< Псалми 102 >

1 Молитва на скърбящия, когато тъжи и излива жалбата си пред Господа. Господи, послушай молитвата ми, И викът ми нека стигне до Тебе.
دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!
2 Не скривай лицето Си от мене; В деня на утеснението ми приклони ухото Си към мене; В деня, когато Те призова, послушай ме незабавно.
وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!
3 Защото дните ми изчезват като дим, И костите ми изгарят като огнище.
عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.
4 Поразено е сърцето ми и изсъхнало като трева, Защото забравям да ям хляба си.
دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.
5 Поради гласа на охкането ми Костите ми се прилепват за кожата ми.
با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.
6 Приличам на пеликан в пустиня, Станал съм като бухал в развалини.
همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.
7 Лишен от сън станал съм като врабче Усамотено на къщния покрив.
مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.
8 Всеки ден ме укоряват неприятелите ми; Ония, които свирепеят против мене проклинат с името ми.
هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.
9 Защото ядох пепел като хляб, И смесих питието си със сълзи,
به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.
10 Поради негодуванието Ти и гнева Ти; Защото, като си ме дигнал, си ме отхвърлил
11 Дните ми са като уклонила се сянка по слънчев часовник, И аз изсъхвам като трева.
عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.
12 Но Ти, Господи, до века седиш Цар, И споменът Ти из род в род.
اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.
13 Ти ще станеш и ще се смилиш за Сион; Защото е време да му покажеш милост. Да! определеното време дойде.
تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.
14 Защото слугите Ти копнеят за камъните му, И милеят за пръстта му.
بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!
15 И тъй, народите ще се боят от името Господно, И всичките земни царе от славата Ти.
قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.
16 Защото Господ е съградил Сион, Той се е явил в славата Си,
او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.
17 Той е погледнал благосклонно на молитвата на лишените, И не е презрял молбата им.
به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.
18 Това ще се напише на за бъдещето поколение; И люде, които ще се създадат, ще хвалят Господа.
آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:
19 Защото Той надникна от Своята света височина, От небето Господ погледна на земята,
«خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»
20 За да чуе въздишките на затворените, Да освободи осъдените на смърт;
21 За да възвестят името на Господа в Сион, И хвалата Му в Ерусалим,
بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.
22 Когато се съберат заедно племената и царствата За да слугуват на Господа.
23 Той намали силата ми всред пътя; Съкрати дните ми.
خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.
24 Аз рекох: Да ме не грабнеш, Боже мой, в половината на дните ми;
ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!
25 Отдавна Ти, Господи, си основал земята, И дело на твоите ръце са небесата.
تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.
26 Те ще изчезнат, а Ти ще пребъдваш; Да! Те всички ще овехтеят като дреха; Като облекло ще ги смениш, и ще бъдат изменени.
آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.
27 Но Ти си същият, И Твоите години няма да се свършат.
اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.
28 Чадата на слугите Ти ще се установят, И потомството им ще се утвърди пред Тебе.
فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

< Псалми 102 >