Притчи 14
1 Всяка мъдра жена съгражда дома си, А безумната го събаря със собствените си ръце.
Hikmətli qadın evini qurar, Səfeh qadın onu öz əli ilə uçurar.
2 Който ходи в правотата си, бои се от Господа: Но опакият в пътищата си Го презира.
Düz yol tutan Rəbdən qorxar, Yolunu azan Ona xor baxar.
3 В устата на безумния има пръчка за гордостта му, А устните на мъдрите ще ги пазят.
Səfeh lovğa sözlərinə görə kötək qazanar, Hikmətlinin dili onu qoruyar.
4 Дето няма волове, яслите са чисти, Но в силата на воловете е голямото изобилие.
Öküz olmayan yerdə axur təmiz olar, Amma bol məhsul öküzün gücü ilə yaranar.
5 Верният свидетел няма да лъже, А лъжливият свидетел издиша лъжи.
Doğru şahid yalan deməz, Yalançı şahid yalandan üzə durar.
6 Присмивателят търси мъдрост и нея намира, А за разумният учението е лесно.
Rişxəndçi hikmət axtaranda onu tapmaz, Dərrakəli adama bilik tapmaq asan olar.
7 Отмини безумния човек Щом си узнал, че той няма разумни устни.
Axmağın qarşısından çəkil, Onun dilində ağıllı söz tapmazsan.
8 Мъдростта на благоразумния е да обмисля пътя си, А глупостта на безумните е да заблуждават.
Uzaqgörən hikməti ilə öz yolunu anlar, Axmaq səfehliyi ilə öz-özünü aldadar.
9 Приносът за грях се присмива на безумните, А между праведните има Божие благоволение.
Səfehlər günaha rişxənd edər, Əməlisalehlər bir-birini məmnun edər.
10 Сърцето познава своята си горест И чужд не участвува в неговата радост.
Ürək öz dərdini bilər, Özgələr onun sevincinə şərik olmaz.
11 Къщата на нечестивите ще се събори, Но шатърът на праведните ще благоденствува.
Şərin evi tar-mar olar, Əməlisalehlərin yurdu çiçək açar.
12 Има път, който се вижда прав на човека, Но краят му е пътища към смърт.
Yol var ki, insanın qarşısında düz görünür, Amma sonu ölümdür.
13 Даже и всред смеха сърцето си има болката, И краят на веселието е тегота.
Ürək güləndə də qəmli olar, Sevincin sonunda da kədər var.
14 Развратният по сърце ще се насити от своите пътища, А добрият човек ще се насити от себе си.
Azğın ürəklilər öz yollarının bəhrəsini doyunca yeyir, Yaxşı adam isə əməlinin əvəzini alır.
15 Простият вярва всяка дума, А благоразумният внимава добре в стъпките си.
Cahil hər sözə inanar, Uzaqgörən hər addımına nəzər salar.
16 Мъдрият се бои и се отклонява от злото, А безумният самонадеяно се хвърля напред.
Hikmətli qorxub pislikdən dönər, Axmaq ehtiyatsızdır, özünə güvənər.
17 Ядовитият човек постъпва несмислено, И зломисленикът е мразен.
Hövsələsiz səfeh-səfeh iş görər, Pisniyyət adama nifrət edilər.
18 Безумниите наследяват глупост, А благоразумните се увенчават със знание.
Cahil səfehliyi irs alar, Uzaqgörənin başına bilik tacı qoyular.
19 Злите се кланят пред добрите, И нечестивите при портите на праведния,
Pislər yaxşıların qarşısında, Şər adam isə salehin qapısında əyilər.
20 Сиромахът е мразен даже от ближния си, А на богатия приятелите са много.
Yoxsula qonşusu da nifrət edər, Zəngini isə çox adam sevər.
21 Който презира ближния си, съгрешава, А който показва милост към сиромасите е блажен.
Qonşusuna xor baxan günaha batar, Məzluma səxavət göstərən nə bəxtiyardır!
22 Не заблуждават ли се ония, които измислят зло? Но милост и верност ще се покажат към тия, които измислят добро
Şər quranlar yolundan azmırlarmı? Məqsədi xeyirxahlıq olan xeyirxahlığa, sədaqətə çatar.
23 От всеки труд има полза, А от бъбренето с устните само оскъдност.
Hər zəhmətdə bir fayda var, Boş sözlər insanı ehtiyac içində qoyar.
24 Богатството на мъдрите е венец за тях, А глупостта на безумните е всякога глупост.
Hikmətlinin başına sərvət tacı qoyular, Axmaqlar səfehliyi ilə tanınar.
25 Верният свидетел избавя души, А който издиша лъжи е цял измама.
Doğru şahid canları qurtarar, Yalançı şahid hiylə qurar.
26 В страха от Господа има силна увереност, И Неговите чада ще имат прибежище.
Rəbdən qorxan tam arxayındır, Çünki Rəbb onun övladlarının pənahıdır.
27 Страхът от Господа е извор на живот, За да се отдалечава човек от примките на смъртта,
Rəbb qorxusu həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.
28 Когато людете са многочислени, слава е за царя, А когато людете са малочислени, съсипване е за княза.
Padşahın əzəməti xalqın çoxluğu ilə bilinər, Əgər təbəələri olmasa, hökmdar süqut edər.
29 Който не се гневи скоро, показва голямо благоразумие, А който лесно се гневи проявява безумие.
Gec qəzəblənənin böyük dərrakəsi var, Hövsələsizlərdən səfehlik çıxar.
30 Тихо сърце е живот на тялото, А разяреността е гнилост на костите.
Ürəyin rahatlığı cana həyat verər, Paxıllıqsa sümükləri çürüdər.
31 Който угнетява бедния нанася укор на Създателя му, А който е милостив към сиромаха показва почит Нему.
Kasıba zülm edən Yaradanına xor baxar, Yoxsula lütf göstərən Ona hörmət edər.
32 Нечестивият е смазан във време на бедствитето си, А праведният и в смъртта си име упование.
Şər adam pisliyi üzündən qovular, Salehin ölümündə belə, pənahı var.
33 В сърцето на разумния мъдростта почива, А между безумните тя се явява.
Hikmət dərrakəlinin qəlbində özünə rahat yuva qurar, Hətta axmaqların arasında da bəlli olar.
34 Правдата възвишава народ, А грехът е позор за племената.
Salehlik bir milləti ucaldar, Günah ümmətləri utandırar.
35 Благоволението на царя е към разумния слуга, А яростта му против онзи, който докарва срам.
Padşah ağıllı qulundan razı qalar, Adbatıransa onun qəzəbinə düçar olar.
