Плач Еремиев 5
1 Спомни си, Господи, какво ни стана; Погледни и виж как ни укоряват.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Наследството ни мина на чужденци, Къщите ни на странни.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Останахме сирачета без баща; Майките ни са като вдовици.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Водата си пихме със сребро, Дървата ни идат с пари.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Нашите гонители са на вратовете ни; Трудим се, и почивка нямаме.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Простряхме ръка към египтяните И към асирийците, за да се наситим с хляб.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Бащите ни съгрешиха, и няма ги; И ние носим техните беззакония.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Слуги господаруват над нас, И няма кой да ни избави от ръката им.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Добиваме хляба си с опасност за живота си Поради меча, който ограбва в пустинята.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Кожата ни почервеня като пещ Поради върлуването на глада.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Изнасилваха жените в Сион, Девиците в Юдовите градове.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Чрез техните ръце биваха обесени първенците, Старейшините не се почитаха.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Младежите носеха воденични камъни, И децата падаха под товара на дървата.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Старейшините не седят вече на портите; Младежите изоставиха песните си.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Престана радостта на сърцето ни; Хорото ни се обърна на жалеене.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Венецът падна от главата ни; Горко ни! защото сме съгрешили.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Затова чезне сърцето ни. Затова причерня на очите ни.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Поради запустяването на Сионския хълм Лисиците ходят по него.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Ти, Господи, седиш като Цар до века; Престолът Ти е из род в род.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Защо ни забравяш за винаги, И ни оставяш за толкоз дълго време?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Възвърни ни, Господи, към Себе Си, и ще се възвърнем; Обнови дните ни както изпърво,
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Ако не си ни отхвърлил съвсем, И не си се разгневил твърде много против нас.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
