Псалми 78
1 Асафово поучение. Слушайте, люде мои, поучението ми: Приклонете ушите си към думите на устата ми.
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 Ще отворя устата си в притча, Ще произнеса гатанки от древността.
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 Това, което чухме и научихме, И нашите бащи ни разказаха,
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 Няма да го скрием от чадата им в идното поколение, Но ще повествуваме хвалите на Господа, Неговата сила и чудесните дала, които извърши,
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 Защото Той постави свидетелство в Якова, И положи закон в Израиля, За които заповяда в Израиля, За които заповяда на бащите ни Да ги възвестяват чадата си,
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 За да ги знае идното поколение, Децата, които щяха да се родят, - Които да настанат и да ги разказват на своите чада.
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 За да възложат надеждата си на Бога, И да не забравят делата на Бога, Но да пазят Неговите заповеди,
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 И да не станат като бащите си, Упорито и непокорно поколение, Поколение, което не утвърди сърцето си. И чийто дух не биде непоколебим за Бога.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 Ефремците, макар въоръжени и запъващи лъкове, Върнаха се назад в деня на боя.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 Не опазиха завета на Бога, И в закона Му не склониха да ходят,
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 А забравиха Неговите деяния И чудесните дела, които им показа.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 Пред бащите им извърши чудеса В Египетската земя, в полето Танис
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 Раздвои морето и ги преведе, И направи водите да стоят като грамада.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 Води ги денем с облак, И цялата нощ с огнена виделина.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 Разцепи канари в пустинята, И ги напои изобилно като от бездни.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 И изведе потоци из канарата, И направи да потекат води като реки.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 Но те продължиха да Му съгрешават още И да огорчават Всевишния в безводната страна.
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 Със сърцето си изпитаха Бога, Като искаха ястия за лакомството си,
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 И говориха против Бога, казвайки: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 Ето, Той удари канарата, та потекоха води и потоци преляха; А може ли и хляб да даде, или да достави месо за людете Си?
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Затова Господ чу и се разгневи, И огън пламна против Якова, А още и гняв обсипа Израиля;
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 Защото не повярваха в Бога, Нито Му уповаваха, че ще ги избави.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 При все това Той заповяда на облаците горе, И отвори небесните врати,
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 Та им наваля манна да ядат И даде им небесно жито.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Всеки ядеше ангелски хляб; Прати им храна до насита.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 Подигна източен вятър на небето, И със силата Си докара южния вятър.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 Наваля върху тях и месо изобилно като прах, И птици крилати много като морския пясък;
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 И направи ги да падат всред стана им, Около жилищата им.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 И тъй, ядоха и се преситиха, Като им даде това, което желаеха.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 А докато още не бяха се отказали от лакомството си, И ястието им бе в устата им,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 Гневът Божий ги обсипа та изби по-тлъстите от тях, И повали отборните на Израиля.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 При всичко това те следваха да съгрешават, И не вярваха поради чудесните Му дела.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 Затова Той изнуряваше дните им със суета, И годините им с ужас.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 Когато ги умъртвяваше, тогава питаха за Него, Та изново търсеха Бога ревностно;
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 И спомниха, че Бог им беше канара, И всевишният Бог техен изкупител.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 Но с устата си Го ласкаеха, И с езика си Го лъжеха;
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 Защото сърцето им не беше право пред Него, Нито бяха верни на завета Му.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 Но Той, като многомилостив, прощаваше беззаконието им и не ги погубваше; Да! много пъти въздържаше гнева Си, И не подигаше всичкото Си негодувание;
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 И си спомняше, че бяха плът, Вятър, който прехожда и не се връща.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 Колко пъти Го огорчаваха в пустинята И Го разгневяваха в безводната страна,
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 Като изново изпитваха Бога, И предизвикваха Светия Израилев!
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 Не си спомнюваха силата на ръката Му В деня, когато ги избави от противника,
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 Как показа в Египет знаменията Си, И чудесата на полето Танис,
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 И превърна вадите им в кръв, И потоците им, та не можаха да пият;
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 Как прати върху тях рояци мухи, които ги изпоядоха, И жаби, които ги изпогубиха,
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 И предаде произведенията им на гъсеници, И трудовете им на скакалци
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 Как порази с град лозята им, И със светкавици черниците им,
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 И предаде на град добитъка им, И стадата им на мълнии;
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 Как изля върху тях пламенния Си гняв, Негодувание, ярост и неволя, - Нашествие на ангелите на злощастието,
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 Изравни пътя за гнева Си, Но пощади от смърт душата им, Но предаде на мор живота им;
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 Как порази всеки първороден заведе ги като стадо в Египет, Първака на силите им в шатрите на Хама,
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 А людете Си изведе като овци и заведе ги като стадо в пустинята,
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 И води ги безопасно, така щото не се бояха, А неприятелите им - морето ги покри;
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 Как ги въведе в светия Си предел. В тая поляна, която десницата Му придоби,
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 И изгони пред тях народите, Та им ги раздели за наследство с въже, И в шатрите им настани Израилевите племена.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 Но въпреки това те изпитваха Всевишния Бог и се бунтуваха против Него, И не пазеха наредбите Му,
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 Но връщаха се назад, и обхождаха се неверно както бащите им; Измятаха се като неверен лък.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 Защото Го разгневиха с високите си места, И с ваяните си идоли Го подбуждаха към ревност.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 Чу Бог и възнегодува, И много се погнуси от Израиля,
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 Тъй че напусна скинията в Сило, Шатъра, който бе поставил между човеците,
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 И предаде на пленение Силата Си, Славата Си в неприятелска ръка.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 Тоже и людете Си предаде на меч, Като се разгневи на наследстовото Си.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Огън пояде момците им, И девиците им не се възпяваха с венчални песни.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Свещениците им паднаха от нож; И вдовиците им не плакаха.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Тогава се събуди Господ като от сън, Като силен мъж, който ободрен от вино, вика;
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 И, като порази враговете Си, отблъсна ги назад, Та ги предаде на вечно посрамяване.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 При това Той се отказа от Иосифовия шатър, И Ефремовото племе не избра;
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 Но избра Юдовото племе, Хълма Сион, който възлюби.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 Съгради светилището Си като небесните възвишения, Като земята, която е утвърдил за винаги.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 Избра и слугата Си Давида, И го взе от кошарите на овците;
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 Отподир дойните овци го доведе За да пасе людете Му Якова и наследството Му Израиля.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 Така той ги пасеше според незлобието на сърцето си, И ги водеше с изкуството на ръцете си.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
