Amos 6

1 Pagkaalaot niadtong nagpaharuhay sa Zion, ug kadtong luwas sa kabungtoran sa Samaria, nga inila nga mga tawo sa maayo nga mga nasod, kadtong anaa sa balay sa Israel nga mianha sa pagtabang!

Ve Zions sorgløse Mænd og de trygge paa Samarias Bjerg, I ædle blandt Førstegrødefolket, hvem Israels Hus søger til;

2 Ang inyong mga pangulo nag-ingon, “Adto sa Calne ug tan-awa; gikan didto paingon sa Hamat, ang bantogan nga siyudad; dayon lugsong ngadto sa Gat sa filistihanon. Mas maayo ba sila kay sa imong duha ka gingharian? mas dako ba ang ilang utlanan kaysa imong utlanan?”

(drag over til Kalne og se, derfra over til det store Hamat og ned til Filisternes Gat: Er de bedre end disse Riger, deres Omraade større end eders?)

3 Alaot kadtong nagbaliwala sa adlaw sa katalagman ug naghimo sa trono sa kasamok nga mahiduol.

I, som afviser Ulykkesdagen og bringer Urettens Sæde nær.

4 Naghigda sila sa mga mahalon nga higdaanan ug naghigda sila sa humok nga lingkoranan. Nagkaon sila sa karne sa mga nating karnero gikan sa ilang mga kahayopan ug sa mga baka nga gikan sa pasungan.

De ligger paa Elfenbenslejer, henslængt paa deres Bænke; af Hjorden æder de Lam og Kalve fra Fedesti;

5 Nag-awit sila ug mga awit nga walay pulos inubanan sa tugtog sa alpa; gihimo nila ang mga tulonggon sama sa gibuhat ni David.

de kvidrer til Harpeklang og opfinder Strengeleg som David;

6 Nag-inom sila ug ilimnom gikan sa mga panaksan ug gidihogan nila ang ilang mga kaugalingon sa mga maayong lana, apan wala sila magbangotan sa pagkalaglag ni Jose.

de drikker Vinen af Kander og salver sig med ypperste Olie, men sørger ej over Josefs Skade.

7 Busa karon bihagon sila uban sa mga unang binihag na ug ang pista niadtong nagpahigayon mangahanaw lamang.

Derfor skal de nu føres bort forrest i landflygtiges Flok. Dagdrivernes Skraal faar Ende, lyder det fra HERREN, Hærskarers Gud.

8 Ako ang Ginoo nga si Yahweh, nanumpa pinaagi sa akong kaugalingon— mao kini ang gipahayag sa Ginoo nga si Yahweh, ang Dios nga makagagahom, gidumtan ko ang garbo ni Jacob; gikasilagan ko ang iyang mga salipdanan. Busa itugyan ko ang siyudad ug ang tanan nga anaa niini.”

Den Herre HERREN svor ved sig selv: Afsky har jeg for Jakobs Hovmod, hans Borge vækker mit Had; jeg prisgiver Byen og dens fylde.

9 Kung mahitabo kini nga adunay napulo ka mga tawo nga mahibilin sa usa ka balay, mamatay silang tanan.

Og er der end hele ti Mænd i eet Hus — de skal dog dø.

10 Kung ang paryenti sa usa ka tawo moadto aron pagkuha sa ilang lawas—ang tawo nga mosunog kanila human mapagawas ang mga patay nga lawas sa balay—kung mosulti siya ngadto sa tawo sa balay, “Aduna ka bay kauban dinhi?” Unsa kaha kung ang tawo mosulti nga “Wala” Unya mosulti siya, “Paghilom, kay kinahanglan dili nato hisgutan ang ngalan ni Yahweh.”

Og levnes der een, saa trækkes han frem af sin Slægtning og den, som røger, naar Ligene hentes af Huse. Og han siger til ham inderst i Huset: »Er der flere hos dig?« Hin svarer: »Ingen!« Da siger han: »Tys!« Thi HERRENS Navn tør de ikke nævne.

11 Kay, tan-awa, maghatag si Yahweh ug mando, ug madugmok ang dakong balay ngadto sa pagkapino, ug ang gamay nga balay.

Thi HERREN, se, han byder og slaar det store Hus i Stykker, det lille Hus i Splinter.

12 Modagan ba ang mga kabayo diha sa batoon nga mga pangpang? Modaro ba ang tawo didto pinaagi sa mga baka? Apan gihimo ninyong hilo ang hustisya ug ang bunga sa pagkamatarong ngadto sa pagkapait.

Løber mon Heste paa Klipper, pløjes mon Havet med Okser? Men I vender Retten til Gift og Retfærds Frugt til Malurt;

13 Kamo nga nagmaya sa Lo Debar, nga nag-ingon, “Wala ba namo nailog ang Karnaim pinaagi sa among kaugalingong kusog?”

I glæder jer over Lodebar og siger: »Mon ikke det var ved vor Styrke, vi tog Karnajim?

14 Apan tan-awa, magtuboy ako ug nasod nga makigbatok kaninyo, o balay sa Israel—mao kini ang gipahayag ni Yahweh, ang Dios nga makagagahom. Sakiton nila kamo gikan sa Lebo Hamat ngadto sa sapa sa Arabia.”

Thi se, jeg rejser et Folk imod eder, Israels Hus, lyder det fra HERREN, Hærskarers Gud; Trængsel bringer det eder fra Egnen ved Hamat til Arababækken.