Habakuk 1
1 Ang nadawat nga mensahe ni Habakuk nga propeta,
The burden that Habakkuk the prophet hath seen:
2 “Yahweh, hangtod kanus-a ka man dili maminaw sa akong pagpangayo ug pakitabang? Mituaw ako kanimo diha sa kalisang, 'Kasamok!' Apan dili mo ako luwason.
Till when, O Jehovah, have I cried, And Thou dost not hear? I cry unto Thee — 'Violence,' and Thou dost not save.
3 Nganong gitugotan mo man ako nga makakita sa tanang kasal-anan ug maglantaw sa dili maayong binuhatan? Anaa sa akong atubangan ang kalaglagan ug ang kasamok; adunay kagubot, ug misamot ang mga panagbingkil.
Why dost Thou shew me iniquity, And perversity dost cause to behold? And spoiling and violence [are] before me, And there is strife, and contention doth lift [itself] up,
4 Busa nagkawalay pulos ang balaod ug dili na molungtad ang hustisya. Tungod kay gilibotan sa mga daotan ang mga matarong; busa mikaylap ang bakak nga hustisya.” Mitubag si Yahweh kang Habakuk
Therefore doth law cease, And judgment doth not go forth for ever, For the wicked is compassing the righteous, Therefore wrong judgment goeth forth.
5 “Tan-awa ang mga nasod ug susiha (sila) kahingangha ug katingala! Kay magbuhat gayod ako ug usa ka butang sa imong mga adlaw nga dili nimo matuohan sa dihang isugilon kini kanimo.
Look ye on nations, and behold and marvel greatly. For a work He is working in your days, Ye do not believe though it is declared.
6 Kay tan-awa! Ituboy ko ang mga Caldeanhon— ang bangis ug madali-dalion nga nasod— nagmartsa (sila) diha sa tibuok kayutaan aron sa pagsakmit sa mga panimalay nga dili ilaha.
For, lo, I am raising up the Chaldeans, The bitter and hasty nation, That is going to the broad places of earth, To occupy tabernacles not its own.
7 Makalilisang (sila) ug gikahadlokan; naggikan sa ilang mga kaugalingon ang ilang paghukom ug pagkahalangdon.
Terrible and fearful it [is], From itself its judgment and its excellency go forth.
8 Ang ilang mga kabayo usab mas paspas pa kaysa mga leopardo, mas abtik pa kaysa mga lobo sa kagabhion. Busa nagpanikad ang ilang mga kabayo, ug lagyo ang gigikanan sa ilang mga tigkabayo— nanglupad (sila) sama sa agila nga nagdali aron mokaon.
Swifter than leopards have been its horses, And sharper than evening wolves, And increased have its horsemen, Even its horsemen from afar come in, They fly as an eagle, hasting to consume.
9 Moabot silang tanan alang sa kasamok; mangabot ang ilang kadaghanon sama sa hangin sa kamingawan, ug ilang tigomon ang ilang mga bihag sama sa balas.
Wholly for violence it doth come in, Their faces swallowing up the east wind, And it doth gather as the sand a captivity.
10 Busa ilang gibugalbugalan ang mga hari ug kataw-anan lamang alang kanila ang mga tigdumala. Gikataw-an nila ang matag salipdanan, kay gitapok nila ang yuta palibot niini ug giilog kini.
And at kings it doth scoff, And princes [are] a laughter to it, At every fenced place it doth laugh, And it heapeth up dust, and captureth it.
11 Unya mohuros ang hangin; kusog ang paghuros niini— ngadto sa mga sad-an nga tawo, kadtong ilang kusog mao ang ilang dios.” Nangutana na usab si Habakuk kang Yahweh
Then passed on hath the spirit, Yea, he doth transgress, And doth ascribe this his power to his god.
12 “Dili ka ba gikan sa karaang kapanahonan, Yahweh nga akong Dios, akong Balaan nga Dios? Dili kami mamatay. Gitagana na (sila) ni Yahweh alang sa paghukom, ug ikaw, nga sama sa dakong Bato, ang nagtukod kanila alang sa pagpanton.
Art not Thou of old, O Jehovah, my God, my Holy One? We do not die, O Jehovah, For judgment Thou hast appointed it, And, O Rock, for reproof Thou hast founded it.
13 Putli kaayo ang imong mga mata aron sa paglantaw sa daotan, ug dili ka makatan-aw sa sayop nga binuhatan; busa nganong gikaluy-an mo man kadtong nagbudhi? Nganong nagpakahilom ka man lamang samtang gilamoy sa mga daotan ang mga matarong pa kay kanila?
Purer of eyes than to behold evil, To look on perverseness Thou art not able, Why dost Thou behold the treacherous? Thou keepest silent when the wicked Doth swallow the more righteous than he,
14 Gihimo mo ang mga tawo nga walay tigdumala kanila sama sa isda sa kadagatan, sama sa nagkamang nga mga butang.
And Thou makest man as fishes of the sea, As a creeping thing — none ruling over him.
15 Gitapok nila (sila) pinaagi sa mga taga; giguyod ug gitapok nila ang mga tawo pinaagi sa ilang pukot. Mao kini ang hinungdan nganong nagmaya ug naninggit (sila) sa hilabihan.
Each of them with a hook he hath brought up, He doth catch it in his net, and gathereth it in his drag, Therefore he doth joy and rejoice.
16 Busa naghalad ug nagsunog (sila) ug insenso ngadto sa ilang mga pukot, kay ang gipatambok nga mga ihalas nga mananap mao ang ilang bahin, ug ang tambok nga mga karne mao ang ilang pagkaon.
Therefore he doth sacrifice to his net, And doth make perfume to his drag, For by them [is] his portion fertile, and his food fat.
17 Busa iyabyab ba diay nila ang ilang mga pukot ug magpadayon pagpamatay sa mga nasod sa walay kaluoy?”
Doth he therefore empty his net, And continually to slay nations spare not?
