< 2 Samuel 14 >
1 Karon si Joab nga anak ni Zeruia nasayod nga nagtinguha ang kasingkasing sa hari nga makita si Absalom.
Joab, hijo de Sarvia, sabía que el rey seguía pensando en Absalón.
2 Busa nagpadala ug mensahe si Joab ngadto sa Tikoa nga paadtoon kaniya ang usa ka maalamong babaye. Miingon siya kaniya, “Palihog pagpakaarong-ingnon nga ikaw nagsubo ug magbisti ka ug pangsubo nga bisti. Palihog ayaw dihogi ug lana ang imong kaugalingon, apan magpakasama ka sa usa ka babayeng nagsubo sa dugay nga panahon alang sa namatay.
Entonces Joab envió un mensajero a Tecoa para que trajera a una mujer sabia que vivía allí. Y le dijo: “Finge estar de luto. Ponte ropa de luto y no uses aceites perfumados. Ponte como una mujer que lleva mucho tiempo de luto por los muertos.
3 Unya adto sa hari ug sultihi siya mahitungod sa akong ihulagway kanimo.” Busa gisulti ni Joab kaniya ang mga pulong nga isulti niya ngadto sa hari.
Luego ve al rey y dile esto”. Entonces Joab le indicó lo que debía decir.
4 Sa dihang ang babaye nga gikan sa Tekoa nakigsulti sa hari, mihapa siya sa yuta ug miingon, “Tabangi ako, hari.”
Cuando la mujer de Tecoa fue a ver al rey, se inclinó hacia el suelo en señal de respeto y dijo: “¡Por favor, ayúdeme, Su Majestad!”
5 Ang hari miingon kaniya, “Unsa may problema?” Mitubag siya, “Ang tinuod usa ako ka biyuda, ug ang akong bana patay na.
“¿Qué pasa?”, le preguntó el rey. “Lamentablemente soy viuda. Mi marido ha muerto”, respondió ella.
6 Ako, nga imong sulugoon, adunay duha ka mga anak nga lalaki, ug nag-away sila didto sa uma, ug walay makaulang kanila. Ang usa mibunal sa usa ug namatay kini.
“Su Majestad, yo tenía dos hijos. Se pelearon fuera, y no había nadie para detenerlos. Uno de ellos golpeó al otro y lo mató.
7 Ug karon ang tibuok nga banay nakigbatok sa imong sulugoon, ug miingon sila, 'Itugyan ang lalaki nga nagbunal sa iyang igsoon, aron kapahamtangan ta siyag kamatayon, ingon nga bayad sa kinabuhi sa iyang igsoon nga iyang gipatay.' Aron dugmokon usab nila ang manununod. Palongon usab nila ang nagdilaab nga baga nga nahibilin kanako, wala silay ibilin alang sa akong bana bisan ngalan o kaliwat dinhi sa kalibotan.”
Ahora toda la familia está en mi contra, y me dicen: ‘Entrega a tu hijo, que ha matado a su hermano, para que lo condenemos a muerte por haber asesinado a su hermano. Así tampoco heredará nada’. Con esto apagarían el último tizón de esperanza que tengo para continuar con el nombre de mi marido y su familia en el mundo”.
8 Busa miingon ang hari sa babaye, “Pauli sa imong balay, ug magsugo ako ug tawo nga mobuhat niini alang kanimo.”
“Vete a casa”, le dijo el rey a la mujer, “y yo mismo me encargaré de que se resuelva tu caso”.
9 Ang babaye nga taga-Tekoa mitubag sa hari, “Akong agalong hari, unta ang sala maana kanako ug sa pamilya sa akong amahan. Walay sala ang hari ug ang iyang trono.”
“Gracias, Su Majestad”, dijo la mujer. “Yo y mi familia asumiremos la culpa, y que Su Majestad y su familia sean considerados inocentes”.
10 Mitubag ang hari, “Bisan kinsa kadtong nagsultig bisan unsa kanimo, dad-a siya kanako, ug dili na gayod siya makatandog kanimo.”
“Si alguien se queja de ello, tráemelo aquí y no volverá a molestarte”, le dijo el rey.
11 Unya miingon siya, “Palihog, hinaot nga hinumduman sa hari si Yahweh nga imong Dios, aron nga ang tigpanimalos sa dugo dili makalaglag ni bisan kinsa, aron nga dili nila laglagon ang akong anak nga lalaki.” Mitubag ang hari, “Ingon nga buhi si Yahweh, walay bisan usa nga buhok sa imong anak nga mahulog sa yuta.”
“Por favor, Majestad”, continuó la mujer, “¡jura por el Señor, tu Dios, que impedirás que la persona que quiere vengar el asesinato lo empeore matando a mi hijo!” “Vive el Señor”, prometió, “ni un solo pelo de la cabeza de tu hijo caerá al suelo”.
