Йов 4
1 Тогава теманецът Елифаз проговаряйки рече:
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 Ако започнем да ти говорим, ще ти дотегне ли? Но кой може се въздържа да не говори?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Ето, ти си научил мнозина, И немощни ръце си укрепил.
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Твоите думи са заякчили колебаещия, И отслабнали колене си укрепил.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 А сега това дойде на тебе, и ти е дотегнало; Допира те, и смутил си се.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 В страха ти от Бога не е ли твоето упование, И в правотата на пътищата ти твоята надежда?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Спомни си, моля, кой някога е погивал невинен, Или где са били изтребени праведните.
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 До колко съм аз видял, ония, които орат беззаконие, И сеят нечестие, това и жънат.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 Изтребват се от дишането на Бога, И от духането на ноздрите Му погиват.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 Ревът на лъва и гласът на свирепия лъв замират, И зъбите на младите лъвове се изкъртват.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 Лъвът загива от нямане лов, И малките на лъвицата се разпръсват.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Тайно достига до мене едно нещо, И ухото ми долови един шепот от него:
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 Всред мислите от нощните видения, Когато дълбок сън напада човеците,
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Ужас ме обзе, и трепет, И разтърси всичките ми кости;
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Тогава дух премина пред мене; Космите на тялото ми настръхнаха;
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 Той застана, но не можах да позная образа му; Призрак се яви пред очите ми; В тишина чух тоя глас:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 Ще бъде ли смъртен човек праведен пред Бога? Ще бъде ли човека чист пред Създателя си?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Ето, Той не се доверява на слугите Си, И на ангелите Си намира недостатък,
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 Колко повече в ония, които живеят в къщи от кал. Чиято основа е в пръстта, И които се смазват като че ли са молци!
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 Между заранта и вечерта се събират, Без да усети някой загубват се за винаги.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Величието, което е в тях, не се ли премахва? Умират и то без мъдрост.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
