Псалми 44
1 За първия певец. Поучение за Кореевите синове. Боже с ушите си сме чули, нашите бащи са ни разказвали, Какво дело си извършил в техните дни, в древните времена.
Koran lasten opetus, edelläveisaajalle. Jumala! me olemme korvillamme kuulleet, meidän isämme ovat meille luetelleet, mitäs heidän aikanansa ja muinen tehnyt olet.
2 Ти си изгорил с ръката Си народите, а тях си насадил; Съкрушил си племена, а тях си разпространил.
Sinä olet ajanut pakanat pois kädelläs; mutta heidät sinä olet istuttanut siaan: sinä olet kansat kadottanut, mutta heitä sinä olet levittänyt.
3 Защото не завладяха земята със своя меч, Нито тяхната мишца ги спаси, Но Твоята десница и Твоята мишца, и светлостта на Твоето лице, Защото Твоето благоволение беше към тях.
Sillä ei he ole miekallansa maata omistaneet, ja heidän käsivartensa ei auttaneet heitä, vaan sinun oikia kätes ja sinun käsivartes, ja sinun kasvois valkeus; sillä sinä mielistyit heihin.
4 Ти си Цар мой, Боже; Заповядай да стават победи за Якова.
Jumala, sinä olet minun kuninkaani, joka autuuden Jakobille lupaat.
5 Чрез Тебе ще повалим неприятелите си; Чрез Твоето име ще стъпчем ония, които се повдигат против нас.
Sinun kauttas me vihollisemme paiskaamme maahan; sinun nimessäs me tallaamme vastaankarkaajamme.
6 Защото няма да уповавам на лъка си, Нито ще ме избави мечът ми.
Sillä en minä luota joutseeni, eikä miekkani auta minua.
7 Защото Ти си ни избавил от противниците ни, И посрамил си ония, които ни мразят.
Mutta sinä autat meitä vihollisistamme, ja saatat niitä häpiään, jotka meitä vihaavat.
8 С Бога ще се хвалим всеки ден, И името Ти ще славословим до века. (Села)
Jumalasta me kerskaamme joka päivä, ja kiitämme sinun nimeäs ijankaikkisesti, (Sela)
9 Но сега Ти си ни отхвърлил и посрамил, И не излизат вече с нашите войски.
Miksi sinä nyt sysäät meitä pois, ja annat meidän häpiään tulla, etkä lähde meidän sotajoukkomme kanssa?
10 Правиш ни да се върнем назад пред противника; И мразещите ни обират ни за себе си.
Sinä annat meidän paeta vihollistemme edessä, että ne raatelisivat meitä, jotka meitä vihaavat.
11 Предал си ни като овци за ядене, И разпръснал си ни между народите.
Sinä annat meitä syötäviksi niinkuin lampaita, ja hajoitat pakanain sekaan.
12 Продал си Своите люде за нищо. И не си спечелил от цената им.
Sinä myit kansas ilman hintaa, ja et mitään siitä ottanut.
13 Правиш ни за укор на съседите ни, За присмех и поругание на ония, които са около нас.
Sinä panet meitä häpiäksi läsnä-asuvaisillemme, pilkaksi ja nauruksi niille, jotka meidän ympärillämme ovat.
14 Правиш ни за поговорка между народите, За кимване с глава между племената.
Sinä teet meitä sananlaskuksi pakanain seassa, ja että kansat vääntelevät päätänsä meidän tähtemme.
15 Всеки ден позорът ми е пред мене, И срамът на лицето ми ме покрива,
Joka päivä on minun häväistykseni minun edessäni; ja minun kasvoini häpiä peittää minun,
16 Поради гласа на онзи, който укорява и хули, Поради неприятеля, и отмъстителя.
Että minun pitää pilkkaajia ja laittajia kuuleman, ja viholliset ja tylyt kostajat näkemän.
17 Всичко това дойде върху нас; Обаче ние не Те забравихме, Нито станахме неверни на Твоя завет.
Nämät kaikki ovat tulleet meidän päällemme; ja emme sentähden ole sinua unhottaneet, emmekä petollisesti sinun liittoas vastaan tehneet.
18 Сърцето ни не се върна назад, Нито се отклониха стъпките ни от Твоя път,
Ja ei meidän sydämemme takaperin kääntynyt, eikä meidän käymisemme poikennut sinun tiestäs;
19 Макар Ти да си ни съкрушил в пусто място. И да си ни покрил с мрачна сянка.
Ettäs meitä niin löit rikki lohikärmeiden seassa ja peitit meitä kuoleman varjolla.
20 Ако сме забравили името на нашия Бог, Или сме прострели ръцете си към чужд Бог,
Jos me olisimme meidän Jumalamme nimen unhottaneet, ja meidän kätemme nostaneet vieraalle Jumalalle,
21 То не ще ли Бог да издири това? Защото той знае тайните на сърцето.
Eikö Jumala sitä etsisi? vaan hän itse tietää meidän sydämemme pohjan.
22 Не! ние сме убивани заради Тебе цял ден, Считани сме като овци за клане,
Sillä sinun tähtes me surmataan joka päivä: ja me luetaan teuraslampaiksi.
23 Събуди се, Господи, защо спиш? Стани, не ни отхвърляй за винаги.
Herää, Herra, miksis makaat? valvo, ja älä meitä sysää pois kaiketikaan.
24 Защо криеш лицето Си, И забравяш неволята ни и угнетението ни?
Miksis peität kasvos, ja unohdat meidän raadollisuutemme ja ahdistuksemme?
25 Защото душата ни е снишена до пръстта; Коремът ни е прилепен до земята.
Sillä meidän sielumme on painettu alas maahan asti: meidän vatsamme riippuu maassa.
26 Стани да ни помогнеш, И Избави ни заради милосърдието Си.
Nouse, auta meitä, ja lunasta meitä laupiutes tähden!
