Притчи 5
1 Сине мой, внимавай в мъдростта ми. Приклони ухото си към разума ми
| ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر، | ۱ |
2 За да опазиш разсъдливост, И устните ти да пазят знание.
| تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد. | ۲ |
3 Защото от устните на чуждата жена капе мед. И устата й са по-меки от дървено масло;
| زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است. | ۳ |
4 Но сетнините й са горчиви като пелин, Остри като изострен от двете страни меч.
| لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم. | ۴ |
| پایهایش به موت فرو می‌رود، وقدمهایش به هاویه متمسک می‌باشد. (Sheol h7585) | ۵ |
6 Тъй че тя никога не намира пътя на живота; Нейните пътеки са непостоянни, и тя не знае на къде водят.
| به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند. | ۶ |
7 Прочее, чада, слушайте мене, И не отстъпвайте от думите на устата ми.
| و الان‌ای پسرانم مرابشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید. | ۷ |
8 Отдалечи пътя си от нея. И не се приближавай до вратата на къщата й,
| طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه اونزدیک مشو. | ۸ |
9 Да не би да дадеш жизнеността си на други. И годините си на немилостивите;
| مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم کیشان. | ۹ |
10 Да не би да се наситят чужди от имота ти, И трудовете ти да отидат в чужд дом;
| و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود. | ۱۰ |
11 А ти да охкаш в сетнините си, Когато месата ти и тялото ти се изнурят,
| که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد، | ۱۱ |
12 И да казваш: Как можах да намразя поуката, И сърцето ми да презре изобличението,
| و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد، | ۱۲ |
13 И аз да не послушам гласа на учителите си, Нито да приклоня ухото си към наставниците си;
| و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم. | ۱۳ |
14 Малко остана да изпадна във всяко зло Всред събранието и множеството.
| نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت. | ۱۴ |
15 Пий вода от своята си щерна, И оная, която извира от твоя кладенец
| آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش. | ۱۵ |
16 Вън ли да се изливат изворите ти, И водни потоци по улиците?
| جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام، | ۱۶ |
17 Нека бъдат само на тебе, А не на чужди заедно с тебе.
| و از آن خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آن غریبان با تو. | ۱۷ |
18 Да бъде благословен твоят извор, И весели се с жената на младостта си.
| چشمه تو مبارک باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش، | ۱۸ |
19 Тя да ти бъде като любезна кошута и мила сърна: Нейните гърди да те задоволяват във всяко време; И възхищавай се винаги от нейната любов
| مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرم سازد، و از محبت او دائم محفوظ باش. | ۱۹ |
20 Понеже, сине мой, защо да се възхищаваш от чужда жена, И да прегръщаш обятията на чужда жена?
| لیکن‌ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر‌گیری؟ | ۲۰ |
21 Защото пътищата на човека се пред очите на Господа, И Той внимателно измерва всичките му пътеки.
| زیراکه راههای انسان در مدنظر خداوند است، وتمامی طریقهای وی را می‌سنجد. | ۲۱ |
22 Нечестивият ще бъде хванат от собствените си беззакония, И с въжетата на своя грях ще бъде държан.
| تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود. | ۲۲ |
23 Той ще умре от своето отказване от поука; И от голямото си безумие ще се заблуди.
| او بدون ادب خواهد مرد، و به کثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید. | ۲۳ |
