Mga Buhat 27
1 Sa dihang nagkauyon na kami nga molayag paingon sa Italya, ilang gitugyan si Pablo ug ang uban pang mga binilanggo sa kapitan nga ginganlan ug Julius, sa Augustan nga Regiment.
And as it was determined that we should set sail into Italy, they delivered Paul, and some other prisoners, to a centurions of the Augustan Band, whose name was Julius.
2 Misakay kami sa sakayan gikan sa Adramyttium, nga molayag sa baybayon sa Asya. Busa nangadto kami sa dagat. Si Aristarchus nga gikan sa Tesalonica sa Macedonia mikuyog uban kanamo.
And going on board a ship of Adramyttis, we weighed anchor, intending to sail by the coasts of Asia; Aristarchus, a Macedonian, of Thessalonica, being with us.
3 Sa pagkasunod adlaw midunggo kami sa siyudad sa Sidon, kung asa giatiman pag-ayo ni Julius si Pablo ug gitugotan sa pag-adto sa iyang mga higala aron sa pagdawat sa ilang pag-atiman.
And the next day we reached Sidon: and Julius, treating Paul with great humanity, permitted him to go to his friends, and to enjoy the benefit of their care.
4 Gikan didto, kami migikan ug milayag libot sa isla sa Cyprus nga nagsalipod gikan sa hangin, tungod kay ang hangin nagsungsong kanamo.
And weighing anchor thence, we sailed under Cyprus, because the winds were contrary.
5 Samtang kami milayag latas sa tubig nga duol sa Cilicia, ug Pamphylia, miadto kami sa Mira, usa ka siyudad sa Lycia.
And sailing through the sea over against Cilicia and Pamphylia, we came to Myra, a city of Lycia.
6 Didto, ang kapitan nakakaplag ug sakayan gikan sa Alexandria nga molayag padulong sa Italya. Gibutang kami niya didto.
And there, the centurion, finding a ship of Alexandria, bound for italy, put us on board of it.
7 Samtang kami naghinay-hinay sa paglayag sa daghang mga adlaw ug sa katapusan miabot na gayod nga nagkalisod duol sa Cnidus, ang hangin wala na nagtugot nga moadto kami niadtong dalana, busa milayag kami daplin sa nasalipdan nga bahin sa Crete, atbang sa Salmone.
And when we had sailed slowly for several days, and were hardly got over against Cnidus, the wind now permitting us; we sailed under Crete, over against Salmone:
8 Milayag kami daplin sa baybay uban ang kalisod, hangtod nga midunggo na kami sa usa ka dapit nga gitawag ug Matahom nga Dalangpanan, duol nga siyudad sa Lasea.
and passing it with difficulty, we came to a certain place called the Fair Havens, in the neighborhood of which, was the city of Lasea.
9 Miagi na ang hataas nga panahon kanamo, ang panahon sa mga Judio nga pagpuasa milabay na, ug makuyaw na kini karon ang paglayag. Busa si Pablo nagpasidaan kanila,
And, as much time was spent, and sailing was now hazardous, because the fast was already over, Paul exhorted them,
10 ug miingon, ''Mga katawhan, akong nakita nga sa atong paglayag makahiagom kita sa kadaot ug daghang kapildihan, dili lamang sa mga lulan ug sa sakayan, apan sa atong kinabuhi usab.''
saying to them, Sirs, I perceive that this voyage will be attended with injury and great damage, not only to the lading and to the ship, but also to our lives.
11 Apan ang kapitan mihatag ug labaw nga pagtagad sa iyang agalon ug sa tag-iya sa sakayan, kaysa niadtong gipamulong ni Pablo.
But the centurion paid greater regard to the pilot, and the master of the vessel, than to those things which were spoken by Paul.
12 Tungod ang dunggoanan dili sayon sa panahon sa tingtugnaw, ang kadaghanan sa mga tripulante nagtambag sa paglawig gikan didto, kung sa bisan unsang pamaagi nga kami makaabot sa siyudad sa Phoenix, aron sa paggahin sa panahon sa tintugnaw didto. Ang Phoenix mao ang dunggoanan sa Crete, ug nag-atubang sa amihang sidlakan ug habagatang sidlakan.
And as the haven was not commodious to winter in, the greater part advised to set sail from thence, if they might possibly reach Phenice, to winter there;
13 Sa mihuyop na paghinay ang hangin nga habagatan, ang mga tripulante naghunahuna nga anaa na ang ilang mga gikinahanglan. Busa ilang gikuha ang angkla ug milayag ngadto sa Crete, duol sa baybayon.
which is a haven of Crete, looking to the southwest and northwest: and as the south win blew gently, supposing they were secure of their purpose, they weighed anchor, and sailed on close to Crete.
