Притчи 8
1 Не вика ли мъдростта? И разум не издава ли гласа си?
Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
2 Тя стои по високите места край пътя, На кръстопътя;
Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
3 Възгласява на портите, при входа на града, При входа на вратите:
Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
4 Към вас, човеци, викам, И гласът ми е към човешките чада.
«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
5 Вие, глупави, разберете благоразумие, И вие, безумни, придобивайте разумно сърце
Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
6 Послушайте, защото ще говоря хубави неща. И ще отворя устните си да произнеса правото.
Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
7 Защото езикът ми ще изговори истина. И нечестието е мерзост за устните ми.
Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
8 Всичките думи на устата ми са справедливи, Няма в тях нищо лъжливо или опако.
Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
9 Те всички са ясни за разумния човек, И прави за тия, които намират знание.
Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
10 Приемете поуката ми, а не сребро, И по-добре знание, нежели избрано злато.
Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
11 Защото мъдростта е по-добра от скъпоценни камъни, И всичко желателно не се сравнява с нея.
Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
12 Аз, мъдростта, обитавам с благоразумието, И издирвам знание на умни мисли.
Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
13 Страх от Господа е да се мрази злото. Аз мразя гордост и високоумие, Лош път и опаки уста.
Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
14 У мене е съветът и здравомислието; Аз съм разум; у мен е силата.
Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
15 Чрез мене царете царуват И началниците узаконяват правда.
Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
16 Чрез мене князете началствуват, Тоже и големците и всичките земни съдии.
Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
17 Аз любя ония, които ме любят, И ония, които ме търсят ревностно, ще ме намерят.
Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
18 Богатството и славата са с мене; Да! трайният имот и правдата.
Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
19 Плодовете ми са по-добри от злато, даже от най-чисто злато, И приходът от мене от избрано сребро.
Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
20 Ходя по пътя на правдата. Всред пътеките на правосъдието,
Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
21 За да направя да наследят имот тия, които ме любят, И за да напълня съкровищницата им.
Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
22 Господ ме създаде като начало на пътя Си, Като първо от древните Си дела.
Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
23 От вечността бях създадена от начало, Преди създаването на земята.
Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
24 Родих се, когато нямаше бездните, Когато нямаше извори изобилващи с вода.
Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
25 Преди да се поставят планините, Преди хълмовете аз бях родена,
Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
26 Докато Господ още беше направил земята, нито полетата, Нито първите буци пръст на света.
Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
27 Когато приготовляваше небето, аз бях там, когато разпростираше свод над лицето на бездната.
Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
28 Когато закрепваше облаците горе, Когато усилваше изворите на бездната,
Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
29 Когато налагаше закона Си на морето, Щото водите да не престъпват повелението Му, Когато нареждаше основите на земята.
Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
30 Тогава аз бях при Него, като майсторски работник, И всеки ден се наслаждавах, Веселях се винаги пред Него.
Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
31 Веселях се на обитаемата Му земя; И наслаждението ми бе с човешките чада.
Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
32 Сега, прочее, послушайте ме, о, чада, Защото блажени са ония, които пазят моите пътища.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
33 Послушайте поука, Не я отхвърляйте и станете мъдри.
Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
34 Блажен тоя човек, който ме слуша, Като бди всеки ден при моите порти, И чака при сълбовете на вратата ми,
Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
35 Защото който ме намери намира живот, И придобива благоволение от Господа;
Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
36 А който ме пропуска онеправдава своята си душа; Всички, които мразят мене, обичат смъртта.
Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
