< 1 Corinto 13 >

1 Pananglitan makasulti ako sa mga pinulongan sa mga tawo ug sa mga anghel. Apan kung wala akoy gugma, mahimo akong usa ka saba nga agong o usa ka nagtagingting nga piyangpiyang.
If I could speak in every tongue of men, and in that of angels, and there should be no love in me, I should be like brass that resoundeth, or the cymbal that maketh a noise.
2 Pananglitan aduna akoy gasa sa pagpanagna ug makasabot sa tanang tinago nga mga kamatuoran ug kahibalo, ug kung ako adunay tanang pagtuo ingon nga makapabalhin sa mga bukid. Apan kung wala akoy gugma, wala akoy pulos.
And if there should be in me the gift of prophecy, and I should understand all the mysteries, and every science; and if there should be in me all faith, so that I could move mountains, and love should not be in me, I should be nothing.
3 Ug pananglitan akong ihatag ang tanan nga akong gipanag-iyahan aron sa pagpakaon sa kabos, ug akong ihatag ang akong lawas aron nga sunogon. Apan kung wala akoy gugma, wala akoy makuha.
And if I should feed out to the destitute all I possess; and if I should give my body to be burned; and there should be no love in me, I gain nothing.
4 Ang gugma mapailubon ug maluluy-on. Ang gugma dili masina o hambog. Dili kini mapahitas-on
Love is long-suffering, and is kind; love is not envious; love is not boisterous; and is not inflated;
5 o bastos. Dili kini dalo. Dili kini dali masuko, ni mag-ihap sa mga kasaypanan.
and doth nothing that causeth shame; and seeketh not her own; is not passionate; and thinketh no evil;
6 Dili kini malipay sa dili matarong. Hinuon, maglipay kini diha sa kamatuoran.
rejoiceth not in iniquity, but rejoiceth in the truth;
7 Ang gugma maantoson sa tanang mga butang, motuo sa tanang mga butang, adunay pagsalig mahitungod sa tanang mga butang, ug molahutay sa tanang mga butang.
beareth all things, believeth all things, hopeth all, and endureth all.
8 Ang gugma dili matapos. Kung aduna may mga panagna, kini mangahanaw. Kung adunay mga pinulongan, mahunong kini. Kung adunay kahibalo, kini mahanaw.
Love will never cease. But prophesyings will end; and tongues will be silent; and knowledge will vanish.
9 Kay kita nahibalo lamang sa pipila ug makapanagna kita sa pipila lamang.
For we know but partially; and we prophesy but partially.
10 Apan sa dihang ang hingpit moabot, kadtong dili hingpit mangahanaw.
But when completeness shall come, then that which is partial will vanish away.
11 Sa dihang usa pa ako ka bata, nagsulti ako sama sa usa ka bata, naghunahuna ako sama sa usa ka bata, nangatarongan ako sama sa usa ka bata. Sa dihang nahimo na akong hamtong, akong gisalikway ang binata nga mga butang.
When I was a child, I talked as a child, and I reasoned as a child, and I thought as a child: but when I became a man, I laid aside the things of childhood.
12 Kay karon nagtan-aw kita nga dili diritso diha sa samin, apan unya sa nawong ug nawong. Karon nahibalo ako sa bahin lamang, apan unya makahibalo ako sa bug-os ingon nga ako bug-os nga nailhan.
And now we see, as by a mirror, in similitude; but then face to face: now I know partially; but then shall I know, just as I am known.
13 Apan karon kining tulo magapabilin: ang pagtuo, ang umaabot nga pagsalig, ug ang gugma. Apan ang mas labaw niini mao ang gugma.
For these three things are abiding, faith, and hope, and love; but the greatest of these is love.

< 1 Corinto 13 >