Псалми 2
1 Защо се разоряват народите, И племената намислюват суета?
Miksi pakanat kiukuitsevat, ja kansat turhia ajattelevat?
2 Опълчват се земните царе, И управниците се наговарят заедно, Против Господа и против Неговия помазаник, като казват:
Maan kuninkaat hankitsevat itseänsä, ja päämiehet keskenänsä neuvoa pitävät Herraa ja hänen voideltuansa vastaan.
3 Нека разкъсаме връзките им, И нека отхвърлим от себе си въжетата им.
Katkaiskaamme heidän siteensä, ja heittäkäämme meistä pois heidän köytensä.
4 Тоя, Който седи на небесата, ще се смее; Господ ще им се поругае.
Mutta joka taivaissa asuu, nauraa heitä: Herra pilkkaa heitä.
5 Това ще им продума в гнева Си, И в тежкото Си негодувание ще ги смути, казвайки:
Kerran hän puhuu heille vihoissansa, ja hirmuisuudessansa peljättää heitä.
6 Но Аз поставих Царя Си На Сион, светия Мой хълм.
Mutta minä asetin kuninkaani Zioniin, pyhälle vuorelleni.
7 Аз ще изявя постановлението; Господ ми каза: Ти си Мой Син; Аз днес те родих.
Minä tahdon saarnata senkaltaisesta säädystä, josta Herra minulle sanoi: Sinä olet minun poikani, tänäpänä minä sinun synnytin.
8 Поискай от Мене и Аз ще ти дам народите за твое наследство, И земните краища за твое притежание.
Ano minulta, niin minä annan pakanat perinnökses ja maailman ääret omakses.
9 Ще ги съкрушиш с желязна тояга, Ще ги строшиш като грънчарски съд.
Sinun pitää särkemän heitä rautaisella valtikalla, ja niinkuin savisen astian heitä murentaman.
10 Сега, прочее, вразумете се, о царе; Научете се земни съдии.
Nyt te kuninkaat, siis ymmärtäkäät, ja te maan tuomarit, antakaat teitänne kurittaa.
11 Слугувайте на Господа със страх, И радвайте се с трепет.
Palvelkaat Herraa pelvossa, ja iloitkaat vavistuksessa.
12 Целувайте Избраника, за да се не разгневи, Та погинете в пътя; Защото скоро ще пламне Неговият гняв. Блажени са всички, които се надяват на Него.
Antakaat suuta pojalle, ettei hän vihastuisi, ja te hukkuisitte tiellä; sillä hänen vihansa syttyy pian. Mutta autuaat ovat kaikki ne, jotka häneen uskaltavat.
