Йов 8
1 Тогава шуахецът Валдад в отговор каза:
Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
2 До кога ще говориш така, И думите на устата ти ще бъдат като силен вятър?
“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.
3 Бог променя ли съда? Или Всемогъщият променя правдата?
Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
4 Ако Му са съгрешили чадата ти, И Той ги е предал на последствията от беззаконието им;
Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.
5 Ако би ти прилежно потърсил Бога, Ако би се помолил на Всемогъщия,
Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,
6 Тогава, ако беше ти чист и праведен, Непременно сега Той би се събудил да работи за тебе, И би направил да благоденствува праведното ти жилище;
Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
7 И при все да е било малко началото ти, Пак сетнините ти биха се уголемили много.
Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.
8 Понеже, попитай, моля, предишните родове, И внимавай на изпитаното от бащите им;
“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
9 (Защото ние сме вчерашни и не знаем нищо, Тъй като дните на земята са сянката);
Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
10 Не щат ли те да те научат и да ти явят, И да произнесат думи от сърцата си?
Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
11 Никне ли рогоза без тиня? Расте ли тръстиката без вода?
“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?
12 Догде е зелена и неокосена Изсъхва преди всяка друга трева.
Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.
13 Така са пътищата на всички, които забравят Бога; И надеждата на нечестивия ще загине.
Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
14 Надеждата му ще се пресече; Упованието му е паяжина.
Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
15 Той ще се опре на къщата си, но тя не ще устои; Ще се хване за нея, но не ще утрае.
Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
16 Той зеленее пред слънцето, И клончетата му се простират в градината му;
Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;
17 Корените му се сплитат в грамадата камъни; Той гледа на камъните като дом;
Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.
18 Но пак, ако го изтръгне някой от мястото му, Тогава мястото ще се отрече от него, казвайки: Не съм те видял.
Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.
19 Ето, това е радостта на пътя му! И от пръстта други ще поникнат.
İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.
20 Ето, Бог няма да отхвърли непорочния, Нито ще подири ръката на злотворците.
“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
21 Все пак ще напълни устата ти със смях И устните ти с възклицание.
O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
22 Ония, които те мразят, ще се облекат със срам; И шатърът на нечестивите няма вече да съществува.
Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”
