Псалми 137

1 При реките на Вавилона, там седнахме, Да! плакахме, когато си спомняхме за Сиона;

Junto aos rios da Babilônia nos sentamos e choramos, enquanto nos lembramos de Sião.

2 На върбите всред него Окачихме арфите си.

Sobre os salgueiros que há no meio dela penduramos nossas harpas.

3 Защото там ония, които ни бяха пленили, Поискаха от нас да пеем думи; И ония, които ни бяха запустили, поискаха веселие, казвайки: Попейте ни от сионските песни.

Porque ali os que tinham nos capturado nos pediam letras de canções, e os que nos destruíram, que [os] alegrássemos, [dizendo]: Cantai para nós [algumas] das canções de Sião.

4 Как да пеем песента Господна В чужда земя?

Como cantaríamos canções do SENHOR em terra estrangeira?

5 Ако те забравя, Ерусалиме, Нека забрави десницата ми изкуството си!

Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, que minha mão direita se esqueça [de sua habilidade].

6 Нека се залепи езикът ми за небцето ми, ако не те помня, Ако не предпочета Ерусалим пред главното си веселие.

Que minha língua grude no céu da boca se eu não me lembrar de ti, se eu não pôr Jerusalém acima de todas as minhas alegrias.

7 Помни, Господи, против едомците Деня на разорението на Ерусалим, когато казваха: Съсипете, съсипете го до основата му!

Lembra-te, SENHOR, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Arruinai [-a], arruinai [-a], até ao seus fundamentos!

8 Дъщерьо вавилонска, която ще бъдеш запустена, Блазе на онзи, който ти въздаде За всичко що си сторила нам!

Ah filha de Babilônia, que serás destruída! Bem-aventurado a quem te retribuir o que fizeste conosco.

9 Блазе на онзи, който хване и разбие о камък Малките ти деца!

Bem-aventurado aquele que tomar dos teus filhos, e [lançá-los] contra as pedras.