Псалми 109

1 За първия певец. Давидов псалом. Недей мълча, Боже, хвало моя;

Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Dio della mia lode, non tacere,

2 Защото нечестиви уста и уста коварни се отвориха срещу мене, Говориха против мене с лъжлив език;

perché la bocca dell’empio e la bocca di frode si sono aperte contro di me; hanno parlato contro di me con lingua bugiarda.

3 Обиколиха ме тъй също с думи на омраза, И воюват против мене без причина.

M’hanno assediato con parole d’odio, e m’hanno fatto guerra senza cagione.

4 За отплата на любовта ми те ми станаха противници; Но аз все съм на молитва.

Invece dell’amore che porto loro, mi sono avversari, ed io non faccio che pregare.

5 И въздадоха ми зло за добро, И омраза за любовта ми.

Essi m’hanno reso male per bene, e odio per il mio amore.

6 Господи, постави нечестив човек над него. И противник нека стои отдясно му.

Costituisci un empio su di lui, si tenga alla sua destra un avversario.

7 Когато се съди, нека излезе виновен. И молитвата му нека стане грях.

Quando sarà giudicato, esca condannato, e la sua preghiera gli sia imputata come peccato.

8 Дните му нека бъдат малко; Друг нека вземе чина му.

Siano i suoi giorni pochi: un altro prenda il suo ufficio.

9 Децата му нека бъдат сираци, И жена му вдовица,

Siano i suoi figliuoli orfani e la sua moglie vedova.

10 Децата му нека се скитат винаги и станат просяци, И далеч от развалените си жилища нека просят хляб.

I suoi figliuoli vadan vagando e accattino, e cerchino il pane lungi dalle loro case in rovina.

11 Лихоимецът нека впримчи целият му имот, И чужденци нека разграбват трудовете му.

Getti l’usuraio le sue reti su tutto ciò ch’egli ha, e gli stranieri faccian lor preda delle sue fatiche.

12 Да няма кой да простре милост към него, Нито кой да пожали сирачетата му.

Nessuno estenda a lui la sua benignità, e non vi sia chi abbia pietà de’ suoi orfani.

13 Внуците му нека бъдат отсечени, В идното поколение нека се изличи името им.

La sua progenie sia distrutta; nella seconda generazione sia cancellato il loro nome!

14 Нека се помни пред Господа беззаконието на бащите му, И грехът на майка му нека се не изличи;

L’iniquità dei suoi padri sia ricordata dall’Eterno, e il peccato di sua madre non sia cancellato.

15 Нека бъдат винаги пред Господа За да отсече помена им от земята,

Sian quei peccati del continuo davanti all’Eterno, e faccia egli sparire dalla terra la di lui memoria,

16 Защото той си науми да показва милост, Но преследваше немотния и беден човек, И съкрушения в сърце, за да ги умъртви.

perch’egli non si è ricordato d’usar benignità, ma ha perseguitato il misero, il povero, il tribolato di cuore per ucciderlo.

17 Да! той обича да проклина, и проклетията го стигна; Не му беше драго да благославя, и благословението се отдалечи от него.

Egli ha amato la maledizione, e questa gli è venuta addosso; non si è compiaciuto nella benedizione, ed essa si tien lungi da lui.

18 Да: той обичаше проклетията като своя дреха; И тя влезе като вода във вътрешностите му, И като масло в костите му.

S’è vestito di maledizione come della sua veste, ed essa è penetrata come acqua, dentro di lui, e come olio, nelle sue ossa.

19 Нека му стане като дрехата, в която се увива, И като пояса, с който постоянно се опасва.

Siagli essa come un vestito di cui si cuopra, come una cintura di cui sia sempre cinto!

20 Това нека бъде въздаянието на противниците ми от Господа, И ония, които говорят зло против душата ми.

Tal sia, da parte dell’Eterno, la ricompensa dei miei avversari, e di quelli che proferiscono del male contro l’anima mia.

21 А Ти, Иеова Господи, застъпвай се за мене заради името Си; Понеже Твоята милост е блага, избави ме,

Ma tu, o Eterno, o Signore, opera in mio favore, per amor del tuo nome; poiché la tua misericordia è buona, liberami,

22 Защото съм сиромах и немотен, И сърцето ми е наранено дълбоко в мене.

perché io son misero e povero, e il mio cuore è piagato dentro di me.

23 Преминал съм като уклонила се сянка по слънчев часовник; Изхвърлен съм като скакалец.

Io me ne vo come l’ombra quando s’allunga, sono cacciato via come la locusta.

24 Колената ми се клатят от пост; И снагата ми губи тлъстината си.

Le mie ginocchia vacillano per i miei digiuni, e la mia carne deperisce e dimagra.

25 И аз им станах за укор; Като ме гледат кимат с глава.

Son diventato un obbrobrio per loro; quando mi vedono, scuotono il capo.

26 Помогни ми, Господи Боже мой, Избави ме според милостта си,

Aiutami, o Eterno, mio Dio, salvami secondo la tua benignità,

27 За да познаят, че това е твоята ръка, Че Ти си сторил това, Господи.

e sappiano essi che questo è opera della tua mano, che sei tu, o Eterno, che l’hai fatto.

28 Те нека кълнат, а Ти благославяй; Когато станат те ще се посрамят, а Твоят слуга ще се весели.

Essi malediranno, ma tu benedirai; s’innalzeranno e resteran confusi, ma il tuo servitore si rallegrerà.

29 Нека се облекат противниците ми с позор, И нека се покрият със срама си като с дреха.

I miei avversari saranno vestiti di vituperio e avvolti nella loro vergogna come in un mantello!

30 И аз ще благодаря много на Господа с устата си, Да! между множеството ще Го хваля;

Io celebrerò altamente l’Eterno con la mia bocca, lo loderò in mezzo alla moltitudine;

31 Защото Той стои отдясно на немотния За да го избавя от ония, които съдят душата му.

poiché egli sta alla destra del povero per salvarlo da quelli che lo condannano a morte.