12 Unya miingon ang babaye, “Palihog tugoti ang imong sulugoon sa pagsulti ug dugang nga pulong sa akong agalong hari.” Miingon siya, “Pagsulti.”
“¿Podría pedir otra cosa, Su Majestad?”, preguntó la mujer. “Adelante”, respondió él.
13 Busa miingon ang babaye, “Nganong gibuhat mo man kining butanga batok sa katawhan sa Dios? Kay sa pagsulti niining butanga, ang hari mahimong sama sa tawo nga sad-an, tungod kay wala man niya gipabalik ang iyang anak nga milayas gikan sa iyang balay.
“¿Por qué has tramado algo similar contra el pueblo de Dios?”, preguntó la mujer. “Ya que Su Majestad acaba de decidir mi caso por lo que dijo, ¿no se ha condenado a sí mismo porque se niega a traer de vuelta al hijo que desterró?
14 Kay mangamatay man kitang tanan, ug mahisama kita sa tubig nga mayabo sa yuta, nga dili na matigom pag-usab. Apan ang Dios dili mobawi sa kinabuhi; hinuon, mangita siyag paagi alang niadtong gipakagiw aron mapasig-uli.
Sí, todos tenemos que morir. Somos como el agua derramada en el suelo que no se puede volver a recoger. Pero eso no es lo que hace Dios. Por el contrario, él obra para que todo aquel que es desterrado pueda volver a casa con él.
15 Unya karon, tan-awa nga miabot ako sa pag-istorya niining mga butanga sa akong agalong hari, tungod kini kay ang katawhan naghimo kanako nga mahadlok. Busa ang imong sulugoon miingon sa iyang kaugalingon, 'Makigsulti na ako karon sa hari. Tingali ug buhaton sa hari ang hangyo sa iyang sulugoon.
Por eso he venido a explicarle esto a Su Majestad, porque alguien me ha asustado. Así que he pensado que es mejor hablar con el rey, y que tal vez me conceda mi petición.
16 Tungod kay maminaw kanako ang hari, sa tuyo nga ihatag ang iyang sulugoon gawas sa kamot sa tawo nga molaglag kanako ug sa akong anak, gawas sa panulondon sa Dios.'
Tal vez el rey me escuche y me salve del hombre que quiere separarnos a mí y a mi hijo del pueblo elegido por Dios.
17 Unya nag-ampo ang imong sulugoon, 'Yahweh, palihog tugoti nga ang pulong sa akong agalong hari mohatag kanako ug kahupayan, ingon nga manulonda sa Dios, mao usab ang akong agalong hari sa pagsulti ug maayo gikan sa daotan.' Hinaot nga magauban kanimo si Yahweh nga imong Dios.”
Y pensé: ‘Que lo que diga Su Majestad me traiga la paz, pues Su Majestad es capaz de distinguir entre el bien y el mal, como un ángel de Dios. Que el Señor, tu Dios, esté contigo’”.
18 Unya mitubag ang hari ug miingon ngadto sa babaye, “Palihog ayaw itago kanako ang tanan nga akong ipangutana kanimo.” Ang babaye mitubag, “Sulti akong agalong hari.”
“Por favor, no te niegues a responder a la pregunta que voy a hacer”, le dijo el rey a la mujer. “Por favor, haga su pregunta, Su Majestad”, respondió ella.
19 Mitubag ang hari, “Dili ba uban kanimo ang kamot ni Joab niining tanan? Mitubag ang babaye ug miingon, “Ingon nga ikaw buhi, akong agalong hari, walay bisan kinsa nga makaikyas gikan sa tuo o sa walang kamot gikan sa bisan unsa nga gisulti sa akong agalong hari. Ang imong sulugoon nga si Joab ang nagmando kanako nga isulti kining mga butanga. Gibuhat kini sa imong sulugoon nga si Joab aron mausab ang panghitabo.
“¿Todo esto es obra de Joab?”, preguntó el rey. La mujer respondió: “Como usted vive, Su Majestad, nadie puede ocultarle nada. Sí, fue Joab, tu oficial, quien me ordenó hacer esto; me dijo exactamente lo que tenía que decir.
20 Maalamon ang akong agalon, sama sa kaalam sa usa ka manulonda sa Dios, ug nasayod siya sa tanan nga nagakahitabo sa yuta.”
Lo hizo para mostrar el otro lado de la situación, pero Su Majestad es tan sabio como un ángel de Dios, y usted sabe todo lo que sucede en este país”.
21 Busa miingon ang hari ngadto kang Joab, “Tan-awa karon, buhaton ko kining butanga. Lakaw, ug kuhaa ang batan-ong lalaki nga si Absalom ug ibalik siya dinhi.”
El rey le dijo a Joab: “Bien, lo haré. Ve y trae de vuelta al joven Absalón”.
