Йов 37
1 Да! Поради това сърцето ми трепери И се измества от мястото си.
Disto também o meu coração treme, e salta de seu lugar.
2 Слушайте внимателно гърма на гласа Му, И шума, който излиза из устата Му.
Ouvi atentamente o estrondo de sua voz, e o som que sai de sua boca,
3 Праща го под цялото небе И светкавицата Си до краищата на земята;
Ao qual envia por debaixo de todos os céus; e sua luz até os confins da terra.
4 След нея рече глас, Гърми с гласа на величието Си, И не ги възпира щом се чуе гласа Му.
Depois disso brama com estrondo; troveja com sua majestosa voz; e ele não retém [seus relâmpagos] quando sua voz é ouvida.
5 Бог гърми чудно с гласа Си, Върши велики дела, които не можем да разбираме;
Deus troveja maravilhosamente com sua voz; ele faz coisas tão grandes que nós não compreendemos.
6 Защото казва на снега: Вали на земята, - Също и на проливния дъжд и на поройните Си дъждове;
Pois ele diz à neve: Cai sobre à terra; Como também à chuva: Sê chuva forte.
7 Запечатва ръката на всеки човек, Така щото всичките човеци, които е направил, да разбират силата Му.
Ele sela as mãos de todo ser humano, para que todas as pessoas conheçam sua obra.
8 Тогава зверовете влизат в скривалищата И остават в рововете си.
E os animais selvagens entram nos esconderijos, e ficam em suas tocas.
9 От помещението си иде бурята, И студът от ветровете що разпръскват облаците.
Da recâmara vem o redemoinho, e dos [ventos] que espalham [vem] o frio.
10 Чрез духане от Бога се дава лед, И широките води замръзват;
Pelo sopro de Deus se dá o gelo, e as largas águas se congelam.
11 Тоже гъстия облак Той натоварва с влага, Простира на широко светкавичния Си облак,
Ele também carrega de umidade as espessas nuvens, [e] por entre as nuvens ele espalha seu relâmpago.
12 Които според Неговото наставление се носят наоколо За да правят всичко що им заповядва По лицето на земното кълбо.
Então elas se movem ao redor segundo sua condução, para que façam quanto ele lhes manda sobre a superfície do mundo, na terra;
13 Било, че за наказание, или за земята Си, Или за милост, ги докарва.
Seja que ou por vara de castigo, ou para sua terra, ou por bondade as faça vir.
14 Слушай това, Иове, Застани та размисли върху чудесните Божии дела.
Escuta isto, Jó; fica parado, e considera as maravilhas de Deus.
15 Разбираш ли как им налага Бог волята Си. И прави светкавицата да свети от облака Му?
Por acaso sabes tu quando Deus dá ordem a elas, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem?
16 Разбираш ли как облаците увисват, Чудесните дела на Съвършения в знание?
Conheces tu os equilíbrios das nuvens, as maravilhas daquele que é perfeito no conhecimento?
17 Ти, чиито дрехи стават топли, Когато земята е в затишие, поради южния вятър,
Tu, cujas vestes se aquecem quando a terra se aquieta por causa do [vento] sul,
18 Можеш ли като Него да разпростреш небето, Което, като леяно огледало е здраво?
acaso podes estender com ele os céus, que estão firmes como um espelho fundido?
19 Научи ни що да Му кажем, Защото поради невежество ние не можем да наредим думите си
Ensina-nos o que devemos dizer a ele; [pois discurso] nenhum podemos propor, por causa das [nossas] trevas.
20 Ще Му се извести ли, че желая да говоря, Като зная че, ако продума човек непременно ще бъде погълнат?
Seria contado a ele o que eu haveria de falar? Por acaso alguém falaria para ser devorado?
21 И сега човеците не могат да погледнат на светлината, Когато блещи на небето, като е заминал вятърът и го е очистил,
E agora não se pode olhar para o sol, quando brilha nos céus, quando o vento passa e os limpa.
22 Та е дошло златозарно сияние от север; А как ще погледнат на Бога, у Когото е страшна слава!
Do norte vem o esplendor dourado; em Deus há majestade temível.
23 Всемогъщ е, не можем да Го проумеем, превъзходен е в сила; А правосъдието и преизобилната правда Той няма да отврати.
Não podemos alcançar ao Todo-Poderoso; ele é grande em poder; porém ele a ninguém oprime [em] juízo e grandeza de justiça.
24 Затова Му се боят човеците; Той не зачита никого от високоумните.
Por isso as pessoas o temem; ele não dá atenção aos que [se acham] sábios de coração.
