Псалми 78
1 Асафово поучение. Слушайте, люде мои, поучението ми: Приклонете ушите си към думите на устата ми.
Aasafin mietevirsi. Kuuntele, kansani, minun opetustani, kallistakaa korvanne minun suuni sanoille.
2 Ще отворя устата си в притча, Ще произнеса гатанки от древността.
Minä avaan suuni mietelmiin, tuon ilmi muinaisaikojen arvoituksia.
3 Това, което чухме и научихме, И нашите бащи ни разказаха,
Mitä olemme kuulleet, minkä olemme saaneet tietää ja mitä isämme ovat meille kertoneet,
4 Няма да го скрием от чадата им в идното поколение, Но ще повествуваме хвалите на Господа, Неговата сила и чудесните дала, които извърши,
sitä me emme heidän lapsiltansa salaa, vaan me kerromme tulevalle polvelle Herran ylistettävistä teoista, hänen voimastansa ja ihmeistänsä, jotka hän on tehnyt.
5 Защото Той постави свидетелство в Якова, И положи закон в Израиля, За които заповяда в Израиля, За които заповяда на бащите ни Да ги възвестяват чадата си,
Hän asetti todistuksen Jaakobiin, hän sääti Israeliin lain ja käski meidän isiemme julistaa ne lapsillensa,
6 За да ги знае идното поколение, Децата, които щяха да се родят, - Които да настанат и да ги разказват на своите чада.
että jälkipolvi saisi ne tietää, saisivat tietää vastedes syntyvät lapset, ja nekin nousisivat ja kertoisivat niistä lapsillensa.
7 За да възложат надеждата си на Бога, И да не забравят делата на Бога, Но да пазят Неговите заповеди,
Niin nämä panisivat uskalluksensa Jumalaan eivätkä unhottaisi Jumalan tekoja, vaan ottaisivat hänen käskyistänsä vaarin.
8 И да не станат като бащите си, Упорито и непокорно поколение, Поколение, което не утвърди сърцето си. И чийто дух не биде непоколебим за Бога.
Ja niin ei heistä tulisi, niinkuin heidän isistänsä, kapinoitseva ja niskoitteleva polvi, sukupolvi, jonka sydän ei pysynyt lujana ja jonka henki ei pysynyt uskollisena Jumalalle.
9 Ефремците, макар въоръжени и запъващи лъкове, Върнаха се назад в деня на боя.
Efraimin lapset, asestetut jousimiehet, kääntyivät pakoon taistelun päivänä.
10 Не опазиха завета на Бога, И в закона Му не склониха да ходят,
Eivät he pitäneet Jumalan liittoa, eivät tahtoneet vaeltaa hänen lakinsa mukaan,
11 А забравиха Неговите деяния И чудесните дела, които им показа.
vaan he unhottivat hänen suuret tekonsa ja hänen ihmeensä, jotka hän heille näytti.
12 Пред бащите им извърши чудеса В Египетската земя, в полето Танис
Heidän isiensä nähden hän ihmeitä teki Egyptin maassa, Sooanin kedolla.
13 Раздвои морето и ги преведе, И направи водите да стоят като грамада.
Hän halkaisi meren ja vei heidät sen läpi, hän seisotti vedet roukkioksi.
14 Води ги денем с облак, И цялата нощ с огнена виделина.
Hän johdatti heitä päivän aikaan pilvellä ja tulen valolla kaiket yöt.
15 Разцепи канари в пустинята, И ги напои изобилно като от бездни.
Hän halkoi kalliot erämaassa ja juotti heitä runsaasti, kuin syvistä vesistä.
16 И изведе потоци из канарата, И направи да потекат води като реки.
Hän juoksutti puroja kalliosta ja vuodatti virtanaan vettä.
17 Но те продължиха да Му съгрешават още И да огорчават Всевишния в безводната страна.
Yhä he kuitenkin tekivät syntiä häntä vastaan ja olivat uppiniskaisia Korkeimmalle erämaassa.
18 Със сърцето си изпитаха Бога, Като искаха ястия за лакомството си,
He kiusasivat Jumalaa sydämessänsä, vaatien ruokaa himonsa tyydyttämiseksi.
19 И говориха против Бога, казвайки: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?
Ja he puhuivat Jumalaa vastaan sanoen: "Voikohan Jumala kattaa pöydän erämaassa?
20 Ето, Той удари канарата, та потекоха води и потоци преляха; А може ли и хляб да даде, или да достави месо за людете Си?
Katso, hän kyllä kallioon iski, ja vedet vuotivat ja purot tulvivat; mutta voiko hän antaa myös leipää tai hankkia kansallensa lihaa?"
21 Затова Господ чу и се разгневи, И огън пламна против Якова, А още и гняв обсипа Израиля;
Sentähden Herra, kun hän sen kuuli, julmistui; ja tuli syttyi Jaakobissa, ja Israelia vastaan nousi viha,
22 Защото не повярваха в Бога, Нито Му уповаваха, че ще ги избави.
koska he eivät uskoneet Jumalaan eivätkä luottaneet hänen apuunsa.
