Ezequiel 19
1 Karon ikaw, pagdala ug pagbangotan batok sa mga pangulo sa Israel
Moreover, take thou up a lamentation for the rulers of Israel,
2 ug ingna, 'Kinsa man ang imong inahan? Usa ka bayeng liyon, nagpuyo siya kauban ang anak sa liyon; ngadto sa taliwala sa mga batan-ong liyon, giamuma niya ang iyang mga batang liyon.
and say, What was thy mother? A lioness. She couched among lions. In the midst of the young lions she nourished her whelps.
3 Siya mismo ang nagpadako sa usa sa iyang mga batang liyon aron nga mahimong batan-ong liyon, usa ka liyon nga nakakat-on sa pagkuniskunis sa iyang mga tukbonon, ug unya gilamoy niya ang mga tawo.
And she brought up one of her whelps. He became a young lion, and he learned to catch the prey. He devoured men.
4 Unya nakadungog ang mga nasod mahitungod kaniya. Nadakpan siya sa ilang lit-ag, ug gidala nila siya pinaagi sa mga kaw-it ngadto sa yuta sa Ehipto.
The nations also heard of him. He was taken in their pit, and they brought him with hooks to the land of Egypt.
5 Unya nakita sa bayeng liyon nga bisan ug naghulat siya sa iyang pagbalik, nahanaw na ang iyang paglaom, busa nagkuha siya ug lain niyang anak nga batang liyon ug gipadako kini aron mahimong usa ka batan-ong liyon.
Now when she saw that she had waited, and her hope was lost, then she took another of her whelps, and made him a young lion.
6 Naglibotlibot kining batan-ong liyon taliwala sa laing mga liyon. Usa siya ka batan-ong liyon ug nakakat-on sa pagkuniskunis sa iyang tukbonon; gilamoy niya ang mga tawo.
And he went up and down among the lions. He became a young lion, and he learned to catch the prey. He devoured men.
7 Gisakmit niya ang ilang mga balo ug giguba ang ilang mga siyudad. Nahimong biniyaan ang yuta ug ang tanan nga anaa niini tungod sa lanog sa iyang pagngulob.
And he knew their palaces, and laid waste their cities. And the land was desolate, and the fullness of it, because of the noise of his roaring.
8 Apan miadto batok kaniya ang mga nasod gikan sa nakapalibot nga mga probinsya; gibukhad nila ang ilang mga pukot nganha kaniya. Nadakpan siya sa ilang lit-ag.
Then the nations set against him on every side from the provinces, and they spread their net over him. He was taken in their pit.
9 Gibutang nila siya sa hawla pinaagi sa mga kaw-it ug unya gidala nila siya ngadto sa hari sa Babilonia. Gidala nila siya sa mga salipdanan aron dili na madunggan ang iyang tingog ngadto sa kabukiran sa Israel.
And they put him in a cage with hooks, and brought him to the king of Babylon. They brought him into strongholds, that his voice should no more be heard upon the mountains of Israel.
10 Sama sa paras ang imong inahan nga gitanom diha sa imong dugo daplin sa tubig, nagmabungahon kini ug nagsangasanga pag-ayo tungod sa kadagaya sa tubig.
Thy mother was like a vine in thy blood, planted by the waters. It was fruitful and full of branches because of many waters.
11 Aduna kiniy lig-on nga mga sanga nga gigamit alang sa mga setro sa tigdumala, ug milapaw ang gidak-on niini ibabaw sa ubang mga sanga, ug nakita ang gitas-on niini pinaagi sa kalabong sa mga dahon niini.
And it had strong twigs for the scepters of those who bore rule. And their stature was exalted among the thick boughs, and they were seen in their height with the multitude of their branches.
12 Apan giibot ang paras tungod sa kapungot ug gilabay ngadto sa yuta, ug gipalaya sa hangin nga gikan sa sidlakan ang bunga niini. Nangabali ug nangalaya ang lig-ong mga sanga niini, ug gilamoy kini sa kalayo.
But it was plucked up in fury. It was cast down to the ground, and the east wind dried up its fruit. Its strong twigs were broken off and withered. The fire consumed them.
13 Busa karon gitanom na kini ngadto sa kamingawan, sa init ug mala nga yuta.
And now it is planted in the wilderness, in a dry and thirsty land.
14 Kay migula ang kalayo gikan sa iyang dagkong mga sanga ug gilamoy ang bunga niini. Wala nay lig-on nga sanga, wala nay setro nga modumala niini.' Usa kini ka pagbangotan ug pagaawiton ingon nga pagbangotan.”
And fire has gone out of the twigs of its branches. It has devoured its fruit, so that there is no strong twig in it to be a scepter to rule. This is a lamentation, and shall be for a lamentation.
