Йов 6
1 А Иов в отговор рече:
Niin Job vastasi ja sanoi:
2 Дано само би се претеглила моята печал, И злополуката ми да би се турила срещу нея на везните!
Jos minun surkeuteni punnittaisiin, ja minun kärsimiseni yhtä haavaa laskettaisiin vaa´an päälle,
3 Понеже сега би била по-тежка от морския пясък; Затова думите ми са били необмислени.
Niin se olis raskaampi kuin santa meressä; sentähden ovat minun sanani nielletyt ylös.
4 Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мене, Чиято отрова духът ми изпива; Божиите ужаси се опълчват против мене.
Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat minussa, joiden myrkky särpää minun henkeni; ja Jumalan kauhistus tarkoittaa minua.
5 Реве ли дивият осел, когато има трева? Или мучи ли волът при яслите?
Huutaako metsä-aasi, kuin hänellä ruohoja on? ammuuko härkä, kuin hänellä on ruokaa?
6 Яде ли се блудкавото без сол? Или има ли вкус в белтъка на яйцето?
Syödäänkö mautointa ilman suolaa? eli maistaako valkuainen munan ruskuaisen ympäriltä?
7 Душата ми се отвращава да ги допре; Те ми станаха като омразно ястие.
Jota minun sieluni ennen kuoitti, se on nyt minun ruokani minun kipuni tähden.
8 Дано получех това, което прося, И Бог да ми дадеше онова, за което копнея!
Jospa minun rukoukseni tapahtuis, ja Jumala antais minulle, mitä minä toivon!
9 Да благоволеше Бог да ме погуби, Да пуснеше ръката Си та ме посече!
Että Jumala tahtois ja löis minun rikki, ja päästäis kätensä särkemään minua;
10 Но, това ще ми бъда за утеха, (Да! ще се утвърдя всред скръб, която не ме жали). Че аз не утаих думите на Светия.
Niin olis minulla vielä sitte lohdutus, ja minä vahvistuisin sairaudessani, ellei hän säästäisi minua: en ole mitään kuitenkaan kieltänyt pyhän puhetta.
11 Каква е силата та да чакам? И каква е сетнината ми та да издържа?
Mikä on minun väkeni, että minä voisin toivoa? ja mikä on minun loppuni, että minun sieluni vois kärsiväinen olla?
12 Силата ми сила каменна ли е? Или месата ми са медни?
Onko minun väkeni kivinen? eli minun lihani vaskinen?
13 Не изчезна ли в мене помощта ми? И не отдалечи ли се от мене избавлението?
Ei ole minulla missään apua; ja minun saatuni on pois ajettu minulta.
14 На оскърбения трябва да се покаже съжаление от приятеля му, Даже ако той е оставил страха от Всемогъщия.
Joka ei osoita lähimmäisellensä laupiutta, hän hylkää Kaikkivaltiaan pelvon.
15 Братята ми ме измамиха като поток; Преминаха като течение на потоци,
Minun veljeni ovat rikkoneet minua vastaan, niinkuin oja ja niinkuin väkevä virta ohitse menneet,
16 Които се мътят от леда, И в които се топи снегът;
Jotka ovat kauhiat jäästä, ja jotka lumi peittää.
17 Когато се стоплят изчезват; Когато настане топлина изгубват се от мястото си;
Kuin helle heitä ahdistaa, pitää heidän nääntymän, ja kuin palava on, pitää heidän katooman paikastansa.
18 Керваните, като следват по криволиченията им, Пристигат в пустота и се губят;
Heidän polkunsa poikkeevat pois; he raukeevat tyhjään ja hukkuvat.
19 Теманските кервани прегледваха; Шевските пътници ги очакваха;
He katsoivat Temanin tietä, rikkaan Arabian polkuja he toivoivat.
20 Излъгаха се в надеждата си; Дойдоха там и се посрамиха;
Mutta heidän pitää häpiään tuleman, ratki surutoinna ollessansa; ja heidän pitää häpeemän siihen tultuansa.
21 Сега и вие сте така никакви; Видяхте ужас, и се уплашихте.
Sillä ette nyt mitään ole; ja että te näette surkeuden, pelkäätte te.
22 Рекох ли аз: Донесете ми? Или: Дайте ми подарък от имота си?
Olenko minä sanonut: Tuokaat minulle! eli antakaat minun edestäni lahjoja teidän tavarastanne?
23 Или: Отървете ме от ръката на неприятеля? Или: Откупете ме от ръката на насилниците?
Ja pelastakaat minua vihollisten kädestä, ja vapahtakaat minua tyrannein käsistä?
24 Научете ме, и аз ще млъкна; И покажете ми в що съм съгрешил.
Opettakaat minua, minä olen ääneti, ja jota en minä tiedä, niin neuvokaat minua.
25 Колко са силни справедливите думи! Но вашите доводи що изобличават?
Kuinka vahvat ovat oikeuden puheet? kuka teissä on se, joka sitä laittaa taitaa?
26 Мислите ли да изобличите думи, Когато думите на човек окаян са като вятър?
Te ajattelette sanoja, ainoastaan nuhdellaksenne, ja teette sanoillanne epäileväisen mielen.
27 Наистина вие бихте впримчили сирачето, Бихте копали яма на неприятеля си.
Te karkaatte köyhän orvon päälle, ja kaivatte lähimmäisellenne kuoppaa.
28 Сега, прочее, благоволете да ме погледнете, Защото ще стане явно пред вас ако аз лъжа
Mutta että te nyt tahdotte, niin katsokaat minun päälleni, jos minä teidän edessänne valhettelen.
29 Повърнете се, моля; нека не става неправда; Да! повърнете се пак; касае се до правдивостта ми.
Palatkaat nyt, olkoon pois vääryys: Tulkaat jälleen; minun vastaukseni pitää oikia oleman.
30 Има ли неправда в езика ми? Не може ли небцето ми да познае лошото?
Onko minun kielessäni vääryyttä? eikö minun suulakeni ymmärrä vaivoja?
