Isaias 16
1 Pagpadala ug mga toro nga karnero ngadto sa tigdumala sa yuta nga gikan sa Sela diha sa kamingawan, ngadto sa bukid sa anak nga babaye sa Zion.
Ipadadala ninyo ang mga kordero na ukol sa pinuno ng lupain mula sa Selah na nasa dakong ilang, hanggang sa bundok ng anak na babae ng Sion.
2 Sama sa naglatagaw nga mga langgam ug sama sa nagkatibulaag nga salag, busa ang mga babaye sa Moab anaa sa mga tabokanan sa Suba sa Arnon.
Sapagka't mangyayari, na gaya ng mga ibong nagsisigala, na gaya ng kalat na pugad, magiging gayon ang mga anak na babae ng Moab sa mga tawiran ng Arnon.
3 Paghatag ug panudlo ug buhata ang hustisya. Hatagi ug landong nga sama sa kagabhion taliwala sa kahayag; tagoi ang mga dinakpan; ayaw budhii ang mga dinakpan.
Magpayo ka, magsagawa ka ng kahatulan; iyong gawin ang iyong anino na gaya ng gabi sa gitna ng katanghaliang tapat: ikubli mo ang mga tapon; huwag mong ilitaw ang palaboy.
4 Papuy-a sila uban kaninyo, ang mga binihag nga gikan sa Moab; kinahanglan nga mahimo kamong tagoanang dapit alang kanila gikan sa tiglaglag.” Kay mahunong na ang pagdaudaog, ug maundang na ang pagpangdaot, ug mahanaw kadtong nagyatak gikan sa yuta.
Patirahin mong kasama mo ang aking natapon; tungkol sa Moab, maging kanlungan ka niya sa mukha ng mananamsam: sapagka't ang mamimighati ay mauuwi sa wala, ang pagsamsam ay matitigil, ang mga mamimighati ay malilipol sa lupain.
5 Matukod ang trono sa matinud-anong kasabotan; ug molingkod didto nga matinud-anon ang usa ka tawo nga gikan sa tolda ni David. Maghukom siya sumala sa iyang pagpangita ug hustisya ug pagbuhat sa matarong.
At ang luklukan ay matatatag sa kagandahang-loob, at isa'y uupo roon sa katotohanan, sa tabernakulo ni David; na humahatol at humahanap ng kahatulan, at nagmamadaling nagsasagawa ng katuwiran.
6 Nadungog namo ang garbo sa Moab, ang iyang pagkamapahitas-on, iyang pagkagarboso, ug ang iyang kasuko. Apan ang iyang mga pagpasigarbo, walay sulod nga pulong.
Aming nabalitaan ang kapalaluan ng Moab, na siya'y totoong palalo; ang kaniyang kahambugan, at ang kaniyang kapalaluan, at ang kaniyang poot, ang kaniyang paghahambog ay nauuwi sa wala.
7 Busa magdangoyngoy ang Moab alang sa Moab—magdangoyngoy silang tanan! Pagsubo, kamong nalaglag sa hingpit, alang sa mga pan nga adunay pasas sa Kir Hareset.
Kaya't aangal ang Moab dahil sa Moab, bawa't isa'y aangal: dahil sa mga binilong pasas ng Kirhareseth ay mananangis kayong lubha na nangamamanglaw.
8 Nangalaya ang mga kaumahan sa Heshbon sama sa kaparasan sa Sibma. Giyatakyatakan sa mga tigdumala sa mga nasod ang gipili nga kaparasan nga nakaabot ngadto sa Jazer ug mikatay ngadto sa disyerto. Mikatay ang mga udlot niini; nagpadulong kini sa dagat.
Sapagka't ang mga bukid ng Hesbon ay nanghihina, at ang ubasan ng Sibma; sinira ng mga mahal na tao ng mga bansa ang mga piling pananim niyaon; sila'y nagsisapit hanggang sa Jazer, sila'y nagsilaboy sa ilang; ang kaniyang mga sanga ay nangalaladlad, sila'y nagsitawid sa dagat.
9 Sa pagkatinuod mohilak ako uban sa Jazer alang sa kaparasan sa Sibma. Patubigan ko kamo pinaagi sa akong mga luha, Heshbon, ug Eleale. Kay gitapos ko ang mga panagsinggit sa kalipay diha sa inyong kaumahan alang sa mga bunga sa ting-init ug ting-ani.
Kaya't iiyak ako ng iyak ng Jazer dahil sa puno ng ubas ng Sibma: aking didiligin ka ng aking mga luha, Oh Hesbon, at Eleale; sapagka't sa iyong mga bunga ng taginit at sa iyong pagaani, dumating ang hiyaw sa pakikipagbaka.
10 Nawala ang kasadya ug ang kalipay gikan sa mga mabungahon nga kahoy; ug wala nay panag-awit, ug panagsinggit diha sa kaparasan. Wala nay magpuga ug bino diha sa mga pug-anan ug ubas, kay gitapos ko ang panagsinggit niadtong nagpuga.
At ang kasayahan ay naalis, at ang kagalakan sa mainam na bukid; at sa mga ubasan ay hindi magkakaroon ng mga awitan, o masayang kaingay man: walang manyayapak na gagawa ng alak sa alakan; aking pinatigil ang awitan sa pagaani.
11 Busa nanghupaw ang akong kasingkasing sama sa alpa alang sa Moab, ug ang akong kinasulorang bahin alang sa Kir Hareset.
Kaya't ang aking tiyan ay tumutunog na parang alpa dahil sa Moab, at ang aking mga lamang-loob dahil sa Kir-hares.
12 Sa dihang kapuyon ang Moab ngadto sa tag-as nga dapit ug mosulod sa iyang templo aron moampo, walay kahimoan ang iyang mga pag-ampo.
At mangyayari, pagka ang Moab ay humarap, pagka siya'y napagod sa mataas na dako, at paroroon sa kaniyang santuario upang dumalangin, ay hindi siya mananaig.
13 Mao kini ang pulong nga gisulti ni Yahweh kaniadto mahitungod sa Moab.
Ito ang salita na sinalita ng Panginoon tungkol sa Moab sa panahong nakaraan.
14 Nagsulti pag-usab si Yahweh, “Sulod sa tulo ka tuig, mahanaw na ang himaya sa Moab; bisan pa ug daghan ang katawhan, diyutay na lamang ang mahibilin ug dili mahinungdanon.”
Nguni't ngayo'y nagsalita ang Panginoon, na nagsasabi, Sa loob ng tatlong taon, na gaya ng mga taon ng isang upahan, ay mawawalang kabuluhan ang kaluwalhatian ng Moab sangpu ng lahat niyang karamihan; at ang nalabi ay mangangaunti at walang halaga.
