Псалми 74

1 Асафово поучение. Боже, защо си ни отхвърлил за винаги? Защо дими гневът Ти против овците на пасбището Ти?

قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

2 Спомни си за събранието Си, което си придобил от древността, Което си изкусил да бъде племето, което ще имаш за наследство; Спомни си и за хълма Сион, в който си обитавал.

قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

3 Отправи стъпките Си горе към постоянните запустявания, Към всичкото зло, което неприятелят е извършил в светилището.

بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

4 Противниците Ти реват всред местосъбранието Ти; Поставиха своите знамена за знамения.

دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

5 Познати станаха като човеци, които дигат брадва Върху гъсти дървета;

مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

6 И сега всичките му ваяни изделия Те събарят изведнъж с брадви и чукове.

تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

7 Предадоха на огън светилището Ти; Оскверниха обиталището на името Ти като го повалиха на земята.

و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

8 Рекоха в сърцето си: Нека ги изтребим съвсем; Изгориха всичките богослужебни домове по земята.

عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

9 Знамения да се извършат за нас не виждаме; няма вече пророк, Нито има вече между нас някой да знае до кога ще се продължава това.

هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

10 До кога, Боже, противникът ще укорява? До века ли врагът ще хули името Ти?

ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

11 Защо теглиш назад ръката Си, да! десницата Ти? Изтегли я изсред пазухата Си и погуби ги.

چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

12 А Бог е от древността Цар мой, Който изработва избавления всред земята.

ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

13 Ти си раздвоил морето със силата Си; Ти си смазал главите на морските чудовища.

تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

14 Ти си строшил главите на Левиатана, Дал си го за ястие на людете намиращи се в пустинята.

سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

15 Ти си разцепил канари, за да изтичат извори и потоци; Пресушил си реки не пресъхвали.

چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

16 Твой е денят, Твоя е нощта; Ти си приготвил светлината и слънцето.

شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

17 Ти си поставил всичките предели по земята; Ти си направил лятото и зимата.

تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

18 Помни това, че врагът е укорил Господа, И че безумни люде са похулили Твоето име.

ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

19 Не предавай на зверовете душата на гургулицата Си; Не забравяй за винаги живота на Твоите немотни.

قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

20 Зачети завета Си, Защото тъмните места на земята са пълни с жилища на насилие.

گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

21 Угнетеният да се не върне назад посрамен; Сиромахът и немотният да хвалят името Ти.

نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

22 Стани, Боже, защити Своето дело; Помни как всеки ден безумният Те укорява.

ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

23 Не забравяй гласа на противниците Си; Размирството на ония, които се повдигат против Тебе, постоянно се умножава.

فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.