23 При все това Той заповяда на облаците горе, И отвори небесните врати,
Hän käski pilviä korkeudessa ja avasi taivaan ovet;
24 Та им наваля манна да ядат И даде им небесно жито.
hän satoi heille ruuaksi mannaa, hän antoi heille taivaan viljaa.
25 Всеки ядеше ангелски хляб; Прати им храна до насита.
Ihmiset söivät enkelien leipää; hän lähetti heille evästä yllin kyllin.
26 Подигна източен вятър на небето, И със силата Си докара южния вятър.
Hän nosti taivaalle itätuulen ja ajoi voimallaan esiin etelätuulen;
27 Наваля върху тях и месо изобилно като прах, И птици крилати много като морския пясък;
hän antoi sataa heille lihaa kuin tomua, siivekkäitä lintuja kuin meren hiekkaa;
28 И направи ги да падат всред стана им, Около жилищата им.
hän pudotti ne leirinsä keskeen, yltympäri asuntonsa.
29 И тъй, ядоха и се преситиха, Като им даде това, което желаеха.
Niin he söivät ja tulivat kylläisiksi; mitä he olivat himoinneet, sitä hän salli heidän saada.
30 А докато още не бяха се отказали от лакомството си, И ястието им бе в устата им,
Eivät olleet he vielä himoansa tyydyttäneet, ja ruoka oli vielä heidän suussaan,
31 Гневът Божий ги обсипа та изби по-тлъстите от тях, И повали отборните на Израиля.
kun heitä vastaan jo nousi Jumalan viha: hän tappoi heidän voimakkaimpansa ja kaatoi maahan Israelin nuoret miehet.
32 При всичко това те следваха да съгрешават, И не вярваха поради чудесните Му дела.
Mutta sittenkin he yhä vielä tekivät syntiä eivätkä uskoneet hänen ihmeitänsä.
33 Затова Той изнуряваше дните им със суета, И годините им с ужас.
Sentähden hän lopetti heidän päivänsä niinkuin tuulahduksen, antoi heidän vuottensa päättyä äkilliseen perikatoon.
34 Когато ги умъртвяваше, тогава питаха за Него, Та изново търсеха Бога ревностно;
Kun hän surmasi heitä, kysyivät he häntä, kääntyivät ja etsivät Jumalaa.
35 И спомниха, че Бог им беше канара, И всевишният Бог техен изкупител.
He muistivat, että Jumala oli heidän kallionsa, ja että Jumala, Korkein, oli heidän lunastajansa.
36 Но с устата си Го ласкаеха, И с езика си Го лъжеха;
Mutta he pettivät häntä suullaan ja valhettelivat hänelle kielellänsä;
37 Защото сърцето им не беше право пред Него, Нито бяха верни на завета Му.
sillä heidän sydämensä ei ollut vakaa häntä kohtaan, eivätkä he olleet uskolliset hänen liitossansa.
38 Но Той, като многомилостив, прощаваше беззаконието им и не ги погубваше; Да! много пъти въздържаше гнева Си, И не подигаше всичкото Си негодувание;
Mutta hän on laupias, antaa anteeksi rikkomukset eikä tahdo hukuttaa. Sentähden hän usein kääntyi vihastansa eikä antanut kaiken kiivautensa nousta.
39 И си спомняше, че бяха плът, Вятър, който прехожда и не се връща.
Sillä hän muisti, että he ovat liha, tuulahdus, joka menee eikä enää palaja.
40 Колко пъти Го огорчаваха в пустинята И Го разгневяваха в безводната страна,
Kuinka usein he niskoittelivat häntä vastaan korvessa ja murehduttivat hänen mielensä erämaassa!
41 Като изново изпитваха Бога, И предизвикваха Светия Израилев!
Ja yhä edelleen he kiusasivat Jumalaa ja vihoittivat Israelin Pyhän.
42 Не си спомнюваха силата на ръката Му В деня, когато ги избави от противника,
He eivät muistaneet hänen kättänsä, eivät sitä päivää, jona hän päästi heidät ahdistajasta,
43 Как показа в Египет знаменията Си, И чудесата на полето Танис,
jona hän teki tunnustekonsa Egyptissä ja ihmeensä Sooanin kedolla,
44 И превърна вадите им в кръв, И потоците им, та не можаха да пият;
muutti heidän virtansa vereksi, niin etteivät he voineet vesiojistaan juoda;
45 Как прати върху тях рояци мухи, които ги изпоядоха, И жаби, които ги изпогубиха,
lähetti heidän sekaansa paarmoja, jotka heitä söivät, ja sammakoita, jotka tuottivat heille häviötä;
46 И предаде произведенията им на гъсеници, И трудовете им на скакалци
antoi heidän satonsa tuhosirkoille ja heinäsirkoille heidän vaivannäkönsä;
47 Как порази с град лозята им, И със светкавици черниците им,
hävitti rakeilla heidän viiniköynnöksensä ja raekivillä heidän metsäviikunapuunsa;
48 И предаде на град добитъка им, И стадата им на мълнии;
antoi heidän karjansa alttiiksi rakeille ja heidän laumansa salamoille.
