Йов 3
1 След това Иов отвори устата си та прокле деня си.
Sesudah itu Ayub membuka mulutnya dan mengutuki hari kelahirannya.
2 Иов, проговаряйки, рече:
Maka berbicaralah Ayub:
3 Да погине денят, в който се родих, И нощта, в която се каза, роди се мъжко.
"Biarlah hilang lenyap hari kelahiranku dan malam yang mengatakan: Seorang anak laki-laki telah ada dalam kandungan.
4 Да бъде тъмнина оня ден; Бог да го не зачита от горе, И да не изгрее на него светлина.
Biarlah hari itu menjadi kegelapan, janganlah kiranya Allah yang di atas menghiraukannya, dan janganlah cahaya terang menyinarinya.
5 Тъмнина и мрачна сянка да го обладаят; Облак да седи на него; Всичко що помрачава деня нека го направи ужасен.
Biarlah kegelapan dan kekelaman menuntut hari itu, awan-gemawan menudunginya, dan gerhana matahari mengejutkannya.
6 Тъмнина да обладае оная нощ; Да се не брои между дните на годината, Да не влезе в числото на месеците.
Malam itu--biarlah dia dicekam oleh kegelapan; janganlah ia bersukaria pada hari-hari dalam setahun; janganlah ia termasuk bilangan bulan-bulan.
7 Ето, пуста да остане оная нощ; Радостен глас да не дойде в нея.
Ya, biarlah pada malam itu tidak ada yang melahirkan, dan tidak terdengar suara kegirangan.
8 Да я прокълнат ония, които кълнат дните, Ония, които са изкусни да събудят левиатана.
Biarlah ia disumpahi oleh para pengutuk hari, oleh mereka yang pandai membangkitkan marah Lewiatan.
9 Да изгаснат звездите на вечерта й; Да очаква видело, и да го няма, И да не види първите лъчи на зората;
Biarlah bintang-bintang senja menjadi gelap; biarlah ia menantikan terang yang tak kunjung datang, janganlah ia melihat merekahnya fajar,
10 Защото не затвори вратата на майчината ми утроба, И не скри скръбта от очите ми.
karena tidak ditutupnya pintu kandungan ibuku, dan tidak disembunyikannya kesusahan dari mataku.
11 Защо не умрях при раждането, И не издъхнах щом излязох из утробата?
Mengapa aku tidak mati waktu aku lahir, atau binasa waktu aku keluar dari kandungan?
12 Защо ме приеха коленете? И защо съсците, за да суча?
Mengapa pangkuan menerima aku; mengapa ada buah dada, sehingga aku dapat menyusu?
13 Защото сега щях да лежа и да почивам; щях да спя; Тогава щях да съм в покой.
Jikalau tidak, aku sekarang berbaring dan tenang; aku tertidur dan mendapat istirahat
14 Заедно с царе и съветници на земята, Които си градят пусти стълбове;
bersama-sama raja-raja dan penasihat-penasihat di bumi, yang mendirikan kembali reruntuhan bagi dirinya,
15 Или с князе, които имаха злато, Които напълниха къщите си със сребро;
atau bersama-sama pembesar-pembesar yang mempunyai emas, yang memenuhi rumahnya dengan perak.
16 Или, като скрито пометниче, не щеше да ме има. Както младенци, които видело не са видели.
Atau mengapa aku tidak seperti anak gugur yang disembunyikan, seperti bayi yang tidak melihat terang?
17 Там нечестивите престават да смущават, И там уморените се успокояват.
Di sanalah orang fasik berhenti menimbulkan huru-hara, di sanalah mereka yang kehabisan tenaga mendapat istirahat.
18 Заедно се успокояват и пленниците. Не чуват гласа на насилника,
Dan para tawanan bersama-sama menjadi tenang, mereka tidak lagi mendengar suara pengerah.
19 Там са малък и голям; И слугата е свободен от господаря си,
Di sana orang kecil dan orang besar sama, dan budak bebas dari pada tuannya.
20 Защо се дава видело на злощастния, И живот на огорчения в душата,
Mengapa terang diberikan kepada yang bersusah-susah, dan hidup kepada yang pedih hati;
21 Които копнеят за смъртта, и нямат я, Ако и да копнеят за нея повече отколкото за скрити съкровища,
yang menantikan maut, yang tak kunjung tiba, yang mengejarnya lebih dari pada menggali harta terpendam;
22 Които се много радват и веселят, Когато намерят гроба?
yang bersukaria dan bersorak-sorai dan senang, bila mereka menemukan kubur;
23 Защо се дава видело на човека, чиито път е скрит, И когото Бог е преградил?
kepada orang laki-laki yang jalannya tersembunyi, yang dikepung Allah?
24 Защото вместо ядене, дохожда ми въздишка; И стенанията ми се изливат като вода.
Karena ganti rotiku adalah keluh kesahku, dan keluhanku tercurah seperti air.
25 Защото онова, от което се боях, случи ми се, И онова, от което треперех, дойде върху мене.
Karena yang kutakutkan, itulah yang menimpa aku, dan yang kucemaskan, itulah yang mendatangi aku.
26 Не бях на мир, нито на покой, нито в охолност; Но пак смущение ме нападна.
Aku tidak mendapat ketenangan dan ketenteraman; aku tidak mendapat istirahat, tetapi kegelisahanlah yang timbul."
