Плач Еремиев 3
1 Аз съм човек, който видях скръб от тоягата на Неговия гняв.
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Той ме е водил и завел в тъмнина, а не във виделина.
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Навярно против мене обръща повторно ръката Си всеки ден.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Застари месата ми и кожата ми; строши костите ми.
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 Издигна против мене укрепления; и окръжи ме с горест и труд.
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 Тури ме да седна в тъмнина като отдавна умрелите.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Обгради ме, та да не мога да изляза; отегчи веригите ми.
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Още и когато викам и ридая, Той отблъсва молитвата ми.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Огради с дялани камъни пътищата ми; изкриви пътеките ми.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Стана ми като мечка в засада, като лъв в скришни места.
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Отби настрана пътищата ми, и ме разкъса; направи ме пуст.
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 Запъна лъка Си, и ме постави като прицел на стрела.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 Заби в бъбреците ми стрелите на тула Си.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Станах за присмех на всичките си люде, и за песен на тях цял ден.
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 Насити ме с горчивини, опи ме с пелин.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 При това, счупи зъбите ми с камъчета; покри ме с пепел.
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 Отблъснал си душата ми далеч от мира; забравих благоденствието.
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 И рекох: Погина увереността ми и надеждата ми като отдалечена от Господа.
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Помни скръбта ми и изпъждането ми, пелина и жлъчката.
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Душата ми, като ги помни непрестанно, се е дълбоко смирила.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Обаче това си наумявам, поради което имам и надежда;
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 Че по милост Господна ние не се довършихме, понеже не чезнат щедростите Му.
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 Те се подновяват всяка заран; голяма е Твоята вярност.
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 Господ е дял мой, казва душата ми; Затова, ще се надявам на Него.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Благ е Господ към ония, които го чакат, към душата, която го търси.
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Добро е да се надява някой и тихо да очаква спасението то Господа.
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Добро е за човека да носи хомот в младостта си.
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Нека седи насаме и мълчи, когато Господ му го наложи.
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Нека тури устата си в пръстта негли има още надежда.
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Нека подаде бузата си на онзи, който го бие; нека се насити с укор.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Защото Господ не отхвърля до века.
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Понеже, ако и да наскърби, Той пак ще и да се съжали според многото Си милости.
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Защото не оскърбява нито огорчава от сърце човешките чада.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 Да се тъпчат под нозе всичките затворници на света,
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 Да се извраща съда на човека пред лицето на Всевишния,
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 Да се онеправдава човека в делото му, - Господ не одобрява това.
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Кой ще е онзи, който казва нещо, и то става, без да го е заповядал Господ?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Из устата на Всевишния не излизат ли и злото и доброто?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Защо би пороптал жив човек, всеки за наказанието на греховете си?
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Нека издирим и изпитаме пътищата си, и нека се върнем при Господа.
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Нека издигнем сърцата си и ръцете си към Бога, който е на небесата, и нека речем:
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Съгрешихме и отстъпихме; Ти не си ни простил.
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 Покрил си се с гняв и гонил си ни, убил си без да пощадиш.
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 Покрил си се с облак, за да не премине молитвата ни.
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Направил си ни като помия и смет всред племената.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 Всичките ни неприятели отвориха широко устата си против нас.
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Страх и пропастта ни налетяха, запустение и разорение.
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Водни потоци излива окото ми поради разорението на дъщерята на людете ми.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Окото ми пролива сълзи и не престава, защото няма отрада.
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 Докато не се наведе Господ и не погледне от небесата.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Окото ми прави душата ми да ме боли поради всичките дъщери на града ми.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Ония, които ми са неприятели без причина, ме гонят непрестанно като птиче.
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 Отнеха живота ми в тъмницата, и хвърлиха камък върху мене.
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Води стигнаха над главата ми; рекох: Свърших се.
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 Призовах името Ти, Господи, от най-дълбоката тъмница.
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 Ти чу гласа ми; не затваряй ухото Си за въздишането ми, за вопъла ми;
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Приближил си се в деня, когато Те призовах; рекъл си: Не бой се.
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Застъпил си се Господи, за делото на душата ми; изкупил си живота ми.
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 Видял си, Господи, онеправданието ми; отсъди делото ми.
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Видял си всичките им отмъщения и всичките им замисли против мене.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 Ти си чул, Господи, укоряването им и всичките им замисли против мене,
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 Думите на ония, които се подигат против мене, и кроежите им против мене цял ден.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Виж, кога седят и кога стават аз им съм песен.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Ще им въздадеш, Господи, въздаяние според делата на ръцете им;
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Ще им дадеш, като клетвата Си върху тях, окаменено сърце;
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Ще ги прогониш с гняв, и ще ги изтребиш изпод небесата Господни.
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