14 Apan human sa mubo nga panahon ang usa ka makusog nga hangin, nga gitawag ug Ang Amihang Sidlakan, misugod sa pagkusokuso kanamo gikan sa tabok sa isla.
But not long after, there arose against her a tempestuous wind, which is called Euroclydon.
15 Sa dihang naabtan ang ulo sa sakayan ug dili na kini makasongsong sa hangin, minunot kami ug napadpad uban niini.
And as the ship was violently hurried away, and was not able to bear up against the wind, we gave her up, and were driven.
16 Kami midangop sa daplin nianang nasalipdan sa gamay nga isla nga gitawag ug Cauda; ug bisan sa kalisod nakahimo kami sa pagluwas sa gamayng sakayan.
An running under a certain island, called Clauda, we were hardly able to get masters of the boat:
17 Sa dihang napataas na nila kini, naggamit sila sa pisi aron hiktan ang tibuok sakayan. Sila nangahadlok nga makaadto sa kabalasan sa Syrtis, busa gitonton nila ang angkla sa dagat ug gipadpad.
which, when they had hoisted up, they used helps, undergirding the ship: and fearing, lest they should fall upon the quicksands, they struck sail, and so were driven.
18 Labihan ang among kabun-og tungod sa unos, busa sa pagkasunod adlaw ang mga tripulante nagsugod na sa paglabay sa mga lulan nila sa dagat.
And we were exceedingly tossed by the storm, the next day they lightened the ship:
19 Sa ikatulong adlaw gipanglabay sa mga tripulante ang mga kagamitan sa sakayan ngadto sa dagat pinaagi sa ilang mga kamot.
and the third day we cast out, with our own hands, the tackling of the ship.
20 Ug sa diha nga ang adlaw ug mga bituon wala misidlak kanamo sa pipila ka mga adlaw, ug ang dako nga unos nagpabilin gihapon sa pagkusokuso kanamo, ang tanang paglaom nga kami maluwas nahanaw.
Now, as neither sun nor stars appeared for several days, and no small tempest pressed upon us, all remainder of hope that we might be delivered, was taken away.
21 Sa dihang dugay na sila nga wala na gayoy pagkaon, si Pablo mitindog taliwala sa mga tripulante ug miingon, “Mga katawha, naminaw unta kamo kanako, ug wala molayag gikan sa Crete, aron makahiagom niining kadaot ug kapildihan.
And when there was great want of food, then Paul, standing in the midst of them, said, Sirs, you ought to have hearkened to me, and not to have loosed from Crete, and incurred this injury and loss.
22 Ug karon nagdasig ako kaninyo nga maglig-on, kay walay bisan kinsa nga makabsan sa kinabuhi taliwala kaninyo, kondili ang pagkawala sa sakayan.
Nevertheless, even now I exhort you to be of good courage: for there shall be no loss of any life among you; but only of the ship.
23 Kay sa miaging gabii ang anghel sa Dios kung asa ako nahisakop, nga gisimba ko usab - ang anghel niya mitindog tupad kanako
For there appeared to me this night, an angel of the God whose I am, and whom I worship,
24 ug miingon, ''Ayaw kahadlok, Pablo. Ikaw makig-atubang kang Caesar, ug tan-awa, ang Dios sa iyang kaluoy gitugyan kanimo kadtong tanan nga naglayag kauban nimo.
saying, Fear not, Paul; you must be presented before Cesar; and, behold, God has given you all them that sail with you.
25 Busa, mga katawhan, pagbaton ug kadasig, tungod kay ako nagsalig sa Dios, nga kana mahitabo sama sa gisulti kanako.
Wherefore, take courage, men; for I trust in God that it shall be so, even as it was told me.
26 Apan kinahanglan modunggo gayod kita ngadto sa usa ka isla.''
But we must be cast upon a certain island.
27 Sa pag-abot sa ikanapulog upat ka gabii, sa gianod kami niining dalana ug diha sa Dagat sa Adriatic, sa hapit na tungang gabii ang mga tripulante naghunahuna nga nagkaduol na sila sa yuta.
And when the fourteenth night was come, as we were tossed up and down in the Adriatic sea, the mariners suspected, about midnight that they drew near to some land;
28 Gisukod nila ug nakaplagan nga 20 ang kalawmon; human sa pipila ka takna, nagtugkad na usab sila ug nakakaplag ug 15 ang kalawmon.
and sounding, they found it twenty fathoms: and having gone a little way from thence, and sounding again, they found it fifteen fathoms.
29 Nangahadlok sila kay basin ug masangko sila sa mga bato, busa gitunton nila ang upat ka angkla gikan sa likod nga bahin sa sakayan ug nag-ampo nga moabot na unta ang kabuntagon.
