Exodo 10
1 Miingon si Yahweh kang Moises, “Adto sa Faraon, kay gipatig-a ko ang iyang kasingkasing ug ang mga kasingkasing sa iyang mga sulugoon. Gibuhat ko kini aron ipakita kining mga timaan sa akong gahom ngadto kanila.
Yahweh said to Moses, “Go to Pharaoh, for I have hardened his heart and the hearts of his servants. I have done this to show these signs of my power among them.
2 Gibuhat ko usab kini aron nga isulti ninyo sa inyong mga anak ug mga apo ang mga butang nga akong gibuhat, kung unsa kabangis ang akong pagtagad sa Ehipto, ug kung giunsa nako pagpakita sa nagkalainlaing mga timaan sa akong gahom ngadto kanila. Niini nga paagi masayran ninyo nga ako si Yahweh.”
I have also done this so that you may tell your children and grandchildren the things I have done, how I have harshly treated Egypt, and how I have given various signs of my power among them. In this way you will know that I am Yahweh.”
3 Busa miadto si Moises ug si Aaron ngadto sa Faraon ug mingon kaniya, “Si Yahweh, nga Dios sa mga Hebreohanon, miingon niini: 'Hangtod kanus-a ka man magdumili sa pagpaubos sa imong kaugalingon nganhi kanako? Palakwa ang akong katawhan aron nga makasimba sila kanako.
So Moses and Aaron went to Pharaoh and said to him, “Yahweh, the God of the Hebrews, says this: 'How long will you refuse to humble yourself before me? Let my people go so that they may worship me.
4 Apan kung modumili ka sa pagpalakaw sa akong katawhan, paminaw, ugma pagadad-an ko ug mga dulon ang imong yuta.
But if you refuse to let my people go, listen, tomorrow I will bring locusts into your land.
5 Lukpon niini ang tibuok bahin sa yuta aron nga wala nay makakita niini. Kan-on niini ang tanang mga nahibilin nga wala madaot sa ulan nga ice. Pagakan-on usab niini ang matag kahoy nga mitubo alang kaninyo didto sa kaumahan.
They will cover the surface of the ground so that no one will be able to see the earth. They will eat the remains of whatever escaped from the hail. They will also eat every tree that grows for you in the fields.
6 Pun-on niini ang inyong mga panimalay, sa tanan ninyong mga sulugoon, ug sa tanang mga Ehiptohanon—butang nga wala pa gayod makita sa inyong amahan ni sa inyong apohan, butang nga wala pa gayod makita sukad sa adlaw nga miabot sila sa kalibotan hangtod niining adlawa.” Unya mibiya si Moises gikan sa Faraon.
They will fill your houses, those of all your servants, and those of all the Egyptians—something neither your father nor your grandfather ever saw, nothing ever seen since the day that they were on the earth to this present day.'” Then Moses left and went out from Pharaoh.
7 Miingon ang mga sulugoon sa Faraon kaniya, “Hangtod kanus-a man kita samokon niining tawhana? Palakwa na ang mga Israelita aron nga makasimba sila kang Yahweh nga ilang Dios. Wala ka pa ba makaamgo nga naguba na ang Ehipto?”
Pharaoh's servants said to him, “How long will this man be a menace to us? Let the Israelites go so that they may worship Yahweh their God. Do you not yet realize that Egypt is destroyed?”
8 Gidala na usab si Moises ug si Aaron ngadto sa Faraon, nga miingon kanila, “Lakaw ug simbaha si Yahweh nga inyong Dios. Apan kinsa man nga katawhan ang molakaw?”
Moses and Aaron were brought again to Pharaoh, who said to them, “Go worship Yahweh your God. But what people will go?”
9 Miingon si Moises, “Manlakaw kami uban ang among mga kabataan ug katigulangan, uban sa among mga anak nga lalaki ug babaye. Molakaw kami uban sa mga panon sa among mga karnero ug baka, kay kinahanglan kami magpahigayon ug kasaulogan alang kang Yahweh.”
Moses said, “We will go with our young and with our old, with our sons and our daughters. We will go with our flocks and herds, for we must hold a festival for Yahweh.”
10 Miingon ang Faraon kanila, “Hinaot pa nga ubanan gayod kamo ni Yahweh, kung palakwon ko kamo uban sa inyong mga kabataan. Paminaw, aduna kamoy daotan nga panghunahuna.
Pharaoh said to them, “May Yahweh indeed be with you, if I ever let you go and your little ones go. Look, you have some evil in mind.
11 Dili! Lakaw, kuyog lamang sa inyong mga kalalakin-an, ug simbaha si Yahweh, kay mao man kana ang inyong buot buhaton.” Unya gipapahawa si Moises ug si Aaron sa atubangan sa Faraon.
No! Go, just the men among you, and worship Yahweh, for that is what you want.” Then Moses and Aaron were driven out from Pharaoh's presence.
12 Unya miingon si Yahweh kang Moises, “Iisa ang imong kamot ibabaw sa yuta sa Ehipto ngadto sa mga dulon, aron nga modagsang sila sa yuta sa Ehipto ug kan-on ang matag tanom niini, tanan nga nahibilin nga wala madaot sa ulan nga ice.”
Then Yahweh said to Moses, “Reach out with your hand over the land of Egypt to the locusts, that they may attack the land of Egypt and eat every plant in it, everything that the hail has left.”
13 Giisa ni Moises ang iyang sungkod ibabaw sa yuta sa Ehipto, ug gipadala ni Yahweh ang hangin nga gikan sa sidlakan diha sa yuta sa tibuok adlaw ug gabii. Pagkabuntag, nagdala ug mga dulon ang hangin nga gikan sa sidlakan.
