Ezequiel 19
1 Karon ikaw, pagdala ug pagbangotan batok sa mga pangulo sa Israel
[Yahweh said to me, “Ezekiel], sing a sad funeral [a which will be a parable] [two of the] kings of Israel.
2 ug ingna, 'Kinsa man ang imong inahan? Usa ka bayeng liyon, nagpuyo siya kauban ang anak sa liyon; ngadto sa taliwala sa mga batan-ong liyon, giamuma niya ang iyang mga batang liyon.
Say [to the Israeli people], ‘[It is as though] [MET] your mother was a brave female lion who raised her cubs among [other] lions.
3 Siya mismo ang nagpadako sa usa sa iyang mga batang liyon aron nga mahimong batan-ong liyon, usa ka liyon nga nakakat-on sa pagkuniskunis sa iyang mga tukbonon, ug unya gilamoy niya ang mga tawo.
She taught one of them to [for other animals to kill], and he [even] learned [kill and] eat people.
4 Unya nakadungog ang mga nasod mahitungod kaniya. Nadakpan siya sa ilang lit-ag, ug gidala nila siya pinaagi sa mga kaw-it ngadto sa yuta sa Ehipto.
[When people from other] nations heard about him, they trapped him in a pit. Then they used hooks to drag him to Egypt.
5 Unya nakita sa bayeng liyon nga bisan ug naghulat siya sa iyang pagbalik, nahanaw na ang iyang paglaom, busa nagkuha siya ug lain niyang anak nga batang liyon ug gipadako kini aron mahimong usa ka batan-ong liyon.
His mother waited for him [to return], but [soon] she stopped hoping/expecting [that he would return]. So she raised another cub who [also] became very fierce.
6 Naglibotlibot kining batan-ong liyon taliwala sa laing mga liyon. Usa siya ka batan-ong liyon ug nakakat-on sa pagkuniskunis sa iyang tukbonon; gilamoy niya ang mga tawo.
He hunted along with [other] [for animals to kill], and he even learned [kill and] eat people.
7 Gisakmit niya ang ilang mga balo ug giguba ang ilang mga siyudad. Nahimong biniyaan ang yuta ug ang tanan nga anaa niini tungod sa lanog sa iyang pagngulob.
He destroyed forts, and he ruined cities. When he roared [loudly], everyone was terrified.
8 Apan miadto batok kaniya ang mga nasod gikan sa nakapalibot nga mga probinsya; gibukhad nila ang ilang mga pukot nganha kaniya. Nadakpan siya sa ilang lit-ag.
So [people of other] nations planned to kill him, and men came from many places to spread out a net for him, and they caught him in a trap.
9 Gibutang nila siya sa hawla pinaagi sa mga kaw-it ug unya gidala nila siya ngadto sa hari sa Babilonia. Gidala nila siya sa mga salipdanan aron dili na madunggan ang iyang tingog ngadto sa kabukiran sa Israel.
They tied him with chains and took him to Babylonia. And [there] he was locked in a prison, with the result that [no one on] the hills of Israel ever heard him roar again.’ [Also, say to the Israeli people, ]
10 Sama sa paras ang imong inahan nga gitanom diha sa imong dugo daplin sa tubig, nagmabungahon kini ug nagsangasanga pag-ayo tungod sa kadagaya sa tubig.
‘[It is as though] [SIM] your mother was a grapevine that was planted along a stream. There was plenty of water, so it had lots of branches and produced [a lot of] grapes.
11 Aduna kiniy lig-on nga mga sanga nga gigamit alang sa mga setro sa tigdumala, ug milapaw ang gidak-on niini ibabaw sa ubang mga sanga, ug nakita ang gitas-on niini pinaagi sa kalabong sa mga dahon niini.
That grapevine grew and became taller than all the nearby trees; [everyone could] see that it was very strong and healthy. And those branches were good for making scepters that symbolize the power/ [of a king].
12 Apan giibot ang paras tungod sa kapungot ug gilabay ngadto sa yuta, ug gipalaya sa hangin nga gikan sa sidlakan ang bunga niini. Nangabali ug nangalaya ang lig-ong mga sanga niini, ug gilamoy kini sa kalayo.
[Yahweh] became very angry, so he pulled up the vine by its roots and threw it on the ground, where the [very hot] winds from the desert dried up all its fruit. The strong branches wilted and were burned in a fire.
13 Busa karon gitanom na kini ngadto sa kamingawan, sa init ug mala nga yuta.
Now that vine has been planted in a hot, dry desert.
14 Kay migula ang kalayo gikan sa iyang dagkong mga sanga ug gilamoy ang bunga niini. Wala nay lig-on nga sanga, wala nay setro nga modumala niini.' Usa kini ka pagbangotan ug pagaawiton ingon nga pagbangotan.”
A fire started to burn its stem, and then started to burn the branches and burned all the grapes. [Now] not [even] one strong branch remains; they will never become scepters for a king.’ That funeral song must be sung very sadly.”