And fearing lest they should fall upon some rocky shore, they cast four anchors out of the stern, and wished that the day would break.
30 Ang mga tripulante nangitag pamaagi sa pagbiya sa sakayan ug gipaubos ang gamayng sakayan ngadto sa dagat, ug nagpakaaron-ingnon nga ihulog nila ang angkla gikan sa unahang bahin sa sakayan.
But when the mariners endeavored to flee out of the ship, and had let down the boat into the sea, under pretense that they were about to carry out anchors from the ship-head;
31 Apan si Pablo miingon sa kapitan ug sa mga sundalo, ''Gawas kung kining mga tawhana magpabilin niining sakayan, dili kamo maluwas.''
Paul said to the centurion and the soldiers, Unless these continue in the ship, you can not be saved.
32 Unya giputol sa mga sundalo ang pisi sa sakayan ug gianod palayo.
Then the soldiers cut off the cords of the boat, and let it fall off.
33 Sa pagkabanagbanag na, si Pablo nag-awhag kanilang tanan sa pagkuhag pagkaon. Siya miingon, ''Kining adlawa ang ikanapulog upat ka adlaw nga kamo nagpaabot ug walay gikaon; wala gayod kamo makakaon.
And while the day was coming on, Paul exhorted them all to take some food, saying, To-day, whilst waiting for this fourteenth day, you continue fasting, having taken nothing.
34 Busa nanghangyo ako kaninyo sa pagkuha ug pipila ka pagkaon, kay alang kini sa inyong kaluwasan; ug walay bisan usa sa inyong buhok ang mawala.''
I exhort you, therefore, to take a refreshment; for this is conducive to your safety: for not a hair shall fall from the head of any of you.
35 Sa pagsulti niya niini, gikuha niya ang tinapay ug nagpasalamat sa Dios atubangan sa matag-usa. Ug gipikaspikas niya ang tinapay ug misugod sa pagkaon.
And when he had spoke thus, and had taken bread, he gave thanks to God, before them all; and having broken it, he began to eat.
36 Unya silang tanan nadasig ug mikuha usab sila sa pagkaon.
And being all encouraged, they also took some food.
37 Mga 276 kami ka tawo nga anaa sa sakayan.
And we were in the ship, in all two hundred and seventy-six souls.
38 Sa dihang silang tanan nangabusog na, gipagaan nila ang sakayan pinaagi sa paglabay sa mga trigo sa dagat.
And being satisfied with food, they lightened the ship; and cast the corn into the sea.
39 Sa pagkaadlaw na, wala sila makaila sa yuta, apan nakita nila ang baybay sa dagat, ug naghisgotanay kung mahimo ba nilang madala ang sakayan didtong dapita.
And when it was day, they did not know the land: but they perceived a certain creek, with a shore, into which they determined, if they were able, to force the ship.
40 Busa gibuhian nila ang higot sa angkla ug gibiyaan nila sa dagat. Sa mao nga higayon gibadbad nila ang higoy sa timon ug gibukhad ang layag alang sa hangin. Ug busa mipadulong sila sa baybay.
And having cut off the anchors, leaving them in the sea, they, at the same time, loosing the rudder bands, and hoisting up the mainsail to the wind, pressed toward the shore.
41 Apan miabot sila sa dapit diin ang duha ka bugwak sa tubig nagtagbo, ug ang sakayan misangyad sa yuta. Ang dulong sa barko niungot didto ug dili na kini malihok, apan ang likod niini misugod na usab pagkaguba tungod sa kusog kaayong balod.
But falling on a place where two seas met, they ran the ship aground, and the fore part stuck fast, and remained immovable, while the hinder part was broken by the force of the waves.
42 Ang laraw sa mga sundalo mao ang pagpatay sa mga binilanggo aron walay bisan usa kanila nga akalangoy palayo ug makaikyas.
And the counsel of the soldiers was, that they should kill the prisoners, lest any one should swim away, and escape.
43 Apan ang kapitan nagtinguha sa pagluwas kang Pablo, busa gipugngan niya ang ilang laraw; ug gimandoan niya kadtong makahimo sa paglangoy nga moambak sa tubig paingon sa yuta.
But the centurion, being desirous to save Paul, hindered them from their purpose, and commanded those that could swim, to throw themselves out first, into the sea, and get away to land:
44 Unya ang kadaghanan sa mga tawo kinahangalan nga mosunod, ang uban sa mga tabla ug ang uban sa mga butang nga gikan sa sakayan. Niining paagiha nahitabo nga ang tanan kanamo luwas nga miabot sa yuta.
and the remainder, some upon planks, and others upon some of the things of the ship. And so it happened that they all got safe to land.
