Isaias 10
1 Alaot kadtong mga nagbuhat ug dili makataronganon nga mga balaod ug nagsulat sa mga dili makiangayon nga mga kasugoan.
Alas! for them who ordain iniquitous decrees, —And, busy writers, who make a business of writing mischief:
2 Gihikawan nila ang mga nanginahanglan sa hustisya, gikawatan sa ilang mga katungod ang mga kabos nakong katawhan, giilogan ang mga balo, ug gihimo nilang tukbonon ang mga ilo!
Turning aside from judgment, the poor, And robbing, of justice, the oppressed of my people, —So that, widows, become, their spoil, And of the fatherless, they make prey.
3 Unsa man ang inyong buhaton sa adlaw sa paghukom kung ang kalaglagan maggikan sa layong dapit? Kang kinsa man kamo modangop aron mangayo ug tabang, ug asa man ninyo ibilin ang inyong kabtangan?
What, then, will ye do for the day of visitation, And for the devastation, which from afar, shall come? Unto whom, will ye flee for help? And where will ye leave your gory?
4 Walay mahibilin, ug magtikuko kamo uban sa mga binilanggo o malaglag uban sa mga gipatay. Wala gayod nahuwasi ang iyang kasuko bisan pa niining tanan nga mga butang; hinuon, nagtuy-od gihapon ang iyang kamot.
Without me, one hath bowed under a prisoner Yea under the slain, do they fall! For all this, hath his anger, not turned back, But still, is his hand outstretched.
5 Pagkaalaot sa mga taga-Asiria, ang bunal sa akong kasuko, ang tungkod nga gibutangan ko sa akong kapungot!
Alas! for Assyria, the rod of mine anger, —Yea, the very staff in their hand, is, my displeasure:
6 Gipadala ko siya batok sa garbosong nasod ug batok sa katawhan nga nagdala sa akong nag-awas nga kaligutgot. Gisugo ko siya sa pagkuha sa inilog, sa pagkuha sa tukbonon, ug sa pagyatak-yatak kanila sama sa lapok diha sa kadalanan.
Against an irreligious nation, will I send him, Yea against the people with whom I am wroth, will I command him, —To capture spoil And lay hold on prey, And cause them to be trodden down as the mire of the lanes.
7 Apan dili kini mao ang iyang tumong, ni ang iyang gihunahuna. Anaa sa iyang kasingkasing ang paglaglag ug pagbuntog sa daghang kanasoran.
But as for him, not so, doth he deem, And in his heart, not so, doth he think, —For, to destroy, is in his heart, And to cut off nations, not a few;
8 Kay miingon siya, “Dili ba sama sa mga hari ang tanan nakong mga prinsipe?
For he saith: —Are not, my generals, all alike, kings?
9 Dili ba ang Calno sama sa Carkemis, ang Hamat sama sa Arpad, ug ang Samaria sama sa Damascus?
Is not, Calno, like Carchemish? Is not, Hamath, like Arpad? Is not, Samaria, like Damascus?
10 Ingon nga nabuntog na sa akong kamot ang mga gingharian nga nagsimba ug mga diosdios, nga ang kinulit nga mga imahe mas labaw pa kaysa niadtong sa Jerusalem ug sa Samaria,
As my hand hath reached unto the kingdoms of idols, —whose images did excel them of Jerusalem and Samaria,
11 sama sa akong gibuhat didto sa Samaria ug sa walay pulos nga mga diosdios niini, dili ko ba usab kini buhaton sa Jerusalem ug sa mga diosdios niini?”
Shall I not as I have done to Samaria and her idols, so, do to Jerusalem and her images?
12 Sa dihang natapos na sa Ginoo ang iyang bulohaton didto sa Bukid sa Zion ug sa Jerusalem, pagasilotan ko ang mga gipamulong sa garbosong kasingkasing sa hari sa Asiria ug sa iyang pagkamapahitas-on.
