Ecclesiastes 11

1 Ipaanod ang imong tinapay ngadto sa katubigan, kay makaplagan ra nimo kini pagkahuman sa daghang mga adlaw.

Cast thy bread upon the face of the waters; for after many days wilt thou find it again.

2 Angaya kini ngadto sa pito, bisan pa sa walo ka mga tawo, kay wala ka masayod kung unsa ang mga katalagman nga moabot sa kalibotan.

Give a portion to seven, and also to eight: for thou knowest not what evil may come upon the earth.—

3 Kung ang kapanganoran puno sa ulan, ilang pahubsan ang ilang kaugalingon ngadto sa kalibotan, ug kung ang usa ka kahoy matumba sa habagatan o sa amihang bahin, bisan asa matumba ang kahoy, magpabilin kini didto.

If the clouds be full of rain, they will empty it out upon the earth; and if the tree fall toward the south, or toward the north, on the place where the tree falleth, there will it remain.

4 Kinsa kadtong magabantay sa hangin tingali dili makatanom, ug kinsa kadtong magabantay sa panganod tingali dili makaani.

He that watcheth the wind will not sow; and he that gazeth on the clouds will not reap.

5 Sama ra nga wala ka masayod sa agianan sa hangin, ni giunsa pagtubo sa mga bukog sa bata nga anaa sa tagoangkan sa nagmabdos, ingon man usab nga wala ka masayod sa tanang buhat sa Dios, nga nagbuhat sa tanan.

As thou knowest not which is the way of the wind, as little as what is enclosed in the womb of her that is with child: even so thou canst not know the works of God who maketh all.

6 Sa kabuntagon ipugas ang imong binhi; hangtod sa kagabhion, hangtod kinahanglan pa, padayon sa pagpamuhat pinaagi sa imong mga kamot, kay wala ka nasayod kung asa ang dili mouswag, kung sa buntag o sa gabii, o kini o kana, o managsama ba sila nga maayo.

In the morning sow thy seed, and in the evening let not thy hand rest; for thou knowest not which will succeed, whether this or that, or whether both of them will be alike good.

7 Sa pagkatinuod ang kahayag tam-is, ug makalipay kini nga butang alang sa mga mata nga makakita sa adlaw.

Truly the light is sweet, and it is a pleasant thing for the eyes to see the sun;

8 Kung nabuhi ang usa ka tawo sa daghang mga katuigan, tugoti siya nga magmalipayon diha kanilang tanan, apan tugoti siya nga mamalandong mahitungod sa umaabot nga mga adlaw sa kangitngit, kay daghan kining mga adlawa. Ang tanang butang nga moabot mawala sama sa aso.

For if a man live [even] many years, let him rejoice in them all; and let him remember the days of darkness; for they will be many; all that cometh is vanity.

9 Paglipay, batan-ong lalaki, sa imong pagkabatan-on, ug tugoti nga magmaya ang imong kasingkasing sa mga adlaw sa imong pagkabatan-on. Ipadayon ang maayong tinguha sa imong kasingkasing, ug kung unsa man ang makita sa imong mga mata. Apan, hibaloi nga ang Dios magdala kanimo ngadto sa paghukom alang sa tanan niining mga butanga.

Rejoice, O young man, in thy childhood; and let thy heart cheer thee in the days of thy youthful vigor, and walk firmly in the ways of thy heart, and in [the direction which] thy eyes see: but know thou, that concerning all these things God will bring thee into judgment.

10 Kuhaa ang kasuko gikan sa imong kasingkasing, ug ayaw tagda ang bisan unsang sakit sa imong lawas, tungod kay ang pagkabatan-on ug ang kusog niini sama lamang sa aso.

And remove vexation from thy heart, and cause evil to pass away from thy body; for childhood and the time when the head is black are vanity.