nasod sama sa naghaguros nga mga tubig, apan hinginlan sila sa Dios. Mokalagiw sila palayo ug gukuron sama sa laya nga mga sagbot ngadto sa kabukiran atubangan sa hangin, ug sama sa nagtuyoktuyok nga sagbot atubangan sa bagyo.
Though nations like the rushing of many waters, shall rush, Yet shall one rebuke him, And he shall flee far away, —And be chased As the chaff of the mountains before a wind, And as whirling stubble before a storm!
14 Sa pagkagabii, tan-awa, makalilisang! Mangahanaw sila sa dili pa ang kabuntagon! Mao kini ang bahin niadtong nanulis kanato, ang luna niadtong nangawat kanato.
At eventide, lo! terror, Before morning, he is not! This, is the portion of them who plunder us, And the lot of them who make of us a prey.