Wherefore it shall come to pass—When My Lord shall finish his whole work upon Mount Zion and upon Jerusalem, I will bring punishment—Upon the fruit of the greatness of heart of the king of Assyria. And upon the vainglory of his uplifted eyes,
13 Kay miingon siya, “Pinaagi sa akong kusog ug sa akong kaalam namuhat ako. Aduna akoy kahibalo, ug gikuha ko ang mga utlanan sa akong mga katawhan. Gikawat ko ang ilang mga bahandi ug sama sa usa ka torong baka, gipildi ko ang mga lumolupyo.
For he hath said—By the strength of mine own hand, have I effectually wrought, And by my wisdom—for I have discernment, —That I might remove the bounds of peoples, Yea their treasures, have I plundered That I might lay prostrate as a mighty one the inhabitants;
14 Nakasakmit ang akong kamot, gikan sa mga salag, ang katigayonan sa kanasoran, ug sama sa tawo nga nagtigom sa gisalikway nga mga itlog, gitigom ko ang tibuok kalibotan. Walay mikapa-kapa sa ilang mga pako o mipiyak.”
And my hand hath found as a nest the wealth of the peoples, And as the gathering of eggs that are forsaken, all the earth, have, I, gathered, —And there was none to flap a wing, or open a mouth or chirp.
15 Magpasigarbo ba ang atsa sa iyang kaugalingon batok sa naggunit niini? Daygon ba sa gabas ang iyang kaugalingon labaw pa sa tawo nga nagputol gamit niini? Daw sama nga ang tungkod makaalsa niadtong miisa niini, o nga daw ang kahoy nga bunal makaalsa ug tawo.
Shall the axe boast itself against him that heweth therewith? Or, the saw, magnify itself, against him that wieldeth it? As if a rod, could wield, them who lift it up! As if a staff, could raise, what is, not wood!
16 Busa si Yahweh nga Ginoo nga labawng makagagahom magpadala ug sakit ngadto sa iyang kusgang mga manggugubat; ug adunay magdagkot ug kalayo nga magdilaab ilalom sa iyang himaya.
Therefore, shall the Lord, Yahweh of hosts, Send, among his fat ones, leanness, And under his glory, shall he kindle a kindling, like the kindling of fire;
17 Ang kahayag sa Israel mahimong kalayo, ug ang iyang Balaan usa ka dilaab; sunogon ug ugdawon niini ang iyang mga tunok ug mga sampinit sulod sa usa lamang ka adlaw.
So shall, the Light of Israel, become, a fire, And his Holy One, a flame, Which shall burn and consume his thorns and his briars, in one day;
18 Lamoyon ni Yahweh ang himaya sa iyang kalasangan ug mabungahong yuta, ang kalag ug ang lawas; mahisama kini sa dihang nausik ang kinabuhi sa usa ka masakiton nga tawo.
And the glory of his forest and of his garden land, both soul and body, shall it bring to an end, —And it shall be like the wasting away of a consumptive.
19 Diyutay na lamang ang mahibilin sa mga kahoy diha sa iyang kalasangan, nga maihap na lamang sa usa ka bata.
And, the remnant of his forest-trees, few in number, shall become, —yea, a child, might describe them!
20 Nianang adlawa, ang nahibilin sa Israel, ang nakaikyas nga pamilya ni Jacob, dili na mosalig niadtong nakapildi kanila, apan mosalig lamang kang Yahweh, ang Balaan sa Israel.
And it shall come to pass in that day, That the remnant of Israel. And the escaped of the house of Jacob Shall, no more again, lean upon him that smote them, —But shall lean upon Yahweh the Holy One of Israel, in truth.
21 Ang nahibilin kang Jacob mobalik ngadto sa Dios nga makagagahom.
A remnant, shall return, The remnant of Jacob, —unto the mighty GOD;
22 Kay bisan ang imong katawhan, ang Israel, daw sama sa balas sa baybayon, ang nahibilin lamang kanila ang mahimong mobalik. Gimando na ang kalaglagan, ingon nga gikinahanglan sa nagaawas nga pagkamatarong.
