Йов 41
1 Можеш ли да извлечеш крокодила с въдица, Или да притиснеш езика му с въже?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Можеш ли тури оглавник на носа му, Или да пробиеш челюстта му с кука?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Ще отправи ли той към тебе много моления? Ще ти говори ли със сладки думи?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Ще направи ли договор с тебе, Та да го вземеш за вечен слуга?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Можеш ли игра с него както с птица? Или ще то вържеш ли за забава на момичетата си?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Дружините риболовци ще търгуват ли с него? Ще го разделят ли между търговците?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Можеш ли прониза кожата му със сулици, Или главата му с рибарски копия?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Тури ръката си на него; Спомни си боя, и не прави вече това.
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Ето, надеждата да го хване някой е празна; Даже от изгледа му не отпада ли човек?
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Няма човек толкова дързък щото да смее да го раздразни. Тогава кой може да застане пред Мене?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Кой Ми е дал по-напред, та да му отплатя? Все що има под цялото небе е Мое.
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Няма да мълча за телесните му части, нито за силата Му. Нито за хубавото му устройство.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Кой може да смъкне външната му дреха? Кой може да влезе вътре в двойните му челюсти?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Кой може да отвори вратите на лицето му? Зъбите му изоколо са ужасни.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Той се гордее с наредените си люспи, Съединени заедно като че ли плътно запечатани;
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 Едната се допира до другата Така щото ни въздух не може да влезе между тях;
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 Прилепени са една за друга, Държат се помежду си тъй щото не могат да се отделят.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Когато киха блещи светлина, И очите му са като клепачите на зората.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Из устата му излизат запалени факли, И огнени искри изкачат.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Из ноздрите му излиза дим, Като на възвряло гърне над пламнали тръстики.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Дишането му запаля въглища. И пламъкът излиза из устата му.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 На врата му обитава сила. И всички заплашени скачат пред него.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Пластовете на месата му са слепени, Твърди са на него, не могат се поклати.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Сърцето му е твърдо като камък, Даже твърдо като долния воденичен камък.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Когато става, силните се ужасяват, От страх се смайват.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Мечът на тогова, който би го улучил, не може да удържи, - Ни копие, ни сулица, ни остра стрела.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Той счита желязото като плява, Медта като гнило дърво.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 Стрелите не могат го накара да бяга; Камъните на прашката са за него като слама;
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Сопи се считат като слама; Той се присмива на махането на копието.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 Като остри камъни има по долните му части; Простира като белези от диканя върху тинята;
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Прави бездната да ври като котел; Прави морето като варилница за миро.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Оставя подир себе си светла диря, Тъй щото някой би помислил, че бездната е побеляла от старост.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 На земята няма подобен нему, Създаден да няма страх.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Той изглежда всяко високо нещо; Цар е над всичките горделиви зверове.
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