49 Как изля върху тях пламенния Си гняв, Негодувание, ярост и неволя, - Нашествие на ангелите на злощастието,
Hän lähetti heitä vastaan vihansa hehkun, kiivastuksen, vihastuksen ja ahdistuksen, parven pahoja enkeleitä.
50 Изравни пътя за гнева Си, Но пощади от смърт душата им, Но предаде на мор живота им;
Hän raivasi tien vihallensa, ei säästänyt heidän sielujansa kuolemasta, vaan antoi heidän henkensä ruton valtaan.
51 Как порази всеки първороден заведе ги като стадо в Египет, Първака на силите им в шатрите на Хама,
Hän surmasi kaikki esikoiset Egyptistä, miehuuden ensimmäiset Haamin majoista.
52 А людете Си изведе като овци и заведе ги като стадо в пустинята,
Mutta kansansa hän pani liikkeelle kuin lampaat ja johdatti heitä erämaassa kuin laumaa.
53 И води ги безопасно, така щото не се бояха, А неприятелите им - морето ги покри;
Hän johti heitä turvallisesti, heidän ei tarvinnut peljätä; mutta heidän vihollisensa peitti meri.
54 Как ги въведе в светия Си предел. В тая поляна, която десницата Му придоби,
Ja hän vei heidät pyhälle alueellensa, vuorelle, jonka hänen oikea kätensä oli hankkinut.
55 И изгони пред тях народите, Та им ги раздели за наследство с въже, И в шатрите им настани Израилевите племена.
Hän karkoitti pakanat pois heidän tieltänsä, jakoi ne heille arvalla perintöosaksi ja antoi Israelin sukukuntain asua niiden majoissa.
56 Но въпреки това те изпитваха Всевишния Бог и се бунтуваха против Него, И не пазеха наредбите Му,
Mutta niskoittelullaan he kiusasivat Jumalaa, Korkeinta, eivätkä ottaneet hänen todistuksistansa vaaria,
57 Но връщаха се назад, и обхождаха се неверно както бащите им; Измятаха се като неверен лък.
vaan luopuivat pois ja olivat uskottomia isiensä lailla, kävivät kelvottomiksi kuin veltto jousi.
58 Защото Го разгневиха с високите си места, И с ваяните си идоли Го подбуждаха към ревност.
He vihoittivat hänet uhrikukkuloillansa ja herättivät hänen kiivautensa epäjumaliensa kuvilla.
59 Чу Бог и възнегодува, И много се погнуси от Израиля,
Jumala kuuli sen ja julmistui, ja hän hylkäsi Israelin peräti.
60 Тъй че напусна скинията в Сило, Шатъра, който бе поставил между човеците,
Hän hylkäsi asumuksensa Siilossa, majan, jonka hän oli pystyttänyt ihmisten keskelle.
61 И предаде на пленение Силата Си, Славата Си в неприятелска ръка.
Hän salli väkevyytensä joutua vankeuteen ja kunniansa vihollisten käsiin.
62 Тоже и людете Си предаде на меч, Като се разгневи на наследстовото Си.
Hän antoi kansansa alttiiksi miekalle ja julmistui perintöosaansa.
63 Огън пояде момците им, И девиците им не се възпяваха с венчални песни.
Heidän nuorukaisensa kulutti tuli, ja heidän neitsyensä jäivät häälauluja vaille.
64 Свещениците им паднаха от нож; И вдовиците им не плакаха.
Heidän pappinsa kaatuivat miekkaan, eivätkä heidän leskensä voineet itkuja itkeä.
65 Тогава се събуди Господ като от сън, Като силен мъж, който ободрен от вино, вика;
Silloin Herra heräsi niinkuin nukkuja, niinkuin viinin voittama sankari.
66 И, като порази враговете Си, отблъсна ги назад, Та ги предаде на вечно посрамяване.
Hän löi vihollisensa pakoon, tuotti heille ikuisen häpeän.
67 При това Той се отказа от Иосифовия шатър, И Ефремовото племе не избра;
Hän hylkäsi myös Joosefin majan eikä valinnut Efraimin sukukuntaa,
68 Но избра Юдовото племе, Хълма Сион, който възлюби.
vaan valitsi Juudan sukukunnan, Siionin vuoren, jota hän rakastaa.
69 Съгради светилището Си като небесните възвишения, Като земята, която е утвърдил за винаги.
Ja hän rakensi pyhäkkönsä korkeuksien tasalle, rakensi sen kuin maan, jonka hän on perustanut ikiajoiksi.
70 Избра и слугата Си Давида, И го взе от кошарите на овците;
Hän valitsi Daavidin, palvelijansa, ja otti hänet lammastarhoista.
71 Отподир дойните овци го доведе За да пасе людете Му Якова и наследството Му Израиля.
Hän toi hänet imettäväisten lammasten jäljestä kaitsemaan kansaansa, Jaakobia, ja Israelia, perintöosaansa.
72 Така той ги пасеше според незлобието на сърцето си, И ги водеше с изкуството на ръцете си.
Ja Daavid kaitsi heitä vilpittömin sydämin ja johti heitä taitavalla kädellä.
