Псалми 104
1 Благославяй, душе моя, Господа. Господи Боже мой, Ти си твърде велик С блясък и величие си облечен,
| ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی! |
2 Ти, Който се обличаш със светлина като с дреха, И простираш небето като завеса;
| تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای |
3 Който устрояваш високите Си обиталища над водите, Правиш облаците Своя колесница И вървиш с крилата на вятъра;
| و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی. |
4 Който правиш ангелите Си силни като ветровете. И слугите Си като огнения пламък;
| بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو. |
5 Който си положил земята на основата й, За да се не поклати за вечни времена.
| ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود. |
6 Покрил си я с морето като с дреха; Водите застанаха над планините.
| دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند. |
7 От Твоето смъмряне те побягнаха, От гласа на гърма Ти се спуснаха на бяг
| اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند. |
8 Издигаха се планините, снишаваха се долините. На мястото, което беше определил за тях.
| به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند. |
9 Положил си предел на водите, за да не могат да преминат, Нито да се върнат пак да покрият земята.
| برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند. |
10 Ти си, Който изпращаш извори в доловете За да текат между планините.
| در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود. |
11 Напояват всичките полски зверове; С тях дивите осли утоляват жаждата си:
| تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند. |
12 При тях небесните птици обитават И пият между клончетата.
| پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند. |
13 Ти си, Който поиш планините от високите Си обиталища, Тъй щото от плода на Твоите дела се насища земята;
| از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود. |
14 Правиш да никне трева за добитъка, И зеленчук за потреба на човека, За да изважда храна от земята,
| تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی. |
15 И вино, което весели сърцето на човека, И прави да лъщи лицето му повече от дървено масло, И хляб, който уякчава сърцето на човека.
| تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد. |
16 Великолепните дървета се наситиха, Ливанските кедри, които Господ е насадил,
| درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند. |
17 Гдето птиците си свиват гнезда, И елхите са жилище на щърка;
| مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر. |
18 Високите планини са на дивите кози, Канарите са прибежище на дивите зайци.
| کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان. |
19 Той е определил луната, за да показва времената; Слънцето знае кога да залязва.
| ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها. |
20 Спущаш тъмнина, и настава нощ, Когато всичките горски зверове се разхождат.
| به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند. |
21 Лъвчетата реват за лов, И търсят от Бога храна.
| شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند. |
22 Изгрее ли слънцето, те си отиват И лягат в рововете си.
| هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند. |
23 Човек излиза на работата си И на труда си до вечерта.
| آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند. |
24 Колко са многовидни Твоите дела, Господи! С мъдрост си направил всичките; Земята е пълна с твоите творения.
| خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است. |
25 Ето голямото и пространно море, Гдето има безбройни пълзящи животни, Животни малки и големи.
| در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند. |
26 Там плуват корабите; Там е и чудовището, което си създал да играе в него.
| کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند. |
27 Всички тия от Тебе очакват Да им дадеш на време храната.
| تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی. |
28 Каквото им даваш те го събират; Отваряш ръката Си, и те се насищат с блага,
| تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی. |
29 Скриеш ли лицето Си, те се смущават; Прибираш ли лъха им, те умират И връщат се в пръстта си.
| هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند. |
30 Изпращаш ли Духа Си, те се създават; И подновяваш лицето на земята.
| اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند. |
31 Нека трае до века славата Господна; Нека се радва в делата Си Господ,
| شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد. |
32 Който, кога гледа на земята, тя трепери, Кога се допира до планините, те димят.
| خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود. |
33 Ще пея Господу докато съм жив; Ще славословя моя Бог докле съществувам.
| تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود. |
34 Да Му бъде приятно моето размишление; Аз ще се веселя в Господа.
| باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است. |
35 Нека се довършат грешните от земята, И нечестивите да ги няма вече. Благославяй, душе моя, Господа. Алилуя.
| باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند! |
