Плач Еремиев 3
1 Аз съм човек, който видях скръб от тоягата на Неговия гняв.
IO [son] l'uomo che ha veduta afflizione, Per la verga dell'indegnazion del Signore.
2 Той ме е водил и завел в тъмнина, а не във виделина.
Egli mi ha condotto, e fatto camminar nelle tenebre, E non nella luce.
3 Навярно против мене обръща повторно ръката Си всеки ден.
Certo, egli mi ritorna addosso, E rivolge la sua mano [contro a me] tuttodì.
4 Застари месата ми и кожата ми; строши костите ми.
Egli ha fatta invecchiar la mia carne, e la mia pelle; Egli mi ha fiaccate le ossa.
5 Издигна против мене укрепления; и окръжи ме с горест и труд.
Egli ha fatti degli edificii contro a me, E [mi] ha intorniato di tosco e di affanno.
6 Тури ме да седна в тъмнина като отдавна умрелите.
Egli mi ha fatto dimorare in luoghi tenebrosi, A guisa di quelli che son morti già da lungo tempo.
7 Обгради ме, та да не мога да изляза; отегчи веригите ми.
Egli mi ha assiepato d'ogn'intorno, sì che non posso uscire; Egli ha aggravati i miei ceppi.
8 Още и когато викам и ридая, Той отблъсва молитвата ми.
Eziandio quando grido e sclamo, Egli chiude il passo alla mia orazione,
9 Огради с дялани камъни пътищата ми; изкриви пътеките ми.
Egli ha chiuse le mie vie di pietre conce a scarpello, Ha rinvolti i miei sentieri.
10 Стана ми като мечка в засада, като лъв в скришни места.
Egli mi [è stato] un orso all'agguato, Un leone ne' [suoi] nascondimenti.
11 Отби настрана пътищата ми, и ме разкъса; направи ме пуст.
Egli ha traviate le mie vie, Mi ha tagliato a pezzi, mi ha renduto desolato.
12 Запъна лъка Си, и ме постави като прицел на стрела.
Egli ha teso l'arco suo, E mi ha posto come un bersaglio incontro alle saette.
13 Заби в бъбреците ми стрелите на тула Си.
Egli mi ha fitti nelle reni Gli strali del suo turcasso.
14 Станах за присмех на всичките си люде, и за песен на тях цял ден.
Io sono in derisione a tutti i popoli, [E son] la lor canzone tuttodì.
15 Насити ме с горчивини, опи ме с пелин.
Egli mi ha saziato di amaritudini, Mi ha inebbriato di assenzio.
16 При това, счупи зъбите ми с камъчета; покри ме с пепел.
Egli mi ha stritolati i denti con della ghiaia, Mi ha voltolato nella cenere.
17 Отблъснал си душата ми далеч от мира; забравих благоденствието.
E tu hai allontanata l'anima mia dalla pace, Ed io ho dimenticato il bene.
18 И рекох: Погина увереността ми и надеждата ми като отдалечена от Господа.
E ho detto: Il Signore ha fatta perire la mia forza, E la mia speranza.
19 Помни скръбта ми и изпъждането ми, пелина и жлъчката.
Ricordati della mia afflizione, E del mio esilio; del tosco e dell'assenzio.
20 Душата ми, като ги помни непрестанно, се е дълбоко смирила.
L'anima mia se [ne] ricorda del continuo, E se [ne] abbatte in me.
21 Обаче това си наумявам, поради което имам и надежда;
Questo mi torna alla mente, Perciò spererò [ancora].
22 Че по милост Господна ние не се довършихме, понеже не чезнат щедростите Му.
Se non siamo stati del tutto consumati, [È per] le benignità del Signore; Perciocchè le sue misericordi non son venute meno;
23 Те се подновяват всяка заран; голяма е Твоята вярност.
Si rinnovano ogni mattina; La tua lealtà [è] grande.
24 Господ е дял мой, казва душата ми; Затова, ще се надявам на Него.
Il Signore [è] la mia parte, ha detto l'anima mia; Perciò spererò in lui.
25 Благ е Господ към ония, които го чакат, към душата, която го търси.
Il Signore [è] buono a quelli che l'aspettano, All'anima [che] lo ricerca.
26 Добро е да се надява някой и тихо да очаква спасението то Господа.
Buona cosa [è] di aspettare in silenzio La salute del Signore.
27 Добро е за човека да носи хомот в младостта си.
Buona cosa [è] all'uomo di portare il giogo Nella sua giovanezza.
28 Нека седи насаме и мълчи, когато Господ му го наложи.
Sieda egli pur solitario, ed in silenzio, Se Dio gliel'ha imposto!
29 Нека тури устата си в пръстта негли има още надежда.
Metta pur la sua bocca nella polvere! Forse, ci sarà ancora speranza;
30 Нека подаде бузата си на онзи, който го бие; нека се насити с укор.
Porga pur la guancia a chi lo percuote; Si sazî pur di vituperio!
31 Защото Господ не отхвърля до века.
Poichè il Signore non rigetta in perpetuo;
32 Понеже, ако и да наскърби, Той пак ще и да се съжали според многото Си милости.
Anzi, se affligge, ha altresì compassione, Secondo la moltitudine delle sue benignità.
33 Защото не оскърбява нито огорчава от сърце човешките чада.
Perciocchè s'egli affligge, E addolora i figliuoli degli uomini, Non lo fa volentieri.