For though thy people, O Israel shall be as the sand of the sea, A [mere] remnant, shall return of them, —A full end decreed, bringeth in, justice, like a flood;
23 Kay ipatuman na ni Yahweh nga Ginoo nga labawng makagagahom ang kalaglagan nga gihukom sa tibuok yuta.
For, a full end and that a decreed one, is My Lord Yahweh of hosts executing in the midst of all the earth.
24 Busa miingon si Yahweh nga Ginoo nga labawng makagagahom, “Akong katawhan nga namuyo sa Zion, ayaw kahadlok sa mga taga-Asiria. Latoson niya kamo pinaagi sa bunal ug moisa sa iyang sungkod batok kaninyo, sama sa gibuhat sa mga Ehiptohanon.
Therefore, thus, saith My Lord, Yahweh of hosts, Do not fear O my people dwelling in Zion, because of Assyria, —When with his rod, he would smite thee, And when his staff, he would lift up against thee in the manner of Egypt;
25 Ayaw kahadlok kaniya, kay sa dili madugay mahupay na ang akong kasuko batok kaninyo, ug ang akong kasuko motumong sa iyang kalaglagan.”
For, yet a very little while, and displeasure shall end, Yea, mine anger, over their destruction.
26 Unya mohampak ug latigo si Yahweh nga labawng makagagahom batok kanila, sama sa iyang pagbuntog sa Midian didto sa bato sa Oreb. Iyang ipataas ang iyang sungkod ibabaw sa dagat ug iisa kini sama sa iyang gibuhat sa Ehipto.
And Yahweh of hosts, will brandish over him, a scourge—Like the smiting of Midian at the rock Oreb, —And his staff being over the sea, He will lift it up in the manner of Egypt;
27 Nianang adlawa, gikuha ang iyang palas-anon gikan sa inyong abaga ug ang iyang yugo gikan sa inyong liog, ug mabali ang yugo tungod sa katambok.
And it shall come to pass, in that day, That his burden shall remove from off thy shoulder, And his yoke from off thy neck, —Yea, the yoke shall be broken because of fatness.
28 Miabot ang kaaway didto sa Ayat ug milatas sa Migron; gitapok niya sa Micmas ang iyang mga kabtangan.
He hath come in unto Ayyath, Hath passed through Migron, —At Michmash, storeth his baggage:
29 Mitabok sila sa agianan ug natulog sila sa Geba. Nangurog ang Rama ug mikalagiw ang Gibea ni Saul.
They have passed over the pass, Geba is his halting-place, —Terror-stricken is Ramah, Gibeah of Saul, hath fled!
30 Paghilak sa makusog, anak nga babaye ni Galim! Hatagig pagtagad, Lais! Ikaw alaot nga Anatot!
Make shrill thy voice, O daughter of Gallim! Hearken, O Laishah, Answer, O Anathoth!
31 Mikalagiw na ang Madmena, ug nanagan na ang mga lumolupyo sa Gebim aron maluwas.
Madmenah, hath fled, —The inhabitants of Gebim, have gone into safety:
32 Mohunong siya niining adlawa sa Nob ug uyogon ang iyang kinumo diha sa bukid sa anak nga babaye sa Zion, ang bungtod sa Jerusalem.
While yet to-day, in Nob, he tarrieth, He brandisheth his hand toward The mount of the daughter of Zion, The hill of Jerusalem.
33 Tan-awa, pagaputlon ni Yahweh nga Ginoo nga labawng makagagahom ang mga dagkong sanga uban sa makalilisang nga pagkabungkag; pamutlon ang pinakataas nga mga kahoy, ug ang taas iyang ipaubos.
Behold! the Lord, Yahweh of hosts, is about to lop off a tree-crown, with a crash, —Then shall, they who are lifted on high, be hewn down, And, the lofty, be laid low;
34 Putlon niya ang mga kalibonan diha sa kalasangan pinaagi sa atsa, ug laglagon ang Lebanon uban sa himaya niini.
Then will he fell the thickets of the forest with iron, —And, Lebanon by a majestic one shall fall.
