Притчи 5
1 Сине мой, внимавай в мъдростта ми. Приклони ухото си към разума ми
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 За да опазиш разсъдливост, И устните ти да пазят знание.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 Защото от устните на чуждата жена капе мед. И устата й са по-меки от дървено масло;
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 Но сетнините й са горчиви като пелин, Остри като изострен от двете страни меч.
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 Тъй че тя никога не намира пътя на живота; Нейните пътеки са непостоянни, и тя не знае на къде водят.
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 Прочее, чада, слушайте мене, И не отстъпвайте от думите на устата ми.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Отдалечи пътя си от нея. И не се приближавай до вратата на къщата й,
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 Да не би да дадеш жизнеността си на други. И годините си на немилостивите;
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 Да не би да се наситят чужди от имота ти, И трудовете ти да отидат в чужд дом;
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 А ти да охкаш в сетнините си, Когато месата ти и тялото ти се изнурят,
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 И да казваш: Как можах да намразя поуката, И сърцето ми да презре изобличението,
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 И аз да не послушам гласа на учителите си, Нито да приклоня ухото си към наставниците си;
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 Малко остана да изпадна във всяко зло Всред събранието и множеството.
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Пий вода от своята си щерна, И оная, която извира от твоя кладенец
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 Вън ли да се изливат изворите ти, И водни потоци по улиците?
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Нека бъдат само на тебе, А не на чужди заедно с тебе.
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Да бъде благословен твоят извор, И весели се с жената на младостта си.
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 Тя да ти бъде като любезна кошута и мила сърна: Нейните гърди да те задоволяват във всяко време; И възхищавай се винаги от нейната любов
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 Понеже, сине мой, защо да се възхищаваш от чужда жена, И да прегръщаш обятията на чужда жена?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 Защото пътищата на човека се пред очите на Господа, И Той внимателно измерва всичките му пътеки.
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 Нечестивият ще бъде хванат от собствените си беззакония, И с въжетата на своя грях ще бъде държан.
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 Той ще умре от своето отказване от поука; И от голямото си безумие ще се заблуди.
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
