Ezequiel 19
1 Karon ikaw, pagdala ug pagbangotan batok sa mga pangulo sa Israel
“Now you, take up a lamentation against the leaders of Israel
2 ug ingna, 'Kinsa man ang imong inahan? Usa ka bayeng liyon, nagpuyo siya kauban ang anak sa liyon; ngadto sa taliwala sa mga batan-ong liyon, giamuma niya ang iyang mga batang liyon.
and say, 'Who was your mother? A lioness, she lived with a lion's son; in the midst of young lions, she nurtured her cubs.
3 Siya mismo ang nagpadako sa usa sa iyang mga batang liyon aron nga mahimong batan-ong liyon, usa ka liyon nga nakakat-on sa pagkuniskunis sa iyang mga tukbonon, ug unya gilamoy niya ang mga tawo.
She is the one who raised up one of her cubs to become a young lion, a lion who learned to tear apart his victims, and then he devoured men.
4 Unya nakadungog ang mga nasod mahitungod kaniya. Nadakpan siya sa ilang lit-ag, ug gidala nila siya pinaagi sa mga kaw-it ngadto sa yuta sa Ehipto.
Then the nations heard about him. He was caught in their trap, and they brought him with hooks to the land of Egypt.
5 Unya nakita sa bayeng liyon nga bisan ug naghulat siya sa iyang pagbalik, nahanaw na ang iyang paglaom, busa nagkuha siya ug lain niyang anak nga batang liyon ug gipadako kini aron mahimong usa ka batan-ong liyon.
Then she saw that although she had waited for his return, her expectation was now gone, so she took another of her cubs and raised him to become a young lion.
6 Naglibotlibot kining batan-ong liyon taliwala sa laing mga liyon. Usa siya ka batan-ong liyon ug nakakat-on sa pagkuniskunis sa iyang tukbonon; gilamoy niya ang mga tawo.
This young lion roamed about in the midst of lions. He was a young lion and learned to tear his victims; he devoured men.
7 Gisakmit niya ang ilang mga balo ug giguba ang ilang mga siyudad. Nahimong biniyaan ang yuta ug ang tanan nga anaa niini tungod sa lanog sa iyang pagngulob.
He seized their widows and ruined their cities. The land and its fullness were abandoned because of the sound of his roaring.
8 Apan miadto batok kaniya ang mga nasod gikan sa nakapalibot nga mga probinsya; gibukhad nila ang ilang mga pukot nganha kaniya. Nadakpan siya sa ilang lit-ag.
But the nations came against him from the surrounding provinces; they spread their nets over him. He was caught in their trap.
9 Gibutang nila siya sa hawla pinaagi sa mga kaw-it ug unya gidala nila siya ngadto sa hari sa Babilonia. Gidala nila siya sa mga salipdanan aron dili na madunggan ang iyang tingog ngadto sa kabukiran sa Israel.
With hooks they put him in a cage and then they brought him to the king of Babylon. They brought him to the strongholds so that his voice would no longer be heard on the mountains of Israel.
10 Sama sa paras ang imong inahan nga gitanom diha sa imong dugo daplin sa tubig, nagmabungahon kini ug nagsangasanga pag-ayo tungod sa kadagaya sa tubig.
Your mother was like a vine planted in your blood beside the water. it was fruitful and full of branches because of the abundance of water.
11 Aduna kiniy lig-on nga mga sanga nga gigamit alang sa mga setro sa tigdumala, ug milapaw ang gidak-on niini ibabaw sa ubang mga sanga, ug nakita ang gitas-on niini pinaagi sa kalabong sa mga dahon niini.
It had strong branches that were used for rulers' scepters, and its size was exalted above the branches, and its height was seen by the greatness of its foliage.
12 Apan giibot ang paras tungod sa kapungot ug gilabay ngadto sa yuta, ug gipalaya sa hangin nga gikan sa sidlakan ang bunga niini. Nangabali ug nangalaya ang lig-ong mga sanga niini, ug gilamoy kini sa kalayo.
But the vine was uprooted in fury and thrown down to the earth, and an eastern wind dried out its fruit. Its strong branches were broken off and withered and fire consumed them.
13 Busa karon gitanom na kini ngadto sa kamingawan, sa init ug mala nga yuta.
So now it is planted in the wilderness, in a land of drought and thirst.
14 Kay migula ang kalayo gikan sa iyang dagkong mga sanga ug gilamoy ang bunga niini. Wala nay lig-on nga sanga, wala nay setro nga modumala niini.' Usa kini ka pagbangotan ug pagaawiton ingon nga pagbangotan.”
For fire went out from her large branches and consumed its fruit. There is no strong branch on it, no scepter to rule.' This is a lamentation and will be sung as a lamentation.”
