Йов 9
1 А Иов в отговор рече:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Наистина зная, че това е така, Но как ще се оправдае човек пред Бога?
“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?
3 Ако поиска да се съди с Него, Не може да му отговори за едно от хиляда.
Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.
4 Мъдро сърце и мощна сила има Бог; Кой, като е упорствувал против Него, е благоденствувал?
O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?
5 Той премества планините и те не усещат Когато ги е превърнал в гнева Си.
O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.
6 Той поклаща земята от мястото й, Тъй щото и стълбовете й треперят.
Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.
7 Той заповядва на слънцето, и не изгрява; И туря под печат звездите.
Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.
8 Той сам простира небесата, И стъпва на морските вълни.
O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.
9 Той прави съзвездията - Мечката, Ориона и Плеядите, И скритите пространства на юг.
Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.
10 Той прави велики и неизследими дела. И безбройни чудеса.
Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.
11 Ето, минава край мене, и не Го виждам; Преминава и не Го съглеждам;
İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.
12 Ако грабна плячка, кой ще Му забрани? Кой ще Му рече: Що правиш?
Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?
13 Ако Бог не оттегли гнева Си, Горделивите помощници се повалят под Него!
Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.
14 Колко по-малко бих могъл аз да Му отговоря И да избера думите си, за да разисквам с Него!
“Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?
15 Комуто, и праведен ако бях, не можех отговори, Но щях да повярвам, че е послушал гласа ми.
Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.
16 Ако извиках, и ми отговореше, Не щях да повярвам, че е послушал гласа ми.
O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.
17 Защото ме смазва с вихрушка, И умножава раните ми без причина.
O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.
18 Не ме оставя да си отдъхна, Но ме насища с горчивини.
Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.
19 Ако е дума за силата на мощните; Ето ме! Би казал Той; И ако за съд, би казал: Кой ще Ми определи време да съдя?
Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?
20 Даже ако бях праведен, осъдили ме биха собствените ми уста; Ако бях непорочен, Той би ме показал опърничав.
Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.
21 Макар да бях непорочен, не бих зачитал себе си, Презрял бих живота си.
“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.
22 Все едно е; затова казвам: Той погубва и непорочния и нечестивия,
Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’
23 Ако бичът Му убива внезапно, Той се смее при изпитанията на невинните.
Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.
24 Земята е предадена в ръцете на нечестивите; Той покрива лицата на съдиите; Ако не, тогава кой е, който прави това?
Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?
25 А моите дни са по-бързи от бързоходец; Бягат без да видят добро;
“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.
26 Преминаха като леки кораби, Като орел, който се спуща върху лова.
Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.
27 Ако река: Ще забравя оплакването си, Ще оставя желанието си, и ще се утеша.
‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,
28 В ужас съм от всичките си скърби Зная, че Ти няма да ме имаш за невинен;
Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.
29 Нечестив ще се считам; Защо, прочее, да се трудя напразно?
Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?
30 Ако се умия със снежна вода, И очистя със сапун ръцете си,
Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,
31 Ти пак ще ме хвърлиш в тинята, Така щото и самите ми дрехи ще се гнусят от мене.
Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.
32 Защото Той не е човек, както съм аз, та да Му отговоря И да дойдем заедно на съд.
O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.
33 Няма посредник помежду ни, Който да тури ръката си върху двама ни,
Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!
34 Нека оттегли от мене тоягата Си, И ужасът Му да не ме уплашва.
Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.
35 Тогава ще говоря, и няма да се боя от Него; Защото в себе си не съм така уплашен.
O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.