22 Busa mihapa si Joab sa yuta atubangan sa hari aron sa pagtahod ug pagpasalamat kaniya. Miingon si Joab, “Karon nasayod ang imong sulugoon nga nakakaplag ako ug pabor diha sa imong panan-aw, akong agalong hari, niana gibuhat sa hari ang gipangayo sa iyang sulugoon.”
Joab se inclinó con el rostro hacia el suelo en señal de respeto y bendijo al rey. “Hoy”, dijo Joab, “yo, tu siervo, sé que me apruebas, Su Majestad, porque has concedido mi petición”.
23 Busa mitindog si Joab, miadto sa Gesur, ug gikuha niya si Absalom balik sa Jerusalem.
Joab fue a Gesur y trajo a Absalón de vuelta a Jerusalén.
24 Miingon ang hari, “Pabalika siya sa kaugalingon niyang balay, apan dili siya makakita sa akong panagway.” Busa mibalik si Absalom sa kaugalingon niya nga balay, apan wala niya makita ang panagway sa hari.
Pero el rey dio esta orden: “Puede volver a su casa, pero no debe venir a verme”. Así que Absalón volvió a su casa, pero no fue a ver al rey.
25 Karon sa tibuok nga Israel wala gayoy lain nga gidayeg nga sama sa kaguwapo ni Absalom. Gikan sa iyang lapalapa hangtod sa iyang alimpulo walay gayod siyay tatsa.
Absalón era admirado como el hombre más apuesto de todo Israel. No tenía ni un solo defecto de la cabeza a los pies.
26 Sa dihang magpatupi siya sa matag kataposan sa tuig, tungod kay bug-at naman kini kaayo kaniya, ginatimbang niya ang iyang buhok; 200 ka shekel ang gimbug-aton niini nga sukdon pinaagi sa kaugalingong sukod sa hari.
Se cortaba el pelo todos los años porque se le ponía muy pesado: pesaba doscientos siclos reales.
27 Adunay tulo ka mga anak nga lalaki ug usa ka anak nga babaye si Absalom, nga ginganlan ug Tamar. Maanyag siya nga babaye.
Tenía tres hijos y una hija llamada Tamar, una mujer muy hermosa.
28 Nagpuyo sa Jerusalem si Absalom sa duha ka tuig, nga wala makakita sa panagway sa hari.
Absalón vivió en Jerusalén durante dos años, pero no se le permitió ver al rey.
29 Unya mipadala si Absalom ug mensahe ngadto kang Joab aron ipadala siya ngadto sa hari, apan wala miadto kaniya si Joab. Busa sa ikaduha nga higayon nagpadala na usab si Absalom ug mensahe, apan sa gihapon wala miadto si Joab.
Absalón llamó a Joab para que le permitiera ver al rey, para que Joab lo enviara al rey, pero Joab se negó a ir. Absalón volvió a llamar a Joab, pero éste siguió sin venir.
30 Busa miingon si Absalom sa iyang mga sulugoon, “Tan-awa, ang uma ni Joab duol sa akoa, ug aduna siyay mga sebada didto. Lakaw ug sunoga kini.” Busa gisunog sa mga sulugoon ang uma ni Joab.
Entonces Absalón les dijo a sus siervos: “Miren, el campo de Joab está al lado del mío, y tiene cebada creciendo allí. Vayan y préndanle fuego”. Los siervos de Absalón fueron y prendieron fuego al campo.
31 Unya miadto si Joab sa balay ni Absalom, ug nangutana kaniya, “Nganong gisunog man sa imong sulugoon ang akong uma?”
Joab fue a la casa de Absalón y preguntó: “¿Por qué tus siervos incendiaron mi campo?”.
32 Mitubag si Absalom kang Joab, “Tan-awa, nagpadala ako ug mensahe kanimo nga nag-ingon, 'Ali aron ipadala ko ikaw ngadto sa hari aron sa pag-ingon, “Nganong gipakuha man ako gikan sa Gesur? Mas maayo alang kanako nga magpabilin didto. Karon pakit-a ako sa nawong sa hari, ug kung sad-an ako, mahimo niya akong patyon.””
“Mira” – dijo Absalón, – “te he mandado llamar diciendo: ‘Ven aquí. Quiero que vayas a ver al rey y le preguntes: ¿Por qué me he molestado en volver de Gesur? Hubiera sido mejor que me quedara allí’. Así que ve y haz que me vea el rey, y si soy culpable de algo, que me mate”.
33 Busa miadto si Joab sa hari ug gisuginlan siya. Sa dihang gipatawag sa hari si Absalom, miduol siya sa hari ug mihapa sa yuta atubangan sa hari, ug mihalok ang hari kang Absalom.
Así que Joab fue y le contó al rey lo que Absalón había dicho. Entonces David llamó a Absalón, quien vino y se inclinó con el rostro en el suelo ante él en señal de respeto. Entonces el rey besó a Absalón.