Псалми 147
1 Хвалете Господа; защото е добро нещо да пеем хваления на нашия Бог, Защото е приятно, и хвалението е прилично.
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 Господ гради Ерусалим, Събира Израилевите заточеници.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 Изцелява съкрушените в сърце И превързва скърбите им.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 Изброява числото на звездите. Нарича ги всички по име.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Велик е нашият Господ, и голяма и силата Му; Разумът Му е безпределен.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 Господ укрепва кротките, А нечестивите унижава до земята.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Пейте Господу и благодарете Му. Пейте хваления с арфа на нашия Бог.
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 Който покрива небето с облаци, Приготвя дъжд за земята, И прави да расте трева по планините;
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 Който дава храна на животните И на гарвановите пилета, които пиукат.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Не се удоволствува в силата на коня, Нито има благоволение в краката на мъжете.
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 Господ има благоволение в ония, които Му се боят, В ония, които уповават на Неговата милост.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Слави Господа, Ерусалиме; Хвали твоя Бог, Сионе;
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 Защото Той закрепява лостовете на твоите порти, Благославя чадата ти всред тебе.
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Установява мир в твоите предели, Насища те с най изрядната пшеница.
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Изпраща заповедтта Си по земята; Словото Му тича много бърже;
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Дава сняг като вълна, Разпръсва сланата като пепел,
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 Хвърля леда си като уломъци; Пред мраза Му кой може устоя?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 Пак изпраща словото Си и ги разтопява; Прави вятъра си да духа, и водите текат.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Възвестява словото Си на Якова, Повеленията Си и съдбите Си на Израиля.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 Не е постъпил така с никой друг народ; И те не са познали съдбите Му. Алилуя!
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
