Йов 9

1 А Иов в отговор рече:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Наистина зная, че това е така, Но как ще се оправдае човек пред Бога?

آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

3 Ако поиска да се съди с Него, Не може да му отговори за едно от хиляда.

اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

4 Мъдро сърце и мощна сила има Бог; Кой, като е упорствувал против Него, е благоденствувал?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

5 Той премества планините и те не усещат Когато ги е превърнал в гнева Си.

ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

6 Той поклаща земята от мястото й, Тъй щото и стълбовете й треперят.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

7 Той заповядва на слънцето, и не изгрява; И туря под печат звездите.

اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

8 Той сам простира небесата, И стъпва на морските вълни.

او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

9 Той прави съзвездията - Мечката, Ориона и Плеядите, И скритите пространства на юг.

و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

10 Той прави велики и неизследими дела. И безбройни чудеса.

او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

11 Ето, минава край мене, и не Го виждам; Преминава и не Го съглеждам;

از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

12 Ако грабна плячка, кой ще Му забрани? Кой ще Му рече: Що правиш?

هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

13 Ако Бог не оттегли гнева Си, Горделивите помощници се повалят под Него!

خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

14 Колко по-малко бих могъл аз да Му отговоря И да избера думите си, за да разисквам с Него!

پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

15 Комуто, и праведен ако бях, не можех отговори, Но щях да повярвам, че е послушал гласа ми.

حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

16 Ако извиках, и ми отговореше, Не щях да повярвам, че е послушал гласа ми.

حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

17 Защото ме смазва с вихрушка, И умножава раните ми без причина.

زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

18 Не ме оставя да си отдъхна, Но ме насища с горчивини.

نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

19 Ако е дума за силата на мощните; Ето ме! Би казал Той; И ако за съд, би казал: Кой ще Ми определи време да съдя?

چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

20 Даже ако бях праведен, осъдили ме биха собствените ми уста; Ако бях непорочен, Той би ме показал опърничав.

اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

21 Макар да бях непорочен, не бих зачитал себе си, Презрял бих живота си.

هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

22 Все едно е; затова казвам: Той погубва и непорочния и нечестивия,

شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

23 Ако бичът Му убива внезапно, Той се смее при изпитанията на невинните.

وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

24 Земята е предадена в ръцете на нечестивите; Той покрива лицата на съдиите; Ако не, тогава кой е, който прави това?

جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

25 А моите дни са по-бързи от бързоходец; Бягат без да видят добро;

زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

26 Преминаха като леки кораби, Като орел, който се спуща върху лова.

سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

27 Ако река: Ще забравя оплакването си, Ще оставя желанието си, и ще се утеша.

حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

28 В ужас съм от всичките си скърби Зная, че Ти няма да ме имаш за невинен;

باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

29 Нечестив ще се считам; Защо, прочее, да се трудя напразно?

پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

30 Ако се умия със снежна вода, И очистя със сапун ръцете си,

حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

31 Ти пак ще ме хвърлиш в тинята, Така щото и самите ми дрехи ще се гнусят от мене.

تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

32 Защото Той не е човек, както съм аз, та да Му отговоря И да дойдем заедно на съд.

خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

33 Няма посредник помежду ни, Който да тури ръката си върху двама ни,

ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

34 Нека оттегли от мене тоягата Си, И ужасът Му да не ме уплашва.

آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

35 Тогава ще говоря, и няма да се боя от Него; Защото в себе си не съм така уплашен.

آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.