34 Да се тъпчат под нозе всичките затворници на света,
Mentre altri trita sotto i suoi piedi Tutti i prigioni della terra;
35 Да се извраща съда на човека пред лицето на Всевишния,
Mentre altri pervertisce la ragion dell'uomo, Nel cospetto dell'Altissimo;
36 Да се онеправдава човека в делото му, - Господ не одобрява това.
Mentre altri fa torto all'uomo nella sua lite; Il Signore nol vede egli?
37 Кой ще е онзи, който казва нещо, и то става, без да го е заповядал Господ?
Chi [è] colui che abbia detta [qualche cosa], e quella sia avvenuta, Che il Signore non l'abbia comandata?
38 Из устата на Всевишния не излизат ли и злото и доброто?
Non procedono i mali ed i beni Dalla bocca dell'Altissimo?
39 Защо би пороптал жив човек, всеки за наказанието на греховете си?
Perchè si rammarica l'uomo vivente? [Perchè si rammarica] l'uomo della pena del suo peccato?
40 Нека издирим и изпитаме пътищата си, и нека се върнем при Господа.
Esaminiamo le nostre vie, E ricerchiamo[le] e convertiamoci al Signore.
41 Нека издигнем сърцата си и ръцете си към Бога, който е на небесата, и нека речем:
Alziamo i nostri cuori, e le palme delle mani, A Dio ne' cieli, [dicendo: ]
42 Съгрешихме и отстъпихме; Ти не си ни простил.
Noi abbiam misfatto, e siamo stati ribelli; [E] tu non hai perdonato.
43 Покрил си се с гняв и гонил си ни, убил си без да пощадиш.
Tu [ci] hai coperti d'ira, e ci hai perseguitati; Tu hai ucciso [e] non hai risparmiato.
44 Покрил си се с облак, за да не премине молитвата ни.
Tu hai distesa una nuvola intorno a te, Acciocchè l'orazione non passasse.
45 Направил си ни като помия и смет всред племената.
Tu ci hai fatti essere spazzature, Ed abbominio, per mezzo i popoli.
46 Всичките ни неприятели отвориха широко устата си против нас.
Tutti i nostri nemici hanno aperta la bocca contro a noi.
47 Страх и пропастта ни налетяха, запустение и разорение.
Noi siamo incorsi in ispavento, ed in fossa; In desolazione, ed in fiaccamento.
48 Водни потоци излива окото ми поради разорението на дъщерята на людете ми.
L'occhio mio cola in rivi d'acque, Per lo fiaccamento della figliuola del mio popolo.
49 Окото ми пролива сълзи и не престава, защото няма отрада.
L'occhio mio stilla, senza posa, E non ha alcuna requie;
50 Докато не се наведе Господ и не погледне от небесата.
Finchè il Signore non riguarda, E non vede dal cielo.
51 Окото ми прави душата ми да ме боли поради всичките дъщери на града ми.
L'occhio mio affanna l'anima mia, Per tutte le figliuole della mia città.
52 Ония, които ми са неприятели без причина, ме гонят непрестанно като птиче.
Quelli che senza cagione, mi son nemici, Mi han cacciato del continuo, come un uccelletto;
53 Отнеха живота ми в тъмницата, и хвърлиха камък върху мене.
Hanno troncata la vita mia, e [l'hanno messa] nella fossa; Ed hanno gettate delle pietre sopra me.
54 Води стигнаха над главата ми; рекох: Свърших се.
Le acque mi hanno inondato fin sopra il capo; Io ho detto: Io son riciso.
55 Призовах името Ти, Господи, от най-дълбоката тъмница.
Io ho invocato il tuo Nome, o Signore, Dalla fossa de' luoghi bassissimi.
56 Ти чу гласа ми; не затваряй ухото Си за въздишането ми, за вопъла ми;
Tu hai udita la mia voce; Non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, ed al mio grido.
57 Приближил си се в деня, когато Те призовах; рекъл си: Не бой се.
Tu ti sei accostato al giorno che io ti ho invocato; Tu hai detto: Non temere.
58 Застъпил си се Господи, за делото на душата ми; изкупил си живота ми.
O Signore, tu hai dibattute le querele dell'anima mia; Tu hai riscossa la vita mia.
59 Видял си, Господи, онеправданието ми; отсъди делото ми.
O Signore, tu vedi il torto che mi è fatto; Giudica la mia causa.
60 Видял си всичките им отмъщения и всичките им замисли против мене.
Tu vedi tutte le lor vendette, Tutti i lor pensieri contro a me.
61 Ти си чул, Господи, укоряването им и всичките им замисли против мене,
Tu odi, Signore, i loro obbrobri, Tutte le lor macchinazioni contro a me;
62 Думите на ония, които се подигат против мене, и кроежите им против мене цял ден.
Le parole di quelli che mi si levano incontro, Ed i ragionamenti che tengono contro a me tuttodì.
63 Виж, кога седят и кога стават аз им съм песен.
Riguarda, quando si seggono, e quando si levano; Io [sono] la lor canzone.
64 Ще им въздадеш, Господи, въздаяние според делата на ръцете им;
O Signore, rendi loro la retribuzione, Secondo le opere delle lor mani.
65 Ще им дадеш, като клетвата Си върху тях, окаменено сърце;
Da' loro ingombramento di cuore, La tua maledizione.
66 Ще ги прогониш с гняв, и ще ги изтребиш изпод небесата Господни.
Perseguili in ira, E disperdili di sotto al cielo del Signore.
