Псалми 22
1 За първия певец по “Кошутата на зората”. Давидов псалом. Боже мой, Боже мой, защо си ме оставил? Защо стоиш далеч и не ми помагаш, Нито внимаваш на думите на охкането ми?
Müzik şefi için - “Tan Geyiği” makamında - Davut'un mezmuru Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?
2 Боже мой, викам денем, но не отговаряш, И нощем, но нямам отдих.
Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.
3 Но Ти си Светият, Който си възцарен между Израилевите хваления.
Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin.
4 На тебе уповаваха бащите ни Уповаваха, и Ти ги избави,
Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.
5 Към Тебе извикаха, и бяха избавени; На Тебе уповаваха, и не се посрамиха.
Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.
6 А аз съм червей, а не човек, Укоряван от човеците, и презрян от людете.
Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
7 Всички, които ме гледат, ругаят ме, Отварят устните си, кимват с глава и казват:
Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,
8 Той упова на Господа: нека го избави; Нека го избави понеже има благоволение в него.
“Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”
9 Но Ти си, Който си ме извадил из утробата; Ти си ме научил да уповавам като бях на майчините си гърди,
Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.
10 На Тебе бях оставен от рождението си; От утробата на майка ми Ти си мой Бог.
Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.
11 Да се не отдалечиш от мене; защото скръбта е близо, Понеже няма помощник.
Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.
12 Много юнци ме обиколиха; Силни васански бикове ме окръжиха.
Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.
13 Отвориха срещу мене устата си, Като лъв, който граби и реве.
Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.
14 Разлях се като вода, И разглобиха се всичките ми кости; Сърцето ми стана като восък, Разтопява се всред вътрешностите ми.
Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
15 Силата ми изсъхна като черепка, И езикът ми прилепна за челюстите ми; И Ти си ме свел в пръстта на смъртта.
Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.
16 Защото кучета ме обиколиха; Тълпа от злодейци ме окръжи; Прободоха ръцете ми и нозете ми.
Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.
17 Мога да преброя всичките си кости, Хората се взират в мене и ме гледат.
Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.
18 Разделиха си дрехите ми, И за облеклото ми хвърлиха жребие.
Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.
19 Но Ти, Господи, да се не отдалечиш; Ти, сило моя, побързай да ми помогнеш.
Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!
20 Избави от меча душата ми, Живота ми от силата на кучето.
Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!
21 Избави ме от устата на лъва И от роговете не дивите волове. Ти си ме послушал!
Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!
22 Ще възвестявам името Ти на братята си; Всред събранието ще Те хваля.
Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:
23 Вие, които се боите от Господа, хвалете Го; Цяло Яковово потомство славете Го; И бойте Му се, всички вие от Израилевото потомство.
Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin!
24 Защото не е презрял и не се е отвърнал от скръбта на оскърбения, Нито е скрил лицето Си от него; Но послуша, когато извика той към Него.
Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.
25 От Тебе е гдето принасям хваление в голямото събрание: Ще изпълня обреците си пред ония, които Му се боят.
Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.
26 Смирените ще ядат и ще се наситят; Ще хвалят Господа ония, които Го търсят; Сърцето ви нека живее вечно.
Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!
27 Ще си спомнят и ще се обърнат към Господа Всичките земни краища, И ще се покланят пред Тебе Всичките племена на народите;
Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak.
28 Защото царството е на Господа, И То владее над народите.
Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir.
29 Ще ядат и ще се поклонят всичките богати на земята; Пред Него ще се преклонят всички, които слизат в пръстта; А онзи, който не може да запази живота си,
Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde.
30 Неговото потомство ще Му слугува; Ще се приказва за Господа на идното поколение.
Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.
31 Ще дойдат и ще известят правдата Му На люде, които ще се родят, казвайки, че Той е сторил това.
O'nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.