Moses reached out with his staff over the land of Egypt, and Yahweh brought an east wind over the land all that day and night. When it was morning, the east wind had brought the locusts.
14 Misulod ang mga dulon sa tibuok yuta sa Ehipto ug gilukop ang tanang bahin niini. Wala pa gayoy miabot sa yuta nga sama niini nga panon sa mga dulon, ug wala na gayoy sama niini nga moabot human niini.
The locusts went through all the land of Egypt and infested all parts of it. Never before had there been such a swarm of locusts in the land, and nothing like this will come after it.
15 Gilukop niini ang tibuok yuta busa mingitngit kini. Gikaon nila ang matag tanom sa yuta ug ang tanang mga bunga sa mga kahoy nga wala madaot sa ulan nga ice. Wala na gayoy lunhaw nga tanom ni kahoy o tanom sa mga kaumahan ang nahibilin sa tibuok yuta sa Ehipto.
They covered the surface of the whole land so that it was darkened. They ate every plant in the land and all the fruit of the trees that the hail had left. Throughout all the land of Egypt, no living green plant remained, nor any tree or plant in the fields.
16 Unya dalidali dayon nga gipatawag sa Faraon si Moises ug si Aaron ug miingon, “Nakasala ako batok kang Yahweh nga inyong Dios ug batok kaninyo.
Then Pharaoh quickly summoned Moses and Aaron and said, “I have sinned against Yahweh your God and against you.
17 Busa karon, pasayloa ang akong sala, ug pag-ampo kang Yahweh nga inyong Dios nga iyang kuhaon kining kamatayon palayo kanako.”
Now then, forgive my sin this time, and pray to Yahweh your God that he will take this death away from me.”
18 Busa mibiya si Moises sa Faraon ug miampo kang Yahweh.
So Moses went out from Pharaoh and prayed to Yahweh.
19 Nagpadala ug hilabihan ka kusog nga hangin gikan sa kasadpan si Yahweh nga nagpahawa sa mga dulon ug nagpalid niini ngadto sa Dagat nga Kabugangan; walay bisan usa nga dulon ang nahibilin sa tibuok ginsakopan sa Ehipto.
Yahweh brought a very strong west wind that picked up the locusts and drove them into the Sea of Reeds; not a single locust remained in all the territory of Egypt.
20 Apan gipatig-a ni Yahweh ang kasingkasing sa Faraon, ug wala niya tugoti nga molakaw ang mga Israelita.
But Yahweh hardened Pharaoh's heart, and Pharaoh did not let the Israelites go.
21 Unya miingon si Yahweh kang Moises, “Iisa ang imong kamot ngadto sa kawanangan, aron nga moabot ang kangitngit ibabaw sa yuta sa Ehipto, kangitngit nga mabati gayod.”
Then Yahweh said to Moses, “Reach out with your hand toward the sky, so that there may be darkness over the land of Egypt, darkness that may be felt.”
22 Giisa ni Moises ang iyang kamot ngadto sa kawanangan, ug miabot ang baga nga kangitngit sa tibuok yuta sa Ehipto sulod sa tulo ka adlaw.
Moses reached out with his hand toward the sky, and there was a thick darkness in all the land of Egypt for three days.
23 Wala gayoy tawo nga makakita kang bisan kinsa; walay migawas sa iyang panimalay sulod sa tulo ka adlaw. Apan, adunay kahayag sa dapit nga gipuy-an sa mga Israelita.
No one could see anyone else; no one left his home for three days. However, all the Israelites had light in the place where they lived.
24 Gipatawag sa Faraon si Moises ug miingon, “Lakaw ug simbaha si Yahweh. Makauban na kanimo bisan ang imong mga pamilya, apan kinahanglan ninyong ibilin ang mga panon sa inyong mga karnero ug mga baka.”
Pharaoh summoned Moses and said, “Go worship Yahweh. Even your families may go with you, but your flocks and herds must remain behind.”
25 Apan miingon si Moises, “Kinahanglan nga ihatag mo usab kanamo ang mga mananap alang sa mga paghalad ug mga halad nga sinunog aron nga mahalad namo kini ngadto kang Yahweh nga among Dios.
But Moses said, “You must also give us animals for sacrifices and burnt offerings so that we may sacrifice them to Yahweh our God.
26 Kinahanglan nga mouban usab kanamo ang among mga baka; walay bisan tunob niini ang ibilin, tungod kay kinahanglan namo kining dad-on alang sa pagsimba kang Yahweh nga among Dios. Tungod kay wala man kami masayod kung unsa ang among gikinahanglan sa pagsimba kang Yahweh hangtod nga moabot na kami didto.”
Our cattle must also go with us; not a hoof of them may be left behind, for we must take them to worship Yahweh our God. For we do not know with what we must worship Yahweh until we arrive there.”
27 Apan gipatig-a ni Yahweh ang kasingkasing sa Faraon, ug dili niya sila palakwon.
But Yahweh hardened Pharaoh's heart, and he would not let them go.
28 Miingon ang Faraon kang Moises, “Palayo kanako! Pagbantay niining usa ka butang, nga dili ko na ikaw makita pag-usab, kay sa adlaw nga imong makita ang akong panagway, mamatay ka.”
Pharaoh said to Moses, “Go from me! Be careful about one thing, that you do not see me again, for on the day you see my face, you will die.”
29 Miingon si Moises, “Gipamulong mo na. Dili ko na makita pag-usab ang imong panagway.”
Moses said, “You yourself have spoken. I will not see your face again.”
