Притчи 17

1 По-добре сух залък и мир с него, Нежели къща пълна с пирования и разпра с тях.

خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذای شاهانه در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد.

2 Благоразумен слуга ще владее над син, който докарва срам, И ще вземе дял от наследствотото между братята.

بردهٔ دانا بر پسر شرور ارباب خود تسلط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد شریک خواهد شد.

3 Горнилото е за среброто и пещта за златото, А Господ изпитва сърцата.

طلا و نقره را آتش می‌آزماید و دل انسان را خدا.

4 Злосторникът слуша беззаконните устни, И лъжецът дава ухо на лошия език.

آدم بدکار از همنشینی با آدمهای بد لذت می‌برد و آدم دروغگو از همنشینی با اشخاص دروغگو.

5 Който се присмива на сиромаха, нанася позор на Създателя му, И който се радва на бедствия, няма да остане ненаказан.

مسخره کردن فقرا به منزلهٔ مسخره کردن خدایی است که ایشان را آفریده است. کسانی که از غم و بدبختی دیگران شاد می‌شوند بی‌سزا نخواهند ماند.

6 Чада на чада са венец на старците, И бащите са слава на чадата им.

تاج افتخار پیران نوه‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، پدران ایشان.

7 Хубава реч не подхожда на безумния, - Много по-малко лъжливи устни на началника.

شخص نجیب هرگز دروغ نمی‌گوید و آدم نادان هرگز سخن با ارزش بر زبان نمی‌آورد.

8 Подаръкът е като скъпоценен камък в очите на притежателя му; дето и да бъде обърнат той се показва изящен.

رشوه در نظرِ دهندهٔ آن مثل سنگ جادوست که او را در هر کاری موفق می‌سازد.

9 Който покрива престъпление търси любов, А който многодумствува за работата разделя най-близки приятели.

کسی که اشتباهات دیگران را می‌پوشاند محبت ایجاد می‌کند، اما آدمی که آنها را افشا می‌کند باعث جدایی دوستان می‌گردد.

10 Изобличението прави повече впечатление на благоразумния, Нежели сто бича на безумния.

یک ملامت به شخص فهیم اثرش بیشتر است از صد ضربه شلّاق به آدم نادان.

11 Злият човек търси само бунтове, Затова жесток пратеник е изпратен против него.

بدکاران فقط در پی یاغیگری هستند، اما مأمور بی‌رحم سراغشان خواهد رفت.

12 По-добре да срещне някого мечка лишена от малките си, Отколкото безумен човек в буйството му.

روبرو شدن با ماده خرسی که بچه‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبرو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.

13 Който въздава зло за добро, Злото не ще се отдалечи от дома му.

اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد.

14 Започването на разпрата е като, кога някой отваря път на вода, Затова остави препирнята преди да има каране.

شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سد آب است، پس جر و بحث را ختم کن پیش از آنکه به دعوا منجر شود.

15 Който оправдава нечестивия и който осъжда праведния. И двамата са мерзост за Господа.

خداوند از کسانی که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند متنفر است.

16 Що ползват парите в ръката на безумния, за да купи мъдрост, Като няма ум?

صرف پول برای آموزش آدم نادان بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.

17 Приятел обича всякога И е роден, като брат за във време на нужда.

دوست واقعی در هر موقعیتی محبت می‌کند و برادر برای کمک به هنگام گرفتاری تولد یافته است.

18 Човек без разум дава ръка И става поръчител на ближния си.

فقط شخص کم‌عقل است که ضامن شخص دیگری می‌شود.

19 Който обича препирни обича престъпления, И който построи високо вратата си, търси пагуба.

شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد.

20 Който има опако сърце не намира добро, И който има извратен език изпада в нечестие.

شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار در دام بلا گرفتار خواهد گردید.

21 Който ражда безумно чадо ще има скръб, И бащата на глупавия няма радост.

فرزند نادان مایهٔ غم و غصهٔ والدینش می‌باشد.

22 Веселото сърце е благотворно лекарство, А унилият дух изсушава костите.

شادی دل مانند دارو شفابخش است اما روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.

23 Нечестивият приема подарък изпод пазуха, За да изкриви пътищата на правосъдието.

آدم بدکار پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود.

24 Мъдростта е пред лицето на разумния, А очите на безумния са към краищата на земята.

هدف مرد دانا تحصیل حکمت است، اما شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد.

25 Безумен син е тъга на баща си И горест на тая която го е родила.

پسر نادان مایهٔ غصهٔ پدر و تلخکامی مادر است.

26 Не е добре да се глобява праведния, Нито да се бие благородния, за справедливостта им.

مجازات کردن نیکان و تنبیه نمودن اشخاص نجیب به خاطر صداقتشان، کار نادرستی است.

27 Който щади думите си е умен, И търпеливият човек е благоразумен.

شخص دانا پرحرفی نمی‌کند و آدم فهمیده آرام و صبور است.

28 Даже и безумният, когато мълчи, се счита за мъдър, И когато затваря устата си се счита за разумен.

آدم نادان نیز اگر سکوت کند و حرف نزند او را دانا و فهیم می‌شمارند.